Emma van den Nouweland woonde al 2 jaar in Leiden toen er geruchten rondgingen over haar huurbaas die andere huurders zijn panden uit wil hebben. "Hij wilde die dan verkopen", vertelt ze. "Bij mij begon het halverwege 2024. Toen ging hij aandringen op een tijdelijk contract dat ik moest tekenen, zodat hij het recht had om ons uit het pand te zetten."

Nieuw contract

Ze weigerde te tekenen, want ze had op dat moment al een contract voor onbepaalde tijd. "Inhoudelijk verschilde het nieuwe contract niet zo, behalve dus de duur, zei hij. Maar ik wilde juist graag mijn huurbescherming houden", legt Emma uit. "Hij wilde eigenlijk wel dat ik zo lang mogelijk bleef zitten, maar dan met die onzekerheid."

En dan ging het mis, want haar huurbaas nam geen genoegen met het idee dat Emma het nieuwe contract niet wilde ondertekenen. "Als je dan toch bleef, ging hij een soort van dreigen. Eerst met dat hij met zijn gezin zou komen inwonen, maar ook bonzen op de deur. En hij heeft bij anderen gedreigd om dan hun spullen weg te halen."

Meer meldingen geschil tussen huurders en verhuurders

Het verhaal van Emma is geen uitzondering. Pesterijen, ruzies en dreigementen van huurbazen komen steeds vaker voor, ziet SAR. Volgens de stichting kwamen er in de eerste helft van vorig jaar en dit jaar zo'n 2.700 meldingen binnen over dit soort geschillen tussen verhuurders en huurders. De rechtshulpverlener spreekt zelfs over een toename van bijna 30 procent ten opzichte van eerdere jaren.

Voor particuliere verhuurders wordt het verhuren van panden, mede door strengere wetgeving, steeds minder winstgevend. Een manier om meer winst te maken, is dan vaak het verkopen van hun pand. Dit brengt huurders regelmatig in de problemen, en die stappen op hun beurt dan naar instanties zoals het Juridisch Loket in de hoop dat die kunnen helpen.

'Niemand kon helpen'

"Ik heb geprobeerd hem niet boos te maken, maar ben ook gewoon informatie in gaan winnen over hoe ik kon zorgen dat ik kon blijven", gaat Emma verder over haar situatie. Maar de hulp die ze zocht, was moeilijk te vinden. Ze werd van het kastje naar de muur gestuurd.

"Uiteindelijk is de conclusie dan dat iedereen vindt dat je in je recht staat, maar niemand kon echt iets concreets doen om te helpen. Ik moest dan een soort van afwachten tot hij echt naar binnen kwam en mijn spullen sloopte, maar zo ver wilde ik het niet laten komen." Het Juridisch Loket, het huurteam en de vakbond waar Emma op dat moment lid van was gaven in gesprekken verder aan dat ze haar situatie erg vervelend vonden.

Wanhopige situatie

De druk liep op een gegeven moment hoog op. En Emma wist niet goed welke stappen ze nog kon ondernemen, ze wist alleen dat ze niet wilde tekenen. "Het was niet zo dat ik niet heb gezocht naar een betere plek, ik was intussen juist aan het zoeken maar kwam nergens echt met mijn voet tussen de duur." Ze omschrijft die periode als een wanhopige situatie.

"Overal is de woningmarkt nu heel erg heet. Je komt er niet echt tussen. En als een verhuurder dan niet meedenkt, dan sta je er eigenlijk gewoon alleen voor. Dus hoe pijnlijk het ook was, ik heb uiteindelijk wel afstand gedaan van die huurbescherming", vertelt Emma, die intussen is verhuisd. "Ik kon niemand vinden die mijn concreet kon helpen met de stappen die ik moest ondernemen."

'Word misselijk als ik er aan denk'

Pijnlijk, noemt ze deze ervaring. "Ik word er eigenlijk gewoon misselijk van als ik er lang aan terugdenk", zegt Emma. "Het is voor hem zijn pensioen en ik snap dat dat vervelend is, maar ik wilde ergens wonen. Want zonder woonplek ben je gewoon niet veilig."

"Ik vind het heel raar dat hij daar niet echt bij meedenkt, dat hij dan gewoon emotioneel reageert", gaat ze verder over de huisbaas die het pand inmiddels heeft verkocht. "Dat is wel pijnlijk, want je staat aan het begin van je leven. Je wil kijken wat je ervan kan maken, maar bent dan de hele tijd bezig met; kan ik hier wel zijn, moet ik straks weg?"