Hyena's in Londen

Als roedels roofdieren trekken bendes door Londen, rovend, vernielend, bedreigend. Op zoek naar de zwakste schakel om zich daar vervolgens met de hele troep bovenop te storten. En daarmee doe ik roofdieren tekort omdat die doorgaans roven om te overleven, niet voor de nieuwste Adidas-schoenen of de strakke LCD-TV.

Een van de dieptepunten was het zien van een filmpje waarop een gewonde jongen overeind wordt geholpen om vervolgens z’n rugzak leeg te roven.

Het is een combi in Londen van ontevredenheid en ordinair tuig dat een aanleiding zoekt om plunderend de straat op te gaan. Daarbij niets of niemand ontziend, als een zwerm sprinkhanen op het graanveld van de buurman. Er blijft slechts chaos, ontreddering en schade achter. Op deze dag lees ik ook het artikel van Arnold Karskens die een paar dagen in het Brabantse Helmond heeft rondgelopen. Dan zie je hoe dun de lijn is tussen rust en onrust. Als daar een van de straatgastjes door een burger in de kraag gegrepen of door de politie tijdens een aanhouding neergeschoten zou worden, dan kunnen er zomaar rellen ontstaan. En voor je het weet struint het tuig door de Helmondse winkelstraat om daar hun ‘onvrede’ bot te vieren. De burgers van Helmond zijn het zat geterroriseerd te worden. Ik gebruik dit woord bewust omdat het nu eenmaal zo voelt en zo is. Als je bespuugd wordt, uitgescholden, bedreigd, er tegen je deur gepist wordt, je huis en auto vernield wordt en je vindt voor je gevoel geen gehoor bij politie en bestuur, dan voel je je dusdanig radeloos dat mensen naar andere middelen gaan grijpen. En wat dan volgt is actie en reactie.

De jongeren (al vanaf 10 jaar tot pak ‘m beet 25 jaar oud) vernielen winkelruiten om er vervolgens met de spullen van hardwerkende ondernemers vandoor te gaan. Een aantal mensen vergoelijkt de plunderingen door te zeggen dat ze ‘dat waar ze recht op hebben nu komen halen’. De frustratie over het ongebreidelde graaien door banken en verzekeraars en het gebrek aan besef hierover ligt hieraan ten grondslag. Sommige burgers gebruiken dit nu als rechtvaardiging voor de strooptochten door de Londense wijken. Maar het gros van het straattuig bestaat uit jongeren met een zwak geweten, een beperkt verstandelijk vermogen en een totaal gebrek aan respect voor wat dan ook. Behalve misschien voor geweld. Die taal lijken ze wel te verstaan in hun wereld van cool zijn, leven op straat, lak aan alles, gebrek aan moraal. De Londense ondernemers hebben dit inmiddels wel begrepen. Zij verdedigen met hand en tand hun bezittingen. Een beetje wat juweliers in Nederland ook doen maar tot algehele frustratie worden zij weggezet als privacy schenders en geweldplegers. Die frustratie legt de basis voor een explosieve mix in vele wijken in Nederland waar straattuig domineert, de burger gedupeerd en de overheid de grote afwezige is. In ieder geval daar waar het gaat om daadkrachtig optreden. Het zoveelste gesprek zal bij dit soort gasten niet veel uithalen. En daar waar de overheid die het geweldsmonopolie bezit, faalt, daar worden burgers tot razernij gedreven. En uiteindelijk zal een rooftocht zoals in Londen nu plaatsvindt alleen stoppen als de roedel een sterker dier tegenover zich treft. Eerder al schreef ik hierover het blog waarbij ik de eventuele lezer wil aanraden ook de reacties onder het blog te lezen.