In Afghanistan wordt het leven van vrouwen en meisjes steeds zwaarder. Met de Taliban aan de macht hebben ze weinig vrijheid. Een nieuwe deugdwet gaat nu nog verder. Vrouwen mogen niet meer naar school, zingen en zelfs niet meer spreken in het openbaar.
In Afghanistan wordt het leven van vrouwen en meisjes steeds zwaarder. Ze hebben sinds de machtsovername van Taliban steeds minder vrijheid. Een nieuwe deugdwet gaat nu nog verder. Vrouwen mogen niet meer naar school, zingen en zelfs niet meer spreken in het openbaar.
Taliban aan de macht
De 16-jarige Anahel* kan erover meepraten. "Vrouwen kunnen worden gearresteerd en geslagen door de Taliban. Het is verschrikkelijk pijnlijk. Deze wetten slaan nergens op. Het is onmenselijk. En ja, hiermee martelen ze vrouwen."
Na de aanslagen van 11 september 2001 in de Verenigde Staten is het twintig jaar lang oorlog in Afghanistan. Tot drie jaar geleden, als het westen zich terugtrekt. Er ontstaat een machtsvacuüm dat de Taliban opeist.
Deugdwet
Tussen 1996 en 2001 zijn ze ook al aan de macht. Dan gaat het land gebukt onder strikte, islamitische shariawetgeving. Bij de machtsovername in 2021 belooft de Taliban meer vrijheden voor de Afghaanse bevolking. Maar van die belofte is weinig meer over.
Een nieuwe deugdwet is twee weken geleden het meest recente voorbeeld. Werken mochten vrouwen al niet meer, maar de Taliban verbiedt meisjes nu ook om na de basisschool nog onderwijs te volgen. Zingen of in het openbaar praten is er ook niet meer bij. Hun stem zou 'te intiem' zijn. Naar buiten kan alleen onder begeleiding van een mannelijk familielid.
'In een kooi'
"Ik ga niet naar school, ik zit thuis", vertelt Anahel. "Dat is heel pijnlijk. Deze wetten zijn verschrikkelijk voor ons. Ik heb het nog nooit zo zwaar gehad. Het voelt alsof ik in een kooi zit."
Mensenrechtenactivist Somaia Ramish vluchtte drie jaar geleden naar Nederland. Ze heeft haar werk vanuit hier voortgezet en hoort veel verhalen zoals die van Anahel. "Dit is verschrikkelijk, vrouwen weten niet wat ze moeten doen. Ze kunnen niet eens naar buiten en er met iemand over praten."
Genderapartheid
De Verenigde Naties riepen de Taliban al op de wet in te trekken, maar Ramish zou meer daadkracht willen zien. "De internationale gemeenschap moet deze wet veroordelen en als misdaad erkennen, en daarmee naar het Internationaal Strafhof. En ze moeten dit erkennen als een vorm van genderapartheid."
Ondertussen spreken veel vrouwen zich afgelopen week uit op sociale media. Als protest tegen die wet is X afgelopen week overspoeld met video's waarin vrouwen hardop zingen met de hashtag #MyVoiceIsNotForbidden. Ook vanuit andere landen dan Afghanistan, als steunbetuiging.
Gedichten
Anahel protesteert vanuit anonimiteit, met gedichten. "Toen het hier nog goed ging, heb ik twee gedichtenbundels gepubliceerd. De eerste toen ik 15 was. En nu ik 16 ben, heb ik last van een trillende hand. Dat komt door de stress." Schrijven kan ze daarom op dit moment niet meer, zegt ze.
Een van haar gedichten is gepubliceerd in samenwerking met UNICEF. In de hoop dat ze dat later in alle vrijheid weer op kan pakken. "Ik hoop dat mijn leven gered wordt, op een of andere manier. En dat ik dan door kan gaan met studeren. Dat ik een stem kan zijn voor de vrouwen, kinderen en mensenrechten in Afghanistan."
*De naam van Anahel is om veiligheidsredenen gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.