Fysieke klachten en continu stress: Sanne en Stefanie stopten als verpleegkundige en begrijpen als geen ander waarom het ziekenhuispersoneel staakt

Ze werkten jarenlang in het ziekenhuis aan het bed, vonden het een prachtig vak en hadden een groot hart voor de patiënt. En toch besloten ze ermee te stoppen. Twee ex-verpleegkundigen over hun redenen het ziekenhuis te verlaten.

Dat het ziekenhuispersoneel vandaag staakt voor een beter salaris en een verlaging van de werkdruk, begrijpen Stefanie Lommers en Sanne Cordfunke-Krebbekx als geen ander.

Niet naar het toilet

"Vooral de nachtdiensten waren loodzwaar", vertelt Stefanie. "Dan stond je met z'n tweeën op 24 mensen op de afdeling. Ik liep de benen uit mijn lijf en ging maar door. Vaak zelfs zonder naar het toilet te kunnen." Achteraf vindt ze het ongelooflijk wat ze allemaal deed en voor welk geld. "Als je verantwoordelijk bent voor een mensenleven, dan mag daar toch wel wat tegenover staan?"

Ook Sanne hekelt de werkdruk in de zorg. "Ik was alleen maar bezig met productie draaien. En kon daarnaast helemaal niet doen waar ik ook voor was opgeleid, namelijk scholing geven en onderzoek doen."

Fysieke klachten en stress

Ook vanwege te weinig inspraak en doorgroeimogelijkheden besloten zowel Stefanie als Sanne uiteindelijk hun ontslag in te dienen. Zij het met pijn in het hart. "Ik vind dit het mooiste beroep van de wereld en dat blijf ik ook vinden, maar uiteindelijk ging het ten koste van mijzelf", zegt Stefanie.

Ze kreeg fysieke klachten en stress en gooide haar leven over een andere boeg. Inmiddels werkt ze bij Make a wish, een liefdadigheidsorganisatie die wensen van ernstig zieke kinderen inwilligt. "Ik kan nog steeds iets goeds doen met mijn hart, maar ik sta niet meer aan een bed en dat is voor mij wel heel fijn eigenlijk."

Dubbel gevoel

Sanne koos voor het onderwijs en dat voelt nog altijd dubbel. "Ik snap heel goed dat er steeds meer mensen uitstromen, want ik heb zelf ook in zo'n situatie gezeten."

Aan de andere kant vindt ze het schrijnend. "We hebben die mensen heel hard nodig aan het bed. Er is voorspeld dat in 2060 één op de drie mensen in de zorg moet werken om alles houdbaar te houden. Nou ja, op deze manier gaat dat natuurlijk nooit lukken."

Wapenen voor de toekomst

Sanne geeft les aan aankomend verpleegkundigen op de Hogeschool Inholland. Met het vak verpleegkundig leiderschap hoopt ze nieuwe verpleegkundigen te wapenen voor de uiteindelijke praktijk. "Over het algemeen zijn verpleegkundigen mensen die niet zo snel van zich laten horen. We zien met name door dit onderwijs dat ze zich steeds meer durven uit te spreken."

Ze hoopt dat nieuwe verpleegkundigen minder snel zullen uitstromen. Want dat is nu een grote zorg. Niet alleen veel ervaren mensen verlaten de zorg, maar juist ook verpleegkundigen die nog maar kort aan het werk zijn.

'Schip waar water in loopt'

Stefanie ziet in haar omgeving veel vriendinnen die in de zorg werken, die met een burn-out of rugklachten kampen.

"Het is nog geen echt zinkend schip, maar zeker wel een schip waar het lekt, waar al water in loopt. En als je niet snel genoeg bent dan loopt het vol. Ik denk dat iedereen in de zorg op z'n tandvlees loopt."