Joke en Chiara kregen klachten na verlies dierbare: 'Ga bij je collega op rouwvisite'

Veel werknemers komen na het verlies van een dierbare in de knel met hun werk. Een op de tien ontwikkelt een burn-out door de combinatie van rouw en werk. Chiara Timmer: "Het is dat mijn werkgever me de ruimte gaf, anders had ik het niet volgehouden."

Vakbond CNV liet Maurice de Hond onderzoek doen onder 1100 werkenden. Een op de vijf zegt te weinig steun te krijgen van de werkgever. Een kwart kan langere tijd niet goed functioneren.

'Daar gaan we het niet over hebben'

In oktober 2017 verloor Joke Roelfsema plotseling haar zoon Michiel. Ze ervoer toen aan den lijve hoe belangrijk het is hoe een leidinggevende reageert. "Op een gegeven moment kwam mijn werkgever langs en het eerste wat ik zei was: 'ik wil stoppen met werken'. Zij ging daar niet op in en zei: 'Daar gaan we het helemaal niet over hebben'."

Op dat moment was Joke manager in een zorgcentrum. In december datzelfde jaar ging ze langzaam aan toch weer aan het werk. "Ik wilde weer dingen doen en het was fijn om niet alleen maar thuis te zitten."

'Je wordt een ander mens'

Joke merkte wel dat haar collega's geïnteresseerd zijn in haar verhaal. "Het gevoel dat de ander naar je luistert is zó belangrijk", zegt ze.

En precies daarom zou ze graag zien dat het onderwerp rouw niet zo beladen is. "Ga op rouwvisite bij je collega, net zoals je op kraamvisite gaat", adviseert ze nu.

Lichamelijke klachten

Chiara Timmer verloor in 2017 haar vader Gert. Hij had vasculaire dementie en zat in een verzorgingshuis. Chiara is hr-medewerker bij een groot bedrijf. "Ik ben weer meteen aan het werk gegaan, dat was vanzelfsprekend voor me. Ik werd goed opgevangen en kon altijd mijn verhaal kwijt."

Toch merkte Chiara dat ze lichamelijke klachten krijgt. "Je leven staat stil, terwijl de wereld om je heen doorgaat. Dat voelt heel gek. De structuur die mijn werk gaf, vond ik juist heel fijn."

Insulindemoordenaar

Maar een half jaar na het overlijden van haar vader kreeg Chiara het opnieuw voor haar kiezen. Haar vader bleek in het zorgcomplex te wonen waar de insulindemoordenaar actief was geweest. Haar vader moest worden opgegraven om te onderzoeken of hij ook slachtoffer was. Na vijf dagen werd hij weer herbegraven. Uiteindelijk was er geen hard bewijs dat het moord zou zijn geweest. Chiara ging wel naar elke rechtszitting.

"Iedereen die rouwt heeft zijn eigen tempo", zegt Chiara. "Na die rechtszaak raakte ik opnieuw in een soort rouw. "Het is dat mijn werkgever me de ruimte gaf, anders had ik het niet volgehouden."

Luisteren, luisteren, luisteren

Joke Roelfsema werkt inmiddels niet meer als manager bij de zorgorganisatie, maar als coach. Ze heeft zich gespecialiseerd in rouwverwerking. Ze vindt het goed dat de CNV opnieuw aandacht vraagt voor rouw op de werkvloer.

"Rouw is onderdeel van het leven, maak het ook onderdeel van het werk", legt ze uit. "Maar je kunt geen protocol maken. Iedere leidinggevende is anders en iedere medewerker is anders. Het enige wat je moet doen als leidinggevende of als collega, is luisteren, luisteren, luisteren."