Wim van den Brink was 25 jaar lang hoogleraar Verslavingszorg, maar voelde zich lang niet thuis in de academische wereld.

Zijn achtergrond als het enige studerende kind in een arbeidersgezin speelde hem parten: Voldeed ie wel? Was hij wel goed genoeg? Zijn carrière, nu afgesloten met het emeritaat, geeft het antwoord, maar de worsteling met klassen en standen en de vraag of je er wel bij hoort is voor Van den Brink nog altijd makkelijk op te roepen. 

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.