Als ouder moet je dagelijks de strijd aan met je kind: geen snoep, geen cola, niet alleen maar binnen op de iPad. Dat veel ouders hier moeite mee hebben, blijkt wel uit het feit dat 1 op de 7 kinderen kampt met overgewicht. We krijgen het nog niet onder controle. Een landelijk plan van de Vrije Universiteit moet daar verandering in brengen.

Waarom krijgt Nederland het maar niet voor elkaar om onze kinderen gezonder te laten leven? "Het is een heel complex probleem", verklaart Jutka Halberstadt, universitair docent kinderobesitas aan de VU en de landelijk programmamanager van Care for Obesity. "Overgewicht heeft niet één oorzaak. Een heel scala aan factoren bepaalt of een kind overgewicht krijgt en dat maakt het moeilijk. Want als je slechts één factor aanpakt, ben je er nog niet."

Alleen binnen eten 

Overgewicht bij kinderen is erg gevaarlijk, zowel op korte als op lange termijn. Zo kunnen ze al op jongere leeftijd last krijgen van gewichten, zoals de knieën. Op lange termijn krijgen deze kinderen meer kans op diabetes en hart- en vaatziekten. Maar daar blijft het niet blij. Halberstadt: "Het heeft ook psychische gevolgen. De kwaliteit van leven is bij zware kinderen vaak een stuk lager. Ze hebben een negatief zelfbeeld, worden gepest en de kans op depressie is veel hoger. Daarnaast kampen ze vaker met eenzaamheid. Ze gaan sneller in hun eentje binnen eten, dan met vriendjes buiten spelen."   

Moeilijk om 'nee' te zeggen

De 9-jarige zoon Janice van der Wees uit Amsterdam werd zo'n kind. Hij woog op een gegeven moment zo'n 70 kilo. "Je bent als moeder geneigd om goedgeefs te zijn. Je wil niet altijd 'nee' zeggen. Het is een dagelijks gevecht en je wint het bijna niet. Dat heeft als resultaat dat een kind er vanuit gaat dat lekker eten erbij hoort. Het is dan moeilijk om maat te houden. Ik voelde de angst, vanwege mijn eigen ervaring als jongere met overgeicht. Dat was absoluut een stimulans om het anders aan te pakken."  

Daar zit volgens Halberstadt zeker één van de problemen. Veel ouders vinden het ongelooflijk moeilijk om 'nee' te moeten zeggen tegen hun kroost. "Het is ontzettend moeilijk wat ouders moeten doen. Je delft bijna altijd het onderspit, want je kind wordt constant blootgesteld aan hevige marketing. En daarnaast, hoe ouder ze worden hoe minder je bij ze bent."   

Het is aan de gemeente om de preventie en de zorg van de kinderen op zich te nemen. Sinds 2015 valt de Jeugdwet onder de gemeente. Op lokaal niveau moet de hulpverlening goed georganiseerd worden, zowel op het gebied van preventie als op het gebied van zorg. Halberstadt zet zich met Care for Obesity in voor de zorg van kinderen met overgewicht. De gemeenten Amsterdam en Den Bosch werkten al met een model. Sindskort zijn daar 6 andere gemeenten aan toegevoegd. Uitendelijk zal het plan voor alle gemeenten toegankelijk zijn. 

Geen geld voor een sportclub

Samenwerking tussen de verschillende instanties is van groot belang, vertelt Halbertstadt: "In de jeugdgezondheidszorg worden kinderen regelmatig gemeten en gewogen. Als de curve teveel omhoog gaat, worden ouders geattendeerd. Dan moet er meteen gekeken worden naar factoren. De eerste vraag luidt: Wat is er met het kind aan de hand? Wat verhindert het gezin om gezonder te leven? Daar kunnen meerdere factoren aan ten grondslag liggen. Als een kind in armoede opgroeit, dan is er geen geld voor een sportclub. Als moeder kampt met een depressie, gaat zij echt niet elke avond gezond koken. Dat maakt de situatie lastig." 

Het kan voorkomen dat er eerst een opvoedcoach naar een gezin wordt gestuurd, alvorens het overgewicht aangepakt kan gaan worden. Het is te simpel om te denken dat je er alleen met sporten en gezond eten wel komt. 

'Je ziet eigenwaarde stijgen'

Janice van der Wees zit nu zo'n drie maanden in een traject in Amsterdam. Ze is heel blij met de hulp die haar zoon Tyrell krijgt, want ze was zelf niet bij machte om het tij te keren. Via het Ouder- en Kindcentrum werd geconstateerd dat Tyrell te zwaar was. Het gezin werd doorverwezen naar een diëtist en een fysiotherapeut. "Hij sport nu twee keer per week een uur bij de fysiotherapeut. Of het nou regent of niet, hij wil er heen. Hij is heel gemotiveerd en daar word ik blij van. Je ziet zijn eigenwaarde stijgen." Janice van der Wees krijgt ook zelf ondersteuning in dit traject: "Ik kan zelf adviezen krijgen. Je hoeft het niet alleen te doen. Als ik mezelf afvraag of ik het nou wel goed doe, kan ik het altijd checken bij de deskundigen". 

Projectleider Jutka Halberstadt is content met het verhaal van Janice van der Wees. Volgens haar geeft het precies aan waarom het belangrijk is dat diverse instanties kijken naar de situatie van het kind. "Gedragsverandering is heel erg moeilijk. Volhouden is nog veel moeilijker. Je moet daarom altijd kiezen wat past bij het kind en het gezin." 

De chemische industrie in de Rotterdamse haven heeft het zwaar door hoge energieprijzen en belasting op CO2. Moet het kabinet extra geld uittrekken om bedrijven tegemoet te komen? "Een complete waardevernietiging als we dit weggooien met z'n allen."

Veel producten die we dagelijks gebruiken komen uit de chemische industrie. Denk bijvoorbeeld aan shampoo en schoonmaakmiddelen, maar ook isolatiemateriaal en leidingen voor in huis. Die industrie heeft het nu dus heel moeilijk in Nederland.

Na 21 jaar sluiten

In de Rotterdamse haven sluit binnenkort de Amerikaanse chemiefabriek LyondellBasell. "21 jaar geleden hebben we deze fabriek met trots opgestart. Dit kostte ons een miljard euro", vertelt vicepresident Ronald van Klaveren.

Vijf jaar geleden werd nog eens 250 miljoen euro geïnvesteerd om de fabriek te vergroenen. "En nu komt er helaas een einde aan. Dit is een fabriek die je normaal 80 tot 100 jaar laat draaien. Nu moeten we die al na 21 jaar sluiten. Financieel komen we er gewoon niet uit."

Vier keer hogere energieprijzen

Ook chemiebedrijf Huntsman Holland merkt dat het moeilijk is om chemische producten te blijven maken in Nederland. De Amerikaanse directie heeft besloten alleen nog maar het minimale te produceren en geen investeringen meer te doen. "We zitten hier meer dan 50 jaar, maar het is gewoon heel moeilijk om hier geld te verdienen", vertelt directeur Kal Khogali.

Dat komt vooral door onze hoge energieprijzen vergeleken met andere landen, zegt hij. "De energieprijs in Nederland is drie tot vier keer duurder dan in de rest van Europa." Daar komt voor hem ook nog een extra toeslag voor groene energie bovenop: de fabriek draait daar volledig op.

'Niks dat niet uit chemicaliën bestaat'

De vraag is of Nederland meer moet doen om de chemie-industrie hier te behouden. Beide bedrijven hameren in elk geval op het belang ervan. "Er is niks om je heen dat niet uit chemicaliën bestaat", zegt Khogali.

"Dat is de naïviteit in Nederland en andere landen in Europa: dat we alles in de toekomst kunnen doen met nieuwe technologie. Maar dan vergeten we dat daar chemicaliën voor nodig zijn." Van Klaveren benadrukt dat: "Zonder chemische industrie is er geen defensie en verduurzaming mogelijk."

Niet aantrekkelijk

Hoofdeconoom Marieke Blom van ING vertelt dat Nederland altijd aantrekkelijk was voor de chemie. Vroeger werd energie voor grote energieverbruikers goedkoop gehouden met regelingen, maar die zijn in de afgelopen jaren afgeschaft.

"Daarnaast komt er ook een extra CO2-heffing aan", zegt Blom. Dit is een belasting die industriële bedrijven moeten betalen per ton CO2 dat wordt uitgestoten. "Dat maakt de kostprijs voor bedrijven hoger."

Europese onafhankelijkheid

Toch weet ze niet of geld investeren in de industrie, om deze in Nederland te behouden, zich uiteindelijk gaat uitbetalen. "Op lange termijn verwacht ik dat deze industrie kleiner wordt. Ik verwacht dat steun die je nu geeft aan de industrie, uiteindelijk niet rendeert", zegt Blom.

"Ik kan daar ook geen zekerheid over geven, want er zullen ook delen van de chemische industrie wel blijven bestaan."

Afhankelijkheid

Ronald van Klaveren noemt het vooral onverstandig dat Nederland zichzelf afhankelijk maakt van landen buiten Europa. Bijvoorbeeld China heeft een gigantische chemie-industrie. "Het is een complete waardevernietiging als we dit weggooien met z'n allen en daarmee afhankelijkheid creëren elders."

"We hebben laten zien dat we hier concurrerend kunnen produceren. Als de energiekosten omlaag gaan, hebben we nog steeds een heel goed waardemodel om hier industrie te behouden. Daarmee houden we een stukje onafhankelijkheid in stand voor Europa."

Minister wil industrie behouden

Minister Hermans van Klimaat en Groene Energie ziet ook dat chemische bedrijven het in Nederland moeilijk hebben. "Ik ben samen met andere collega's in het kabinet voor de voorjaarsnota van volgende maand aan het kijken wat we kunnen doen om de druk te verlichten."

Hermans wil de industrie graag in Nederland houden. "We hebben de bedrijven keihard nodig voor een sterke, veilige en weerbare economie. Waarin we producten hier maken en we die niet uit andere landen moeten halen."

Vanaf 7 april mogen coffeeshops in tien gemeenten alleen nog maar gereguleerde cannabis verkopen. Maar ondanks uitstel en vertraging komt de nieuwe fase van de 'wietproef' volgens veel coffeeshophouders tóch te snel. "De markt is hier niet klaar voor."

Maandag is het zover: dan gaat de nieuwe fase van het wietexperiment van start. In tien gemeenten door het land mogen coffeeshops alleen nog maar legaal geproduceerde wiet verkopen, om zo te kijken of de keten gereguleerd kan worden. Maar er klinkt veel kritiek. Coffeeshophouders maken zich zorgen en pleiten ervoor de startdatum uit te stellen.

Menukaart beperkt

Willem Vugs is eigenaar van coffeeshop Toermalijn in Tilburg, en heeft zijn twijfels over de startdatum. "Het is een dubbel gevoel. De coffeeshops staan aan de kant van het experiment. Maar ik heb wel de vrees dat een deel van ons assortiment niet meer aangeboden kan worden aan de klanten die daarvoor komen. En dat is toch zeker zo'n kwart van onze klanten."

Volgens hem is het door de Staat gereguleerde aanbod nog niet voldoende, zowel in kwantiteit als kwaliteit. "We zijn bang dat onze menukaart dermate beperkt wordt, dat je eigenlijk in de marge aan het werken bent. Dat houdt in dat de dingen die je hebt snel op gaan, en niet alles wat je hebt aan de kwaliteit voldoet."

De geschiedenis van de coffeeshop

Nederland en cannabis. In de jaren 60 ontstond er in Nederland een nieuwe jongerencultuur: hasj en wiet werden steeds populairder, mede door de hippiebeweging. Dit leidde tot een groeiende zwarte markt en meer politie-ingrijpen. Om de overlast en criminaliteit te verminderen, introduceerde Dries van Agt als minister van Justitie in 1976 het gedoogbeleid.

Deze veranderingen maakten Nederland wereldwijd bekend om zijn liberale drugsbeleid en legden de basis voor het huidige systeem van coffeeshops. In de jaren 90 worden de regels verder aangescherpt, onder andere met strengere controles en afstandsregels voor coffeeshops.

'Legaliseren keten noodzakelijk'

Het zorgt er alleen ook voor dat er een systeem ontstaat dat criminaliteit in de hand werkt, zegt expert cannabisbeleid Nicole Maalsté. "Het grote probleem is dat je een illegale achterdeur in stand houdt waarbij je niet kunt letten op kwaliteit en op de omstandigheden, maar waarbij ook de betrokken mensen allerlei risico's lopen. "

Volgens haar is het legaliseren van de keten noodzakelijk. "Deze gedoog-situatie duurt al tientallen jaren en dat is nooit de bedoeling geweest. Er worden hier producten gekocht waarvan niemand weet hoe ze hier naar binnen zijn gekomen." Ze gaat verder: "Er zijn allerlei mensen aan het werk aan de achterkant van een coffeeshop, die in feite niet bestaan. Maar daar zit natuurlijk een hele organisatie achter, en daar wil je grip op krijgen."

'Gesloten coffeshopketen'

Daarom startte de overheid het experiment 'gesloten coffeeshopketen'. Een compleet gecontroleerde keten van de teelt naar het gebruik, zonder illegale kweek. Een product bovendien waarvan je als consument weet wat erin zit. Daartoe selecteerde de overheid tien producenten om staatswiet en -hasj te telen.

In 2017 wordt het experiment aangekondigd, maar liep meermaals vertraging op. Eind 2023 werd de eerste legale wiet in Brabantse gemeentes verkocht, naast het illegale spul. Vanaf maandag begint de experimenteerfase.

Breda tevreden

Paul Depla, burgemeester van Breda, pleit al lang voor een legale keten. Volgens hem had de startdatum dan ook niet eerder kunnen komen. "Met het huidige systeem, dan blijf je een volstrekt hypocriet systeem houden. Je weet totaal niets van de manier waarop het geproduceerd wordt. Dus als we daarmee doorgaan, dan is de volksgezondheid de dupe en de criminaliteit de lachende derde. Dat wil ik niet."

Breda is een van de eerste steden geweest waar in 2023 legale wiet over de toonbank ging. Een succes, volgens Depla: "Ik hoor namelijk van de grote coffeeshops dat ze echt tevreden zijn, ook over de kwaliteit van de spullen die worden geleverd. Je ziet dat ze heel erg blij zijn dat ze afscheid kunnen nemen van de illegale achterdeur."

Tijd nodig

Hoewel onderzoeker Maalsté positief is over het experiment als geheel vindt ook zij, in tegenstelling tot de burgemeester, de startdatum te snel. "Je hebt een bestaande markt en die ben je helemaal anders aan het organiseren. Alles verandert."

"Ik denk dat het goed is dat dit gebeurt, alleen dat kun je niet zomaar op data vastpinnen, dus je moet dat langzaam maar zeker die kant op laten groeien. Het gaat de goede kant op, maar mensen hebben gewoon tijd nodig om eraan te wennen en de telers hebben tijd nodig om de producten te maken waar de consument om vraagt."

Hobbels logisch in experiment

Toch is er geen ontkomen aan, volgens burgemeester Depla. "Want op dit moment houd je elkaar gevangen. Telers gaan pas telen omdat ze zeker weten dat er coffeeshops zijn die het afnemen, en shops gaan pas afnemen als ze zekerheid hebben dat ze niet meer afhankelijk van die illegale teelt zijn. En dat is de reden waarom ik nu heb gezegd: laten we gewoon een datum pakken, dan weet iedereen waar ze aan toe zijn."

Hoewel hij erkent dat er hobbels op de weg zijn, is dat volgens hem ook de bedoeling. "Dat het een experiment is geeft ook aan dat je dingen tegenkomt dat je van tevoren niet had bedacht. Anders noem je het geen experiment."

Illegaal betere kwaliteit

Willem Vugs heeft nog zo zijn twijfels. "Er is wel hasj momenteel verkrijgbaar, alleen de kwaliteit daarvan is nog niet op het niveau wat de consument acceptabel vindt. De hasj die legaal is en wel goed is, is van een dermate beperkte voorraad dat die heel snel is uitverkocht.

Hij is bang dat zijn klanten de illegale markt zullen opzoeken. "Dan heb je de kans dat die klanten uit zicht verdwijnen, dan óf de illegaliteit ingaan, of naar een stad waar nog wel gedoogde producten verkopen. Wij zijn daar wel bang voor."

Veel onzekerheid

De coffeeshophouders uiten hun zorgen, en het leidt ertoe dat er de eerste 2 maanden van het experiment nog niet op hasj wordt gehandhaafd. Er zou nog te veel onzekerheid zijn of er voldoende hasj aanwezig is om de coffeeshops te bevoorraden. Op het moment komt de meeste illegale hasj uit Marokko.

Een goede stap, zegt Vugs. Maar of die 2 maanden voldoende zijn? "Dat is de vraag. Zoiets zou meer organisch moeten kunnen in plaats van daar echt een strenge tijd aan te hangen."