Als je zijn verhaal leest dan kun je je bijna niet voorstellen dat één man zoveel meemaakte. En dat hij het er levend vanaf bracht. Wim Alosery overleefde drie concentratiekampen en een van de grootste scheepsrampen aller tijden. Hij zat op de Cap Arcona, een Duits cruiseschip dat door de geallieerden in de laatste dagen van de oorlog gebombardeerd werd. Zijn leven is als een avonturenfilm en nu gebundeld in een spannend boek met de titel: ‘De laatste getuige’.

update

Wim Alosery is in de nacht van 3 mei overleden in Duitsland. Hij zou die dag een krans leggen in de Oostzee, ter herdenking van de ramp met het cruiseschip Cap Arcona. Alosery maakte die ramp mee, en was een van de laatste nog in leven zijnde getuigen. Op 4 mei zou hij spreken bij de Nationale Dodenherdenking.

Jeugd in Amsterdam en de Arbeitseinsatz

De 94-jarige Wim is een echte Amsterdammer. Hij groeit op in de hoofdstad onder armoedige omstandigheden. Zijn stiefvader slaat er graag op los maar Wim en zijn zus Jo doen er alles aan om telkens op tijd het huis te ontvluchten. 

Als slagersleerling heeft hij een fijne tijd, tot hij wordt opgeroepen voor de Arbeitseinsatz. Hij wordt naar Duitsland gestuurd. In het begin heeft hij het er niet slecht, maar al snel worden de omstandigheden waaronder de mannen moeten werken slechter. 

Hij vlucht terug naar Nederland, op het dak van een trein. Als illegaal en voortvluchtige duikt hij onder bij een boerenfamilie in West-Friesland. Zijn onderkomen is een houten kist in het weiland, die begraven is onder de zoden. Overdag werkt hij op het land. Totdat hij wordt opgepakt door de landwachters.

Wim gaat naar de concentratiekampen Husum en Neuengamme

Kamp Amersfoort is zijn volgende bestemming. Hij is er maar kort want hij wordt snel daarna op transport gezet naar Noord-Duitsland. Acht maanden lang verricht hij dwangarbeid in het werkkamp Husum bij de Deense grens en daarna in Neuengamme. Daar moeten duizenden gevangenen onder een onmenselijk regime zich letterlijk doodwerken. 

Wim weet zich door mentale kracht en inventiviteit altijd net te redden. Opvallend zijn steeds de momenten waarop hij een ander helpt die het nog erger heeft dan hij. Het harde werk op het land maar ook zijn harde jeugd heeft hem geholpen zegt Wim achteraf. Hij kon zich mentaal afsluiten waar anderen aan heimwee en verdriet ten onder gingen. Ook fysiek weet Wim het steeds te redden.

De RAF bombardeert de Cap Arcona 

Begin 1945 wordt het kamp Neuengamme ontruimd. De Duitsers proberen zoveel mogelijk bewijs te vernietigen. Wim wordt met duizenden gevangenen van het kamp op het cruiseschip de Cap Arcona gezet. Ook twee andere schepen worden gevuld met gevangenen. 

RAF-piloten bombarderen de schepen omdat ze denken dat de schepen vol munitie en Duitse troepen zitten. Er komen 7000 mensen om. Slechts enkele honderden mensen overleven de ramp, onder wie Wim.

Terug naar de kampen

Wim is nu 94 jaar en nog kraakhelder. Het heeft hem wel jaren gekost zijn verhaal te kunnen vertellen want hij had het er lange tijd psychisch moeilijk mee. 

Schrijver Frank Krake

Tijdens een boekpresentatie loopt hij de schrijver Frank Krake tegen het lijf. Deze schrijver en ondernemer werd gelijk gegrepen door Wims bijzondere verhaal en schreef het op. Voor zijn boek reisde hij mee met Wim naar de verschillende kampen waar hij gezeten heeft.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.