Even je kraaienpootjes wegwerken en je rimpels opvullen. Voor steeds meer mannen is een bezoek aan een schoonheidskliniek net zo gewoon geworden als de kapper. "Er vermoeid uitzien als je moe bent kan tegenwoordig niet meer."

Peter den Otter is cosmetisch arts en ziet een enorme toeloop van mannen in zijn kliniek: van 1 naar 20 procent in 5 jaar tijd. "Ook bij mannen is een beetje ijdelheid tegenwoordig geaccepteerd. Het hoort bij de huidige levensstijl. En de mens doet natuurlijk altijd al heel veel voor zijn uiterlijk. We kopen kleding en gaan naar de kapper. Een bezoek aan een cosmetisch arts hoort daar nu ook bij. Wat dat betreft groeien mannen en vrouwen ook op cosmetisch gebied naar elkaar toe."

Den Otter ziet wel een verschil in botox-wensen tussen mannen en vrouwen. "Mannen willen er vooral wat frisser en minder vermoeid uitzien, terwijl vrouwen echt een duidelijk schoonheidsideaal nastreven.

Botox onder de oksels

Mannen komen bijvoorbeeld voor botox onder de oksels om transpiratie tegen te gaan, vertelt den Otter. "De mannen op de Zuidas die veel presentaties moeten geven en dingen moeten aanwijzen willen niet in hun overhemd een natte plek hebben. En dan laten ze meteen ook die frons doen, voor een meer ontspannen look."

Zeker bij de jonge generatie ziet Den Otter veel meer acceptatie en nauwelijks taboe. "Je mag er als jongere echt wel voor uitkomen dat je een cosmetische behandeling doet. De mannen van een jaar of dertig hebben nog niet zoveel nodig, maar je kunt ook veel preventief doen."

Bron: EenVandaag

Mannelijke uitstraling

Een van die jongeren is Soufian Siouane, 29 jaar én beauty-influencer. Op Instagram kijken 34.000 volgers mee in zijn leven, waar schoonheid en uiterlijke verzorging centraal staan. "Ik heb botox voor mijn frons gedaan, zodat ik niet meer kan fronsen, botox voor mijn kraaienpootjes zodat je geen rimpeltjes ziet wanneer ik diep lach."

Ook heeft hij een een neusfiller gehad en een neuslipplooi-behandeling, vertelt hij. "Mijn voorhoofd heb ik met botox gedaan zodat ik niet meer zo verbaasd kan kijken en al die rimpeltjes krijg. En ik heb mijn kaaklijn laten opvullen met fillers en mijn kin wat breder laten maken voor een mannelijker uitstraling."

Bron: EenVandaag

Zelfvertrouwen

Souf begon op zijn 24e met de behandelingen. "Ik zag veel rimpels als ik in de spiegel keek en ik vond mezelf daar te jong voor. Dus ik dacht: waarom niet, het kan! Ik wil er gewoon jong blijven uitzien. Schoonheid is belangrijk. Het is fijn om complimentjes te krijgen. Dat geeft me zelfvertrouwen. Ik wil het verval niet meemaken, tenminste nu nog niet. Later misschien, als ik 50 ben."

Hij merkt dat het taboe rondom botox-behandelingen voor mannen verdwenen is. "Ik zie echt een groot verschil met 5 jaar geleden. Andere mannen zijn openlijk nieuwsgierig en vragen mij via Snapchat waar ik mijn behandelingen doe. Ze weten dat ik mijn research doe en er veel van weet. Ik wil natuurlijk niet dat het verkeerd gaat, juist omdat mijn uiterlijk zo belangrijk voor me is."

Levensgeluk

Ook de 50-jarige Bas van de Broecke gebruikt regelmatig botox. Na jaren in de kledingindustrie zijn geld te hebben verdiend, werkt hij sinds een jaar in de kliniek van zijn broer. Bij elkaar heeft hij in de afgelopen tien jaar al zo'n 10.000 euro aan cosmetische chirurgie uitgegeven.

"Ik wil graag mijn uiterlijk houden zoals het is en ik vind het prettig om niet zichtbaar te verouderen. De aftakeling zie ik liever niet. Ik leef gezond, ik sport en eet gezond. En dit is een onderdeel en een toevoeging die het plaatje compleet maakt. Het levert me levensgeluk op, doordat ik me prettig in mijn eigen lijf voel. Met de cosmetische behandelingen onderhoud ik mijn gezicht en de rest van mijn lichaam houd ik zelf in vorm. Het zorgt ervoor dat ik mijn zelfvertrouwen niet kwijt raak."

Bron: EenVandaag

Altijd 'shinen', ook als je moe bent

Liesbeth Woertman is hoogleraar Psychologie aan de Universiteit Utrecht en auteur van het boek: 'Psychologie van het uiterlijk', 'Moeders mooiste' en 'Je bent al mooi'. Dat steeds meer mannen de gang naar een cosmetische kliniek maken zegt volgens de hoogleraar iets over de maatschappij waarin we leven. "In deze tijd moet iedereen perfect zijn en 'shinen'. Er vermoeid uitzien als je moe bent, is opeens iets wonderlijks geworden. Je moet er de hele dag uitzien alsof je alles met twee vingers in je neus doet. Dat het leven ontzettend makkelijk is, één groot plezier. En dat geldt vooral voor de jonge generatie."

Daarnaast staat de mannelijkheid en het man-zijn onder druk, stelt Woertman. "Er is bijna geen zwaar werk meer, veel werk is geautomatiseerd. De kwaliteit van fysieke kracht is in onze samenleving niet meer zo nodig. En dat maakt mannen onzeker. Ook het kostwinnerschap is niet meer vanzelfsprekend. Veel mannen vragen zich daarom af: 'Wie ben ik als man'? Net zoals vrouwen in de jaren '60 en '70 zich dit soort fundamentele vragen gingen stellen."

Bron: EenVandaag

De man als ijdeltuit

De vergrote aandacht van mannen voor hun uiterlijk heeft ook te maken met de verschuiving van seksuele rollen. Woertman: "De man wilde nooit een ijdeltuit zijn, maar hoefde ook nooit. Lange tijd was de man degene die de eerste stap zette bij de hofmakerij. Maar nu veel vrouwen economisch onafhankelijk zijn, kunnen zij ook degene zijn die 'uitzoekt'. En degene die uitgekozen wordt moet veel aan zijn uiterlijk doen. Dat maakt mannen ook onzeker, en terecht."

Woertman ziet dat de cosmetische industrie veel druk legt op mannen om ook iets aan hun uiterlijk te doen. "Als in reclames beloofd wordt dat als je er prachtig uitziet je gelukkig wordt, dan is dat een boodschap die mannen opeens ook gaan horen."

Niet handig

Gezichten met mimiek zijn belangrijk voor een goedlopende samenleving, stelt Woertman. "Als mens lezen we de hele dag elkaars gezicht. Dus voor een samenleving is het niet zo fijn als iedereen alles gaat wegspuiten, omdat dit negatieve effecten heeft voor het onderling begrijpen voor elkaar. We hebben de non-verbale communicatie hard nodig om elkaar te blijven begrijpen. Maar je weet niet wat er over een paar jaar gebeurt, als iedereen op elkaar is gaan lijken. Het zou best kunnen dat we dan weer een verkreukeld gezicht als schoonheidsideaal omarmen."

Het kabinet heeft besloten een pilot voor de opvang van dakloze arbeidsmigranten met drie jaar te verlengen. De gemeente Venlo is verheugd: daar is het project een groot succes. "De straten zijn veel leger. En je wil voorkomen dat mensen doodgaan."

De naar schatting tienduizend dakloze arbeidsmigranten uit de EU die in Nederland verblijven hebben zonder langdurig verblijf of inschrijving bij de gemeente geen recht op opvang of zorg, met alle gevolgen van dien.

Duizenden arbeidsmigranten

Met zeven miljoen euro van het Rijk hebben gemeenten die meedoen aan een pilotprogramma extra plekken ingericht om de arbeidsmigranten toch op te kunnen vangen. Venlo is een van die gemeenten. In de regio Noord-Limburg werken zo'n 53.000 arbeidsmigranten, waarvan 13.500 in Venlo.

Wethouder Jacques Smeets doet daarom graag mee. Venlo trekt als grensgemeente en als grootste tuinbouwgebied in de EU veel bedrijvigheid. "Mensen worden door uitzendbureaus hierheen gehaald, maar ze raken hun werk kwijt en staan opeens op straat, zonder onderdak en inkomsten. Dat veroorzaakt overlast."

Overleven

"Mensen slapen overal: in tentjes, in de bossen, in parkeergarages. Ze vallen soms mensen lastig. Je moet je voorstellen wat dat mentaal met arbeidsmigranten doet, als je zo moet overleven. De verleiding om drank en drugs te gebruiken is dan groot", zegt Smeets.

De gemeente Venlo biedt nu structureel een tijdelijke opvang aan arbeidsmigranten om hen zo opnieuw naar werk en onderdak te begeleiden, of hen met de juiste hulp vrijwillig te laten terugkeren naar hun land van herkomst.

'Voorkomen dat mensen doodgaan'

Deze aanpak is noodzakelijk, denkt de wethouder. "Op de toptijd zagen we 40 tot 75 arbeidsmigranten op straat leven. Je wil voorkomen dat er mensen doodgaan op straat. Door de aanpak zien we dat het aantal daklozen terugloopt. Het probleem wordt beheersbaarder. Je krijgt grip op deze doelgroep."

De pilot in Venlo omvat een speciale opvanglocatie voor dakloze arbeidsmigranten. Het Leger des Heils werkt hier samen met stichting Barka, die ervaring heeft met de doelgroep. Het voormalige verzorgingstehuis Beerendonck biedt plek aan maximaal vijftien mensen. De meerderheid is afkomstig uit Polen.

Intensieve begeleiding

Het gaat vooral om mensen die al langere tijd of meerdere keren dakloos zijn geweest. Vaak hebben ze te maken met psychische problemen of verslavingsproblematiek. Niet iedereen komt er binnen: de opvang is tijdelijk en bedoeld om mensen door middel van intensieve begeleiding weer aan het werk te helpen.

Krzysztof is zo'n arbeidsmigrant die hoopvol naar Nederland trok, maar zijn werk verloor en wekenlang op straat belandde. Hij vond het leven op straat zwaar. Hij voelde zich eenzaam, vernederd en onzeker over de toekomst.

'De straat is niet mijn wereld'

In De Beerendonck kwam hij tot rust en kreeg hij psychische hulp. Hij is heel dankbaar: er is nu zicht op een baan in de logistiek en onderdak. "Ik kan nu snel herstellen. Ik wil niet op straat leven, want dat is niet mijn wereld", vertelt hij.

"Ik heb hulp gezocht, en gelukkig heb ik die gekregen. Ik weet nu dat ik volgende week een baan heb en accommodatie. Zo kan ik verder bouwen aan mijn leven."

80 procent geholpen

In maart kwam de gemeente Venlo met een tussentijdse evaluatie van de pilot, die succesvol lijkt. De andere vijf gemeenten waren al eerder begonnen en kwamen tot dezelfde conclusie.

Meer dan 80 procent van de deelnemers werd door het project geholpen. De helft van de 44 mensen die zich aanmeldden vond een nieuwe baan. Zes keerden vrijwillig terug naar hun land van herkomst en acht mensen worden nog steeds begeleid.

'De straten zijn leger'

Voor de overige 20 procent heeft de pilot niet gewerkt. Eén persoon werd doorverwezen naar de maatschappelijke opvang, en bij zeven anderen is het traject stopgezet door slecht gedrag. In de opvanglocatie geldt een zerotolerancebeleid met betrekking tot alcohol en drugs.

Wethouder Smeets is erg blij met deze resultaten. "De straten zijn echt een stuk leger. Het project doet ertoe." De mogelijkheid om vroeg in te grijpen maakt het verschil, denkt hij. "Zo kunnen we mensen naar een duurzame oplossing begeleiden, of naar ander werk."

Terugkeer

"Hulp bij vrijwillige terugkeer naar het land van herkomst is ook een oplossing", vervolgt Smeets. Dit was het geval bij Andrzej. Na het verlies van zijn baan was hij zijn alcoholverslaving niet meer de baas, en besloot hij met hulp van Stichting Barka vrijwillig terug te gaan naar Polen.

Daar werkt hij nu als kok in een gemeenschap van Stichting Barka, waar hij ook voor zijn alcoholverslaving wordt behandeld. "Het was moeilijk, maar ik kon kiezen om terug te gaan naar Polen. Ik heb daar geen spijt van. Hier kan ik helpen en zijn ze blij met me, omdat ik kok ben van beroep. Het alternatief was dat ik weer op straat zou belanden."

In gesprek met sector

Het doel van de pilot is volgens wethouder Smeets ook om het systeem aan te pakken. Werkgevers en de uitzendbranche moeten ook veranderen, vindt hij. "Die halen mensen hierheen. Dat mag, in Europa mag je vrij reizen, maar het leidt soms tot excessen."

Een groot gedeelte van de bedrijven doet het goed, ziet Smeets, maar een deel niet. Met die bedrijven moeten afspraken worden gemaakt. "We moeten in gesprek met de branche en een convenant afspreken." Dat ben je aan de arbeidsmigranten verplicht, stelt de wethouder.

Waarschuwen

Smeets: "Mensen worden onder valse voorwendselen van heinde en verre hierheen gehaald, en vallen op een gegeven moment terug. Zonder dak boven hun hoofd, zonder baan."

Andrej waarschuwt jongeren in Polen nu om niet dezelfde fouten te maken die hij maakte toen hij naar Nederland kwam. "Jonge mensen komen naar Nederland en hun eerste vraag gaat niet over waar de supermarkt is en ze eten kunnen krijgen, maar waar de dichtstbijzijnde coffeeshop en dealer zijn."

Nieuwe fondsen

Na 2025 stopt de pilot, maar de gemeenten hebben vorige week het nieuws gekregen dat de financiering in de voorjaarsnota geregeld is voor de opvang tot 2028. Er komt acht miljoen euro per jaar beschikbaar.

"Dat is positief nieuw", zegt wethouder Smeets. "Begin mei verwachten we een Kamerbrief daarover. Hoe de verdeling van middelen tussen de gemeenten eruit ziet, is nu nog niet duidelijk."

Apple en Meta krijgen van de Europese Commissie samen een boete van zo'n 700 miljoen euro voor het overtreden van de Digital Markets Act. Deze wet richt zich op techbedrijven die zo groot zijn dat ondernemers en consumenten bijna niet zonder hen kunnen.