Actieplan moet schade bij kinderen door vechtscheidingen voorkomen

Kinderen zijn vaak de dupe van een scheiding. In Nederland worden er ieder jaar zo’n 35.000 echtscheidingen uitgesproken. Daarvan gaat een groot deel heel rustig en in goed overleg uit elkaar. Maar één op de vijf eindigt in een vechtscheiding. En daar zijn de kinderen vaak de dupe van. Zo’n 16.000 kinderen krijgen er per jaar mee te maken en krijgen het zwaar te verduren als hun ouders uit elkaar gaan.

"Het kan niet zo zijn dat kinderen schade oplopen door een scheiding van de ouders, daar moeten we als samenleving iets aan doen," zegt André Rouvoet. Hij werd is voorzitter van het platform ‘Scheiden zonder schade’ en kreeg de vraag om met een actieplan te komen. Dat moet ervoor zorgen dat kinderen minder last hebben van de scheiding van hun ouders. Rouvoet stelt dat er niet één specifiek ding is dat je kunt doen, het gaat om een serie maatregelen die nodig zijn. Zo zouden gemeenten allemaal een centraal punt moeten krijgen waar ouders terecht kunnen, een soort echtscheidingsloket. 

Ook wil hij dat er aanspreekpunten komen waar kinderen terecht kunnen. En de rechterlijke macht moet meewerken. Rouvoet zou het liefst zien dat de twee partijen niet meer met ieder een eigen advocaat tegenover elkaar staan in de rechtbank, maar dat er één tussenpersoon is waar beide ouders mee te maken hebben. Op die manier hoopt hij dat de scheiding harmonieuzer zal verlopen.

'Samenleving mag kinderen niet in de steek laten'

Kinderen hebben veel last van een vechtscheiding, zegt Rouvoet. "Ze kunnen zich moeilijker concentreren op school, hebben soms gedragsproblemen en in het ergste geval moet Jeugdzorg erbij komen. De nazorg die dan nodig is kost geld." Maar dat is niet het ergste probleem zegt hij. De samenleving zou deze kinderen niet in de steek mogen laten.

Op het speelkleed zijn een paar kinderen aan het spelen. Hun moeders zitten er in de kring omheen. We zijn bij de GGD regio Utrecht, in Amersfoort. Hier kunnen ouders in de eerste 14 maanden na de geboorte van hun kind, bij elkaar komen. Ze praten over van alles maar vooral over die roze wolk die niet altijd zo roze is.

Marleen van Bekkum is één van hen en vertelt. Over de gebroken nachten sinds haar zoontje is geboren. Dat het niet alleen voor haar heel vermoeiend is, maar ook voor haar partner. Het legt druk op hun relatie, maar ze komen er wel uit. Deze vrouwen delen ervaringen met elkaar. Er mag geklaagd worden over de verdeling thuis. Er worden ervaringen uitgedeeld. En Marleen moet lachen als ik vraag waar ze nog meer over praten. "Ja, ook over seks!"

Teveel bemoeienis van de gemeente?

Bemoeit de gemeente zich niet teveel met de thuissituatie? Wordt er niet teveel achter de voordeur gekeken? Wethouder Jeugdzorg Fleur Imming vindt van niet. Ze ziet het meer als een uitgekleed consultatiebureau. "Dat is ook hulp die jonge ouders geboden wordt en je ziet dat het overgrote deel van de ouders daar gebruik van maakt, omdat ze alle hulp kunnen gebruiken."

En als het dan toch misgaat, dan moet er een vangnet zijn. André Rouvoet schrijft in zijn actieplan dat er eerst maar eens een goede campagne moet komen. Zodat ouders in ieder geval weten waar ze naartoe moeten als ze toch besluiten uit elkaar te gaan, en de schade bij hun kinderen daardoor beperkt blijft.