Pas 23 jaar na de Faro-ramp in Portugal keren slachtoffers Iem en Corrie Vroombout terug naar de plek waar ze op 21 december 1992 hun enige kind Brenda verloren. De plek waar hun leven drastisch veranderde.
Met hun eigen auto maken ze deze voor hen zo zware rit. De documentaire is gemaakt door het team achter Dossier EenVandaag.
Iem en Corrie Vroombout zitten net voor de kerstdagen op rij 19 van de Martinair DC10 naar Faro. Hun 14-jarige dochter Brenda zit samen met een vriendinnetje twee rijen achter hen. Bij de daling gaat het helemaal mis. Het vliegtuig verongelukt tijdens de landing. Van de 13 bemanningsleden en 327 passagiers vinden 54 passagiers en twee stewardessen de dood. Onder hen Brenda, de dochter van Corrie en Iem, en haar vriendinnetje. Meer dan honderd inzittenden raken zwaargewond.
Iem en Corrie Vroombout merken in de loop van de jaren dat er verschillende versies over de toedracht zijn. Er zijn vragen die niet beantwoord worden: Had het vliegtuig uit 1975 wel mogen vliegen? En was de piloot wel in staat om het toestel te laten landen? Tot op de dag van vandaag lopen er juridische procedures.
De Faro-ramp is voor Iem en Corrie een groot drama. Ze verliezen hun enige dochter en durven na het ongeluk nooit meer in een voertuig te reizen dat door anderen bestuurd wordt: geen vliegtuig, boot, tram, trein of metro. Voor het eerst sinds het ongeval willen Iem en Corrie, na 23 jaar, terug naar Faro. Met hun eigen auto, 2300 kilometer. Ze zien weliswaar enorm op tegen de rit naar de Algarve en zijn bang voor de confrontatie daar, maar hun wens om terug te keren naar de plek waar hun leven zo ingrijpend veranderde is eveneens heel groot. Voor hun gevoel is hun omgekomen dochter Brenda deels nog in Faro.
In Terug naar Faro, 'Beste' meneer Schröder gaan we met de familie Vroombout terug naar Faro, naar de landingsbaan waar het leven van hun dochter ophield en waar hun leven voorgoed een andere wending nam. Een reis met een lach en en een traan, waarin Corrie en Iem de confrontatie aangaan met hun grootste angst.
Bekijk de reis van Iem en Corrie Vroombout in deze longread. Klik op de afbeelding:
Lees ook
Download
Download
Download
Download
Download
Download
Download
Download
Martin Schröder: 'We deden wel ons best'
Martinair heeft wel degelijk veel gedaan voor de nabestaanden van de vliegramp op Faro op 21 december 1992. Dat zegt oprichter Martin Schröder in het Noordhollands Dagblad. ‘U moest eens weten wat er allemaal niet door ons extra, vrijwillig, uit ons hart vandaan, met inspanning van heel veel allemachtig goede Martinair-medewerkers is gedaan. Dat laatste wordt nu ontkend, maar ik heb daar een andere mening over.’
Schröder beloofde bij de rouwplechtigheid daags na de ramp dat hij een ’hand op de schouder’ van de nabestaanden zou leggen en alles zou doen om het leed te verzachten. Volgens Iem Vroombout heeft Schröder echter ondanks herhaalde verzoeken altijd geweigerd om hem te woord te staan over de ramp. Ook tientallen andere nabestaanden zouden nooit iets hebben gemerkt van de beloofde ’hand op de schouder’, bleek in december tijdens een rondgang op de herdenkingsbijeenkomst.
EenVandaag komt zaterdag met nieuwe feiten over de vliegramp. Schröder meldde meteen na de crash dat die veroorzaakt was door een verraderlijke windvlaag. De Leidse luchtvaartdeskundige Harry Horlings trekt dat al jaren in twijfel. Volgens hem was de ramp het gevolg van foute beslissingen van de piloten.
Schröder wil EenVandaag niet te woord staan.
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.