Harold bewaarde de orde in het voetbalstadion en kan nu niet meer horen

Steward Harold de Vries kreeg een vuurwerkbom in zijn gezicht. De bom ontplofte in 'zijn' tribunevak en nu kan hij zijn werk niet langer doen. "Eén wedstrijd en dan is het over. Ik mis het tot op de dag van vandaag."

Er wordt regelmatig vuurwerk afgestoken tijdens voetbalwedstrijden. De KNVB start een campagne die ongevallen als die van Harold moet voorkomen.

Heb ik mijn vingers nog?

"Het was de bekerwedstrijd NEC-Utrecht. Buiten was het rumoerig, in het stadion was het rumoerig. Er was vuurwerk op het grasveld en de tribune, rook en heel veel licht. En toen was daar de klap", vertelt Harold over het moment van het ongeluk.

Op het moment dat de illegale Cobra 6 explodeerde voelde Harold zijn hand niet. "Het eerste wat ik dacht was: heb ik mijn vingers nog? Daarna voelde ik iets langs mijn kin druppelen. Ik zag bloed en ben naar de poort gelopen waar collega's me opvingen. Die zagen wat er aan de hand was."

NEC tegen FC Utrecht in 2014: de wedstrijd waarbij Harold gewond raakte.

37 hechtingen

Het ongeluk had grote gevolgen. "Mijn kin was beschadigd: er was een reep huid van anderhalve centimeter weg. De plastisch chirurg heeft met 37 hechtingen de boel weer netjes gekregen." Harold heeft tinnitus opgelopen. "Ik heb meer dan dertig jaar gezongen, maar ik kan het geluid niet meer aan. Van kleins af aan zijn mijn hobby's muziek en film, maar daar kan ik niet meer van genieten. Het is te pijnlijk. Geluid in de bioscoop is te hard en op verjaardagen ben ik als eerste weg. Ik kan niet meer tegen geroezemoes."

Op het moment dat Harolds leven verandert gaat het publiek uit zijn dak. Harold snapt de aantrekkingskracht van vuurwerk in het stadion. "Hoe mooi is het om die knal te horen in het voetbalstadion? Het publiek heeft niet in de gaten wat er aan de hand is, zij zien alleen rook en licht."

'Eén wedstrijd en dan is het over'

Tien jaar lang stond Harold als steward in 'zijn' vak. Abrupt kwam daar een einde aan. "Eén wedstrijd en dan is het over. Ik mis het tot op de dag van vandaag." Tien jaar geleden ging ook de Voetbalwet in, de wet die voetbalstadions veiliger moest maken. Maar het aantal incidenten in en rondom stadions, zoals dat van Harold, is in deze periode fors toegenomen. Anderzijds is de heftigheid van incidenten verminderd.

Als steward kwam Harold ook mensen met een stadionverbod tegen. "We konden niet altijd alles controleren. Aan het begin van de wedstrijd krijgen stewards een smoelenboek van de mensen met een verbod, maar soms glippen ze er gewoon tussendoor. Vaak was het zo druk dat we niet konden zien of iemand op een pasje van een vriend of vriendin naar binnen kwam. Je kunt niet iedereen fouilleren."

Op een boksbal rammen

Ondanks alles houdt Harold goede herinneringen aan zijn werk in het stadion. "Het was altijd gezellig bij de stewards." Na het ongeluk heeft hij het uniform nooit meer aangetrokken. "Ik mis het contact met mensen, de gezelligheid aan de poort." Maar zijn werk kan hij nooit meer doen, zijn gehoor is te erg beschadigd. "Ik kan de veiligheid niet meer waarborgen, want ik kan niet meer bepalen waar geluid vandaan komt."

Harold wordt er boos van. "Hoe heeft mijn leven zo kunnen veranderen? Het liefst sta ik een hele avond op een boksbal te rammen. Waarom ik? Waarom doet iemand zoiets? Het voelt oneerlijk: als je hoort wat voor straf de dader krijgt en dat hij vervolgens verder kan gaan met zijn leven. Hij gaf de indruk zelf nergens last van te hebben." Toch probeert Harold zo positief mogelijk in het leven te staan. "Maar dat kost veel energie. De gevolgen zijn voor mij levenslang."