Kwart van ouders met lager inkomen doet kind niet op zwemles, oplopende kosten vaak de reden

De helft van de ouders die minder dan modaal verdienen, heeft moeite met het betalen van de steeds duurder geworden zwemles voor hun kind. Vooral door de kosten zegt een kwart hun kind niet op zwemles te doen.

Dat blijkt uit onderzoek van EenVandaag onder 1.718 ouders uit het Opiniepanel met minstens één kind tussen de 4 en 16 jaar oud. Aanleiding voor het onderzoek zijn de oplopende kosten voor zwemles in de afgelopen jaren. Per les betalen de meeste ouders nu ongeveer 12 euro, en de meeste kinderen zijn ongeveer zestig lessen verder voordat ze hun A-diploma krijgen.

Stoppen door kosten

Van alle ondervraagde ouders zegt een op de vijf (19 procent) moeite te hebben (gehad) met het betalen van de zwemlesrekening. Onder ouders die minder dan modaal verdienen, is dat 52 procent.

Ruim een op de drie (35 procent) van de ouders met een lager inkomen, kan zwemles (eigenlijk) niet betalen.

Betalen uit spaargeld

Een ouder die tussen minimum en modaal verdient, schrijft: "Bij ons in de buurt is er geen enkele aanbieder die minder dan 15 euro per les vraagt. Ik betaal het nu uit spaargeld, maar als er heel veel lessen nodig zijn, wordt het wel te duur en moet ze stoppen."

Deze ouder zou niet de enige zijn: 22 procent van de ouders die minder dan modaal verdienen, heeft een kind dat wel is begonnen, maar vooral door de kosten noodgedwongen met zwemles is gestopt.

Belangrijk

In de urgentie die ouders geven aan zwemles zit geen kloof tussen rijk en arm. Ouders die minder te besteden hebben, vinden het even belangrijk dat hun kind leert zwemmen.

Kosten zijn dus de belangrijkste reden waarom bijna een kwart van die groep ouders (23 procent) in het onderzoek zegt dat hun kind geen zwemles krijgt en dat ook nooit zal krijgen. Ter vergelijking: onder mensen die modaal of meer verdienen is dat slechts 1 procent.

Zorgen over zwemvaardigheid

Dat hun kind geen of niet genoeg zwemles krijgt, leidt tot grote zorgen bij ouders met lagere inkomens. Ruim een derde van deze ouders (36 procent) is ongerust over de zwemvaardigheid van hun kind of kinderen.

Een van hen zegt daarover: "Mijn kind krijgt het niet mee, dus ze zwemt eigenlijk nooit. Ik ben bang dat ze het toch een keer gaat doen als ik er niet bij ben en het misgaat."

Financiële hulp

Ouders met lagere inkomens kunnen via de gemeente of stichtingen financiële hulp vragen om zwemles te kunnen bekostigen, maar veel van die ouders hebben daar geen weet van.

47 procent was daar voor dit onderzoek niet van op de hoogte. De andere helft (51 procent) wist wel van de mogelijkheden, maar maakte daar lang niet altijd gebruik van.

Niet aangevraagd

Vaak was hun inkomen net te hoog om er aanspraak op te maken, zoals bij dit panellid: "Ik ken alleen de 'meedoenregeling' van de gemeente, maar daar is mijn inkomen nipt te hoog voor. Daarom dacht ik dat ik voor andere regelingen ook wel niet in aanmerking zou komen."

Ruim driekwart (77 procent) van de ouders die minder te besteden hebben, zegt geen financiële hulp voor zwemles te hebben aangevraagd voor hun kind.

Meebetalen aan zwemles

Een andere manier om zwemles voor iedereen betaalbaar te houden, is door Nederlanders, bijvoorbeeld via meer belasting, mee te laten betalen.

Gevraagd aan het hele panel zegt een derde daartoe bereid te zijn. Vooral mensen die minstens twee keer modaal verdienen en kiezers van GroenLinks-PvdA, D66, Partij voor de Dieren, ChristenUnie en Volt zijn daar ook relatief vaak toe bereid.

'Eigen verantwoordelijkheid'

44 procent van alle deelnemers voelt daar niets voor. Dat zijn vooral kiezers van de huidige coalitiepartijen. Minstens de helft van die kiezersgroepen is niet bereid om mee te betalen aan zwemles voor kinderen waarvan hun ouders dat niet kunnen betalen.

Kiezers van deze partijen lichten vaak toe dat ze het een eigen verantwoordelijkheid vinden van de ouders en menen dat ouders die het niet kunnen betalen verkeerde financiële keuzes maken. "Ik als belastingplichtige betaal dus mee aan de zwemles van ouders die niet de juiste prioriteiten hebben. Ouders die wel geld hebben voor roken, een hond, de laatste nieuwe iPhones, et cetera", laat een PVV-kiezer weten.