We spreken Lee Kaplan en Tracy Metz. Ondanks dat de een al wat langer in Nederland woont dan de ander, gaat de toestand van hun 'home country' beiden aan het hart. "Het Amerika van mijn jeugd lijkt verder weg dan ooit."

De liefde achterna

Lee verruilde 5 jaar geleden het drukke New York voor het rustige Nederlandse platteland. Tijdens de eerste 'coronazomer' in 2020 verhuisde hij voor de liefde naar ons land. Zijn vrouw Sofie is Nederlands en samen wonen ze nu onder de rook van Utrecht.

In een garage aan huis bouwde hij zijn eigen studio, waar hij podcasts opneemt van andere migranten. "Op een bepaalde manier breng ik hiermee een deel van mezelf van mijn identiteit naar hier", vertelt hij. Zijn stem is zijn werk: met voice-overs, theater en podcasts geeft hij vorm aan zijn ervaringen en die van anderen.

'Je bent die Amerikaan'

Het leven in Nederland is niet altijd makkelijk, zegt hij. "Er zijn momenten waarop ik echt voel alsof ik er niet bij hoor. Kleine dingen herinneren me eraan dat ik niet van hier ben." Lee herinnert zich een moment waarop hij per ongeluk weigerde iemand een biertje aan te geven, omdat hij de sociale hint niet begreep. "Iedereen lachte erom en ging door, maar ik vergat het niet."

Zijn vrouw ziet hoe zwaar zulke momenten hem vallen: "Je karakter speelt ook een rol. Lee is heel gevoelig en vindt dit gewoon heel erg ingewikkeld. Je bent gewend een bepaald iemand te zijn in je eigen land. Maar dat lukt hier niet, want je bent hier eerst 'die Amerikaan', dan 'die vriend van Sofie' en pas daarna Lee."

Als buitenlander interessant

Tracy woont inmiddels al tientallen jaren in Nederland. Ze kwam ooit met een goedkope vlucht naar Europa en bleef hangen in Amsterdam. "Ik kom uit Los Angeles, waar alles groots is en ver uit elkaar ligt. Hier was alles compact: je liep bekenden tegen het lijf, je kon naar school wandelen. Ik vond het fantastisch."

Toch merkte ze dat je je ergens pas echt kan wortelen als de nieuwigheid van je nieuwe plek ervan af is. "Het begin is altijd makkelijk, want dan ben je die buitenlander en ben je interessant en leuk", vertelt ze. "Het wordt moeilijker als je hier wil blijven. Dan worden mensen iets terughoudender."

Taal is vaak barrière

Het niet spreken van de taal is vaak een barrière, heeft de geboren Amerikaanse hier gemerkt. "Gaandeweg ontdek je dat je toch aan de buitenkant blijft zitten omdat je geen Nederlands spreekt. Maar tegen de tijd dat je dat ontdekt, is het eigenlijk al te laat."

Toch voelt Tracy zich inmiddels meer dan alleen een gast. Ze is getrouwd met een Nederlander, heeft een Nederlands paspoort en noemt zichzelf 'volledig ingeburgerd'. Tegelijkertijd blijft ze verbonden met de Verenigde Staten en ziet ze met pijn aan hoe haar geboorteland nu verandert.

Vervreemd van Amerika

Beiden maken zich zorgen over de koers van de VS. Tracy merkt hoe vaak mensen haar ernaar vragen. "Wat is er in hemelsnaam aan de hand in jouw land?", krijgt ze dan te horen. Het beleid van president Trump en zijn blijvende invloed maken haar bezorgd. "Alles waarmee ik ben opgegroeid wordt nu op de mesthoop gegooid."

Lee herkent die pijn: "De klap die Amerika's reputatie heeft opgelopen is enorm. En als buitenlander in Europa voel ik dat." Hij merkt dat mensen in Nederland soms twijfelend naar hem kijken. "Dan denk ik: ik wil opkomen voor het Amerika dat ik ken. Maar ik zie mensen denken: o, hij is Amerikaan, zou hij zo'n MAGA-type zijn? En dan moet ik uitleggen dat ik niet zo ben."

'Het is verschrikkelijk'

Wat hem extra raakt, is dat volgens hem de armste Amerikanen de dupe worden van Trumps beleid. "Ze openen nu detentiecentra, en onlangs is er een wet aangenomen die miljoenen mensen hun zorgverzekering zal kosten", geeft hij als voorbeeld.

"En het erge is: dit zijn niet eens de progressieve tegenstanders. Het zijn zíjn mensen, zíjn eigen kiezers, vaak op het platteland van Amerika, die straks hun zorg verliezen", benadrukt Lee. "Dat is verschrikkelijk. En toch blijven ze op hem stemmen, omdat ze niet begrijpen wat de impact van dit beleid is."

Waar hoor je nog thuis?

Voor beiden is het lastig dat ze zich in Nederland soms niet volledig thuis voelen, terwijl ook het Amerika van hun jeugd verder weg lijkt dan ooit. "Migranten hebben dat land groot gemaakt en nu worden hardwerkende belastingbetalende mensen in het verdachtenbankje gezet", zucht Tracy, die zelf ook migrant is, nu ze een nieuw thuis heeft gevonden in ons land.

Lee, die naar eigen zeggen de Verenigde Staten nog steeds liefheeft, vertelt tot slot dat hij zich soms verloren voelt tussen twee werelden. "In de momenten waarin ik me hier niet thuis voel maar daar ook niet meer, denk ik: waar is mijn thuis dan?"