Overlopers?

Bijvoorbeeld over de vraag: wat nou als de supporters van Hillary Clinton zo teleurgesteld zijn over het verlies van hun kandidaat dat een groot deel daarvan besluit liever op John McCain te stemmen dan op Barack Obama? Of omgekeerd? De media pakken zo'n academisch probleem op (het bestaat namelijk nog niet, behalve in het hoofd van wat media en deskundigen) en gaan er mee aan de haal. Uit een peiling van Gallup blijkt dat er daadwerkelijk Democraten zijn die bereid zijn om op McCain te stemmen in plaats van op de Democratische kandidaat, gewoon omdat hun kandidaat het niet heeft gered. 28 procent van de fans van Clinton zou wellichtop McCain stemmen en 19 procent van de Obama-adepten. Er zijn meer peilingen en dus zijn er vanzelfsprekend verschillende resultaten. Typisch zo'n vraag die de ondervraagden achter de oren doet krabben: "Tsja, daar had ik nog helemaal niet over nagedacht. Wat zou ik doen? Ach, laat ik maar een antwoord geven."

Hillary Clinton heeft haar kiezers al meteen afgeraden om op McCain te stemmen: "Please think through this decision. It is not a wise decision for yourself or your country." Er moet een Democraat in het Witte Huis, dus heb vooral het lef niet om op McCain te stemmen, is haar boodschap. Barack Obama denkt er net zo over: "There are going to be some bruised feelings, whoever the nominee is. We are going to have to come together and remind ourselves that there is a heck of a lot bigger difference between either Senator Clinton or myself, and John McCain."

Maar de Republikeinen zien er wel brood in. En omdat het benoemen de helft is van het creëren, hebben zij al de "McCain Democrats" in het leven geroepen, daarmee herinneringen oproepend aan de Reagan Democrats, die bijdroegen aan de verkiezingsoverwinning van de oud-acteur en -gouverneur van California in 1980. En dan gaat het niet alleen om die ontevreden supporters. Uit alweer een andere peiling (het is inderdaad allemaal nauwelijks meer bij te houden) zijn er meer Democraten te vinden die McCain een kandidaat vinden waar ze best wel op zouden kunnen stemmen dan dat er Republikeinen zijn die het mogelijk achten dat zij hun stem op Clinton of Obama uitbrengen. De zogenaamde cross party support van McCain is dus hoger. In een virtuele strijd tussen McCain en Obama krijgt de eerste de stem van 17 procent van de Democraten en van hen die Democratisch neigen en Obama 10 procent van de Republikeinse stem of van hen die Republikeins neigen. Bij de andere virtuele strijd, die tussen McCain en Clinton, zijn de cijfers 14 tegen 8 procent. En de onafhankelijke kiezers lijken op dit moment (want, reality check, ook deze peiling is niet veel meer dan een momentopname. Resultaten uit het verleden en heden bieden geen enkele garantie voor de toekomst) ook voor McCain te kiezen.

McCain zou die overlopende Democraten hard nodig kunnen hebben, omdat zijn campagne en de Republikeinse partij er vanuit gaan dat hij heel veel conservatieve kiezers gaat verliezen. Kiezers die gewoon helemaal niet meer naar de stembus gaan (ze zullen in ieder geval niet opeens op de Democratische kandidaat gaan stemmen, dus die angst hoeft McCain niet te hebben).

Maar voordat de Republikeinen zichzelf rijk kunnen rekenen, moet iedereen eerst afwachten hoe de verzoeningsactiviteiten van Clinton en Obama uitpakken. Ik verwacht dat alleen als Clinton de nominatie wint (dus dankzij de stem van de superdelegates en tegen de meerderheid van de gewone gedelegeerden in), een verzoening wel eens problematisch kan gaan worden. In alle andere gevallen trekken de gelederen van de Democraten gewoon weer dicht en wordt het een normale strijd tussen Democraten en Republikeinen, voor zover dat dit verkiezingsjaar nog kan.

Historicus Marc van Gestel schrijft sinds 2003 elke werkdag aan zijn weblog over de Amerikaanse presidentsverkiezingen vol: www.amerikalog.com