Zelfs Beatrix kan dubbel paspoort aanvragen

In de slepende discussie over de dubbele paspoorten van bewindslieden googlde ik vanochtend eens welke BN'ers allemaal een dubbele nationaliteit hebben. Het zijn niet de minsten. Zo maar even een greep: H.M. Koningin Beatrix heeft naast de Nederlandse de Engelse nationaliteit (hoewel ze daar geen aanspraak op heeft gemaakt tot nu toe) en K.H. prinses Maxima mag zich naast Nederlandse ook Argentijnse noemen.

Ons koninklijk huis is, met wijlen K.H. prins Claus en prins Bernhard,

sowieso een cosmopolitisch gezelschap, dat huwelijkskandidaten graag

over de grens zoekt. Maar het grote pijnpunt in de discussie ligt

natuurlijk vooral in dubbele nationaliteiten bij onze

volksvertegenwoordigers. Al weken gaat het in de Tweede Kamer over de

dubbele paspoorten die een aantal van onze nieuwe kamerleden en

staatssecretarissen hebben. Achtereenvolgens Khadisha Arib (kamerlid),

Achmed Aboutaleb (staatssecretaris Sociale Zaken en Werkgelegenheid) en

Nebahat Albayrak (staatssecretaris van Justitie, belast met het

asielbeleid) moesten zich verantwoorden in de kamer na een motie van

Geert Wilders van de Partij voor de Vrijheid (PVV).

Er zijn overigens nog meer parlementari? met dubbele paspoorten, maar

die zitten niet in het oog van de storm: Fatma Koser Kaya, het nieuwe

parlementslid van D66 dat met voorkeursstemmen uit de Turks-Nederlandse

gemeenschap Bert Bakker van zijn plaats wist te krijgen (Turkse en

Nederlandse nationaliteit) en Na? Azough van Groen Links (Marokkaanse

en Nederlands nationaliteit). De Grote Vraag die Wilders en andere

critici zich stellen is: aan welk land zijn deze bewindslieden trouw?

Anders gezegd: kunnen de mensen die wij kiezen als onze

volksvertegenwoordigers, die ons land besturen en regeren, een gedeelde

loyaliteit hebben met een ander land?

De discussie gaat natuurlijk verder dan alleen het hebben van een extra

paspoort, met een Turkse, Marokkaanse of Argentijnse stempel erin. Het

gaat over de fundamentele vraag waar je eerste belang eigenlijk ligt.

Aan welk land heb je je hart verloren, aan wie zweer je trouw? Voel je

je verscheurd als je ooit in de situatie komt dat je moet kiezen tussen

de een of de ander, zeker als je spreekt namens een heel volk? "Ach,

twee zielen wonen in mijn borst”, laat Goethe zijn Faust aan het eind

van de sc? “Voor de poort” verzuchten. Als je voor de poort staat, wie

kies je dan?

Veel mensen zullen zeggen dat dit zwaar overtrokken is. Grenzen

vervagen, Europa neemt steeds meer controle over ons dagelijks leven en

waarom zouden we dan nog hangen aan een uitsluitend Nederlandse

nationaliteit? We kunnen Turks zijn EN Nederlands, Argentijns EN

Nederlands, Nederlands EN Marokkaan. En inderdaad: wie durft te

bestrijden dat Albayrak, of Aboutaleb, of Arib, niet voor 100 %

ge?egreerd zijn in de Nederlandse samenleving? Ze zetten zich met

passie in voor de Nederlandse zaak.

Punt is, dat wij als betrekkelijk tolerante Nederlanders dat wel kunnen

denken, maar dat andere landen dit wellicht heel anders zien. Zo staat

in artikel 301 van het Turkse wetboek van strafrecht dat belediging van

de Turkse identiteit strafbaar is. En dus dreigt de Turkse advocaat

Kemal Kerincsiz in onze uitzending gisteren met

een strafklacht omdat Albayrak in 2004 een motie heeft gesteund waarin

wordt opgeroepen tot erkenning van de Armeense genocide. Een lastig

dilemma voor een staatssecretaris die nota bene over asielzaken gaat en

nog maar net in Den Haag is aangeschoven. Vanavond meer daarover in onze uitzending vanavond.

Albayrak zou nog afstand kunnen doen van haar Turkse nationaliteit,

mocht deze haar echt in de problemen gaan brengen. Lastiger is het voor

volksvertegenwoordigers met een Marokkaanse nationaliteit, zoals

Aboutaleb en Azough. Zij kunnen nooit afstand doen van hun

nationaliteit, dat is in de Marokkaanse wet zo geregeld. Hoe moeten zij

reageren als ze ooit in een lastig parket komen zoals Albayrak?

Opmerkelijk genoeg is Marokko bepaald niet het enige land dat zijn

onderdanen een levenslange nationaliteit meegeeft. Volgens de IND

zijn er zeventien landen waarbij het per wet onmogelijk is afstand te

doen van de nationaliteit. Syri?Algarije, Argentini?Tunesi?Costa Rica

en Jemen zijn enkele andere voorbeelden, maar wist u bijvoorbeeld dat

ook een Griek geen afstand kan doen van zijn nationaliteit? Zo bezien

is het een dilemma dat nog wel vaker kan gaan spelen. De worsteling van

Faust is misschien ook de worsteling van veel meer Nederlanders met een

dubbele nationaliteit. Want eh...nog los van onze

volksvertegenwoordigers: voor wie gaat u juichen bij het WK over drie

jaar?

Zie ook onze uitzending hierover van 19 april 2007: ' Koningin van Nederland slechts één nationaliteit'

Pauline Veen