'Hulphond kan meer dan psychiater', maar wie psychische klachten heeft krijgt er maar moeilijk eentje

Wie een getrainde hulphond wil die kan helpen bij mentale klachten, moet daar vaak jaren op wachten. Wie die tijd niet heeft, moet het zelf regelen en betalen. Dat geldt ook voor Renske. Met een online geldinzameling hoopt ze snel aan een hond te komen.

Al 13 jaar is de 26-jarige Renske Millecam op zoek naar iemand die haar de juiste psychische hulp kan bieden. Ze heeft een combinatie van verschillende psychische stoornissen en anorexia nervosa. "Ik heb al van alles geprobeerd. Van gesprekken met psychologen tot opnames in klinieken. Maar ik kreeg vaak te horen dat ik te complex was."

Bijna 20.000 euro

Opgeven is geen optie voor haar. Zeker niet nu ze nog een extra mogelijkheid in zicht heeft. Een hulphond die speciaal wordt getraind om haar te helpen met alledaagse dingen die voor haar niet vanzelfsprekend zijn. "Ik vertrouw mensen niet meer, maar een hond wel. Een hulphond kan bijvoorbeeld iemand alarmeren als het niet goed met mij gaat en ik bijvoorbeeld op de grond lig."

Maar de wens blijft voorlopig nog onvervuld, want Renske moet de hond zelf betalen. En dat is niet goedkoop. "Bij Hulphond is een te lange wachtrij. Dus ben ik met een andere organisatie bezig die mij helpt. Maar daar heb ik rond de 20.000 euro voor nodig. In mijn eentje lukt dat niet." Ze is een crowdfundingsactie gestart in de hoop dat anderen haar kunnen helpen.

Tekort aan honden

Renske is niet de enige die op zoek is naar een geschikte hulphond. Wie op inzamelingssites kijkt, komt allerlei oproepen tegen. Ook bij Hulphond Nederland kunnen ze niet allemaal terecht. "We hebben maar een beperkt aantal honden. Wie nu op de wachtlijst staat, moet ongeveer 3 jaar wachten," vertelt directeur Eric Brouwer. Veel meer honden trainen is voor de organisatie niet mogelijk.

Hulphond Nederland vertrouwt namelijk op donaties en fondsenwerving voor de trainingskosten. Door de coronacrisis is een aantal grote donoren afgevallen. En verzekeraars staan niet te springen om zelf bij te dragen. "Een hulphond heb je eigenlijk voor het leven. Die moet je vooral aan mensen geven waarbij niks anders meer helpt."

Motivatie om niet op te geven

Ook Renske beseft dat maar al te goed. "Ik loop al 13 jaar rond met problemen. En die worden steeds erger. Ik heb niet het idee dat er ooit een punt in mijn leven zal zijn waarin ik van alle klachten af ben. Maar ik denk dat de hulphond mij in ieder geval voldoende motivatie geeft om niet op te geven."

Bij de zorgverzekeraar of de gemeente aankloppen voor een vergoeding of subsidie om de hond te bekostigen, is geen echte optie. "Aanvragen worden eigenlijk altijd afgewezen", legt hoogleraar psychiatrie Jim van Os uit. "Dat komt omdat daarvoor altijd wordt gekeken naar onomstotelijk bewijs dat een behandeling helpt. En bij hulphonden bestaat dat bewijs vrijwel alleen maar uit anekdotes."

'Hulphond kan meer dan psychiater'

Dat is een probleem, vindt hij. Want hulphonden kunnen wel degelijk het verschil maken. "Een hulphond kan meer dan ik als psychiater. Ik zie iemand een paar uur per week, dan krijg je geen grip op complexe dingen. Als de patiënt aangeeft baat te hebben bij zo'n levend wezen, dan moeten we daar op investeren."

Hij hoopt dat het hele systeem daarom binnenkort op de schop gaat. "Je moet het in perspectief zien. Zo'n hulphond kost 20.000 euro, maar als je die niet geeft, lopen de kosten ook op voor andere therapieën die niet helpen." Tot die tijd blijft Renske online geld inzamelen. "Ik kan niet 2 of 3 jaar met mijn problemen wachten."