De eerste dag zit erop met de uitreiking van de Gouden Griffel aan Peter Verhelst, met daaraan voorafgaand het Griffeldiner waarbij ik een Zilveren Griffel kreeg voor "Spin op sokken".

7 oktober

Hoezo de eerste dag? De Kinderboekenweek start vandáág toch pas? Ja, maar gisteren is het toch begonnen, vanwege het Kinderboekenbal, maar ook omdat ik drie dagen lang - en gisteren begon het - gevolgd wordt door een cameraploeg van het actualiteitenprogramma "EénVandaag". Ze maken een reportage voor de aflevering van aanstaande zaterdag in het kader van de serie "De week van...". En zaterdag gaat het dus over de week van mij.

Het is best lastig, omdat je een beetje toneel moet spelen, maar tegelijkertijd naturel moet zijn. Sommige antwoorden die ik op vragen heb gegeven vond ik achteraf stom, maar je kunt dat niet meer terugdraaien, en nadat ik met een grote paraplu buiten had gelopen, dacht ik: had die kleine paraplu maar genomen. Dát soort dingen. Of dat je over straat loopt en net moet doen of je niet ziet dat andere mensen je nastaren met de vraag in hun ogen: wie ís dat dan dat ze hem volgen?

Vandaag gaat de cameraploeg ook mee naar Leiden en daarna naar het Rijksmuseum in Amsterdam, en morgen gaan ze mee naar Arnhem en Emmeloord.

8 oktober

De tweede dag zit erop en de derde voor de helft. De tv-ploeg van EénVandaag zou vanavond nog meegaan naar Emmeloord, maar vindt dat ze al zo veel materiaal geschoten hebben, dat ze voldoende hebben voor de uitzending van aanstaande zaterdag. Ze waren in ieder geval blij verrast toen we vanochtend verwelkomd werden op basisschool 't Mozaïek in Arnhem, waar de kinderen van groep 5 en 7 buitengewoon hartelijk en gastvrij waren. Ze lieten zich in het geheel niet van de wijs brengen door de aanwezige camera; ik had er zelf eigenlijk meer last van dat er steeds een camera om me heen was! De kinderen waren zeer goed voorbereid, hadden leuke vragen en zeiden fijne dingen, zoals dat ik talent heb! Zo dadelijk ga ik nog naar Emmeloord voor een avondje serieuze gedichten over afscheid en verdriet: jongeren hebben gedichten gemaakt over dat onderwerp en vanavond is de prijsuitreiking. Ik hoop dat het een niet al te serieuze avond wordt, want het thema is wel droevig.

Vanochtend stond ik heel vroeg op om naar Arnhem te gaan en ik kwam haast niet aan slaap toe, omdat ik gisteren heel laat naar bed ging. Dat kwam zo: Sieb Posthuma kreeg het Gouden Penseel en nam wel honderd mensen mee uit eten in een duur restaurant! We hebben heerlijk gegeten en ik had wel tot heel laat willen blijven, maar dat kon niet.

Vóór het eten was de prijsuitreiking in het Rijksmuseum. Het is altijd sfeervol en stemmig in het Rijks, en het was er overvol. Mensen moesten blijven staan omdat er niet genoeg stoelen waren. Het was fijn dat al die mensen voor Sieb kwamen en voor de winnaars van de Vlag & Wimpels. Boven was in een zaal een tentoonstelling ingericht van het werk van de winnaars (die expositie blijft nog een poos te zien!), maar het was er zo vol, dat de cameraploeg van EénVandaag er niet bij kon. Ze hebben wel gefilmd, maar vóór de zaal. Dat was ook leuk. Ik ben benieuwd wat ervan in de uitzending van zaterdag te zien zal zijn; waarschijnlijk wel Sieb met zijn Gouden Penseel!

9 oktober

Emmeloord ging goed. Ik was voorzitter van een jury die een prijs mocht uitreiken voor het beste gedicht van jongeren over verlies en afscheid. Linda van der Pol won met een gedicht dat ze naar aanleiding van de dood van haar oom had geschreven. Daarna kon ik door de nacht weer naar huis en moest meteen naar bed, want vanochtend moest ik vóór zessen alweer naast mijn bed staan, omdat ik om acht uur in Den Haag moest zijn voor een basisschool met bijzondere leerlingen. Natuurlijk waren die bijzonder van zichzelf, maar ze waren ook speciaal omdat ze wat meer begeleiding goed kunnen gebruiken.

Dit keer was, voor een deel van het drie uur durend programma, een cameraman van de Wereldomroep erbij. Maar toen hij in het interview erna óók verwees naar het NRC-interview van afgelopen zaterdag, hield ik de boot af en liet me niet verleiden om nog eens in te gaan op "taboedoorbrekende thema's". - Het is verbijsterend hoe een kop boven een interview een eigen leven kan gaan leiden. Voor wie het heeft gemist; boven dat interview in de NRC stond: "Het hindert mij dat er geen begrip is voor pedofielen". In het interview ga ik er genuanceerd op in, maar als kop is het een uitspraak die je op heel veel verschillende manieren verkeerd kunt uitleggen. De afgelopen week ben ik door die kop achtervolgd, en op een later tijdstip zal ik daar op dit blog nog uitgebreid op terugkomen.

Het interview zal maandag, later op de middag, te zien zijn op de site van de Wereldomroep - tegen die tijd zal ik de precieze URL nog wel even aangeven. Morgen is de reportage van EénVandaag te zien, zo vanaf ongeveer kwart over zes op Nederland 1. Ik ben behoorlijk zenuwachtig over hoe de reportage geworden is, want ik heb toch een aantal dingen gezegd waarvan ik achteraf dacht: had ik dat niet anders moeten doen?

Morgen éérst in de middag, vanaf 14.00 uur, in Selexyz Van Piere in Eindhoven signeren en vertellen.

11 oktober

Bij Selexyz Van Piere in Eindhoven, in hun gloednieuwe pand, werd ik ontvangen door de prille Fieke die, toen ik zei dat ik nog geweest was in het oude pand van Van Piere, dacht dat ik de locatie bedoelde in de buurt van de kerk, waar ze vijftien jaar geleden zaten, maar ik bedoelde het pand bij het PSV-stadion. Toen, veertig jaar geleden, was het nog geen boekenpaleis maar een winkel.

Ik was een half uur te vroeg, maar ik ging meteen aan de slag, want er stonden al mensen te wachten. Tot mijn verrassing hadden twee leraren van vroeger de moeite genomen om langs te komen. Dat vond ik erg leuk.

Ik ben tweeënhalf uur gebleven en ben toen weer teruggegaan naar Amsterdam. Onder normale omstandigheden zou ik langsgegaan zijn bij mijn moeder, die in Eindhoven woont, maar die was op bezoek in Hoofddorp.

Vandaag gaat de reis naar het station van Zwolle met Sieb Posthuma. We worden er om half elf verwacht.

Zojuist teruggekeerd uit Zwolle. Op het station aldaar zou ik met Sieb kinderen helpen met het versieren van koekjes, maar wegens ziekte van Sieb moest ik het alleen doen. Schoorvoetend heb ik - ik durfde eerst niet - de kinderen geholpen, en nadat de koekjes waren uitgereikt aan reizigers, heb ik voorgelezen. Onder meer het prentenboek "Koekjes!" Hoewel ik het zelf geschreven heb, moet ik toch zeggen dat het een alleraardigst verhaal is dat zich prima leent om voor te lezen. Vooral de rol van de van koekjespikken verdachte Diederik is mij op het lijf geschreven.

Daarmee is een einde gekomen aan het eerste deel van de Kinderboekenweek, want morgen heb ik vrij. Dan ga ik boodschappen doen en het huishouden.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.