Mart op Maandag: Afgeschreven?

Nog niet erg lang geleden kreeg Sven Kramer de wind van voren, van opzij en van achteren. Dat eerste is niet erg (als het tenminste uit een geaccepteerde hoek komt en als er reden toe is), dat andere betrof een serie onsmakelijke verwensingen aan het adres van de Fries die meer over de afzenders duidelijk maakte dan dat het Kramer ook werkelijk raakte.

Hij was:

• Afgeschreven
• Over het paard getild
• Aan de doping
• Arrogant en
• vervelend aan het worden

En hij:

• kon er niets meer van
• verpeste de sponsormarkt
• kon er beter direct mee stoppen 

En bovendien deed hij aan een sport die

• het aankijken niet meer waard was
• alleen nog maar door een stelletje verdwaasde Nederlanders beoefend werd
• en kwam hij uit op de monsterlijk vervelende 10 kilometer en was hij zo’n beetje alleenheerser op de wat meer gangbare 5 kilometer, waardoor die wedstrijden weer zooooo voorspelbaar waren geworden.

Overigens vond het rapaille dat hij zich dood diende te schamen voor zijn sub-par uitvoeringen op de 1500 meter. Een trol uit de goot schreef dat Kramer een zielenpiet was die altijd iets te klagen had en met zijn grote waffel de schaatswereld probeerde te kleineren en naar zijn poppen liet dansen.

Voor de duidelijkheid:

Sven Kramer kan nog steeds behoorlijk goed schaatsen. Hij heeft afgelopen weekend twee wereldtitels binnen gehaald. Andere topschaatsers uit de geschiedenis lukte nooit wat Kramer wel deed.

Het aanstormend talent, dat hem eigenlijk allang ingehaald had moeten hebben, komt nader en nader, maar Kramer wint nog wedstrijden en titels. En is daar ook gewoon blij mee, zoals ieder sportmens. Kijk naar de huldigingen van afgelopen weekend en je ziet daar een nog berensterke topsporter die zijn doelen verwezenlijkt ziet en nog niet van plan is opzij te stappen.

Hoewel geen mens zich geheel kan afsluiten tegen de vuilspuiterij uit de goot, komt die veelheid aan giftige oprispingen soms toch wel bij hem binnen.

Hij hoort en leest het (niet al te vaak overigens) en trekt zich niets van dat onwelriekende geblaat aan. Het maakt hem sterker, hij wapent zich tegen onrecht en focust zich beter dan ooit.

Jorrit Bergsma heeft dit seizoen moeten ervaren dat hij weliswaar een fantastisch goede schaatser voor de lange afstanden is, maar dat op mentaal gebied hij nog wel een paar jaar de “Sven Kramer-cursus tot succes” mag gaan bestuderen.

Dat de concurrentie in Kolomna dichterbij is gekomen, was misschien wel te voorzien, maar dat Kramer in 2016 nog steeds de morele veerkracht had om zijn races “groot” te maken, verdient alle respect. Aan de streep liggen de prijzen, is een oud gezegde, maar dit weekend werd maar weer eens duidelijk voor wie die prijzen daar werkelijk neergelegd waren.

Voor uitsluitend diegenen die mentaal en fysiek zeer strak in orde zijn. Om zulks zo lang al vol te kunnen houden, verdient alle vormen van applaus en respect.

Vergeet niet dat deze “jonge” man al tien jaar aan de top bezig is. Min dat ene jaartje absentie dus toen er wat schroefjes in zijn lichaam niet goed aangedraaid waren.

Ooit, tijdens een NOC/NOS Sportgala in Amsterdam zei Kramer (die met lege handen wegging uit de RAI nadat hij dat jaar heel verschrikkelijk veel gewonnen had) tegen een klein groepje insiders:” Jongens, niet voor het een of ander, maar wat moet ik nog meer winnen om die prijs vanavond wel te krijgen?”

Daar zit ‘m de kneep: misschien is Sven Kramer al die jaren wel te goed geweest voor ons normale, over het algemeen grijze mensen die naar hem keken, hem complimenteerden, maar hem niet nomineerden of voor hem kozen. Waarom ze dat niet deden?

Welke gedachten daarachter lagen?

Dáár moet je eens goed over nadenken.

Je komt dan waarschijnlijk uit bij (niet zulke heel leuke) begrippen als jaloezie, kift, kortzichtigheid, hekel hebben aan, niet om kunnen gaan met succes, afgunst, kleinzieligheid en stupiditeit.

Is dat de motor van die Sven-haters…?

Kom op, neem een bak koffie en denk dan nog maar eens goed na over de prestaties van Sven Kramer. Tien jaar winnen en zelden geklopt worden.

Chapeau en niets minder dan dat. Geweldig!