Radio-uitzending EenVandaag 27-09-2018

Het Schakelteam Personen met Verward Gedrag presenteert na twee jaar de slotconclusies. Het team, onder leiding van VVD-prominent Onno Hoes, helpt Nederlandse gemeenten met een goed beleid waarmee mensen met een psychiatrische aandoening geholpen kun worden. Eén van de leden van het schakelteam is Joke van der Meulen. Al zestien jaar draagt zij zorg voor haar verslaafde én psychotische zoon Kees (29). 

Al sinds zijn dertiende loopt Kees rond in de wereld van de psychiatrische hulpverlening. Hij raakt verslaafd aan wiet en speed, wat bij vlagen ook ongeremd alcoholgebruik in de hand werkt. Daarnaast heeft hij psychoses. Om Kees goed te kunnen helpen zou hij een dubbele diagnose nodig moeten hebben: verslaafd en psychotisch. Het duurt jaren voordat hij deze diagnose krijgt.

Tussen wal en schip

In de zoektocht naar de juiste hulp vallen Kees en zijn moeder steeds tussen wal en schip. Veel hulpverleners durven hun de handen niet te branden aan hem. Een behandeling tegen psychoses kon pas worden ingezet als hij clean is. Verslavingstherapie is pas een optie als hij een tijd lang niet psychotisch is. Kees wordt keer op keer doorgestuurd. Daardoor laat een passende psychiatirische behandeling lang op zich wachten. 

Ik stond er bij en ik keek er naar

Joke van de Meulen, Schakelteam mensen met verward gedrag

"Niemand mag meer tussen wal en schip vallen," is het motto van het Schakelteam. Het team stopt er nu mee. Dit wil niet zeggen dat de gemeentes hun beleid nu op orde hebben. Joke kent inmiddels de psychiatrische hulpverlening van binnenuit. In haar ogen ligt de nadruk te sterk op medische behandeling. Daaraan moet steeds een formeel besluit aan ten grondslag liggen van de medisch specialisten, wat dus in het geval van een dubbeldiagnose zeer vertragend werkt. Op dat moment is er volgens Joke te weinig aandacht voor langdurige begeleiding. Juist daar zit de moeder veel ruimte voor verbetering. "Het gaat niet in één rechte lijn. Het vraagt intensieve samenwerking en heldere regie. Het vraagt tijd. Heel veel tijd."

Evenwicht is wankel

Kees woont nu op een zorgboerderij. De afgelopen maanden ging het het goed met hem: hij gebruikte geen drugs en hij had geen last van psychoses. Wel heeft hij onlangs te maken gehad met een terugval. Joke realiseert zich dat het evenwicht wankel is en zal blijven. Het contact met andere psychiatrische patiënten geeft haar hoop. "Je komt mensen tegen die nog steeds wankel zijn, maar die met zichzelf hebben leren leven." Ook bij Kees heeft zij gezien dat hij een prettig persoon kan zijn wanneer hij clean is en niet in crisis zit. Joke hamert er op dat de begeleiding van psychiatrisch patiënten een langdurig, zoniet een levenslang project is.