In de rij voor water en babyvoeding en geen elektriciteit: inwoners in 'vergeten' Mykolajiv gaan zwaar gebukt onder oorlogsgeweld

Waar alle ogen op de op de Oekraïense stad Cherson zijn gericht ligt even verderop, hemelsbreed nog geen 80 kilometer verderop, een stad die uit het nieuws verdwenen is, maar die zwaar gebukt gaat onder oorlogsgeweld: Mykolajiv.

Journalist Marcel van der Steen is dezer dagen in Oekraïne en bezocht de stad, die in de nacht aardedonker is. "Vanuit veiligheidsoverwegingen", vertelt Van der Steen. Want als we hem spreken zit hij net binnen, gevlucht voor het luchtalarm. "Ik heb mijn fixer (lokale journalist die contacten regelt), nog niet eerder zo gezien."

Gevaar vanuit de lucht

Van der Steen verbleef eerder in de stad Odessa, waar hij verslag deed over de geklapte graandeal tussen Rusland en Oekraïne. Het ligt op slechts twee uur rijden van Mykolajiv maar het voelt als een heel andere wereld. "Ook daar heb je wel eens een luchtalarm nu, maar in Mykolajiv is de angst groter en de bombardementen veelvuldiger."

En die angst is er dan ook als de bevolking massaal in de rij staat bij uitdeelpunten waar het leger en het Rode Kruis bijvoorbeeld water uitdeelt, of luiers en babyvoeding. "Zo sprak ik een moeder die probeert niets te laten merken als er weer een luchtalarm afgaat, zodat haar kind van 2 praktisch niets doorheeft van de situatie. Maar dat is natuurlijk heel zwaar, je moet in feite jezelf compleet uitschakelen."

Van de gevangenis van Marioepol naar Mykolajiv

Het is een van de vele verhalen die Van der Steen optekent in de stad. Een ander verhaal komt van een 32-jarige vrouwelijke militair die eerder nog gevangen zat in Marioepol, de stad die de Russen totaal plat bombardeerden. Nu deelt de militair water uit aan de lokale bevolking.

"Ze blijft maar gaan, zichzelf bezighoudend. Dat houdt haar op de been, maar de emotie zich heel dicht aan de oppervlakte, dat zie je direct. Bijvoorbeeld als ze haar verhaal doet, dat gaat prima. Maar als er voor mij vertaald wordt, dan heeft ze even rust, dan komen de tranen."

Geen ramen meer

Van der Steen trok juist naar Mykolajiv omdat die stad nu minder de nieuws headlines haalt. "Een stad die vaak over het hoofd wordt gezien in de berichtgeving, maar sinds februari erg hard geraakt wordt. Maar de mensen zijn heel erg boos, en tegelijkertijd is er een soort van gelatenheid, het gevoel van: we zitten in hetzelfde schuitje."

"Mensen zeggen ook: 'Ik laat me niet wegjagen', en dat is echt bijzonder", want, vertelt Van der Steen ten slotte: "Veel mensen hebben geen ramen meer. Die zijn nu dichtgetimmerd, want die zijn gesneuveld door explosies."