Ben is blij dat er eindelijk erkenning is, na meer dan 45 jaar. Hij zat als tiener in een psychiatrische kliniek, onterecht. Daar werd geweld gebruikt: Ben zat in de isoleercel of met polsen en enkels vastgebonden. De reden? Hij wilde uit de kast komen.
"Ik wilde uit de kast komen, ik wilde gelukkig zijn. Maar zij wilden me genezen van mijn homofilie", zegt Ben Meijer Hof. Op zijn zeventiende werd hij tegen zijn zin in vastgehouden in een 'krankzinnigengesticht'. Het rapport 'Kwetsbare kinderen onvoldoende beschermd' van onderzoekscommissie De Winter bevestigde dit jaar dat kinderen zoals Ben decennialang te weinig werden beschermd tegen geweld in jeugdzorg. "Ik ben blij dat er eindelijk erkenning en herkenning is voor de slachtoffers die dit is overkomen."
Potje valium
Toen Ben in de puberteit kwam, wist hij het zeker: hij houdt van mannen. Maar zodra hij dat zijn ouders vertelde, ging het mis. "Ik kreeg van mijn vader een schop onder mijn kont, letterlijk en figuurlijk. 'Sodemieter op joh, vuile viezerik', zei hij", vertelt Ben. Hij liep weg van huis en zag het leven niet meer zitten.
"Steeds weer moest ik toneel spelen en leugens vertellen. Ik hield dit niet meer vol. Van mijn huisarts had ik valium gekregen om 'tot rust' te komen. De verleiding was te groot en heb toen het potje in een keer ingenomen. Daarna werd ik wakker in het ziekenhuis. En toen begon pas de ellende."
In grote letters 'krankzinnig'
De rechter besloot dat Ben gedwongen moest worden opgenomen in de Franciscushof in Raalte, een psychiatrische kliniek. Uit het rechtbankverslag blijkt dat de rechter vond dat Ben 'een dreigend gevaar is voor zichzelf en de openbare orde'. "Ik heb geen idee waar dat op gebaseerd is", zegt hij.
"Vlak na mijn opname in Raalte kreeg ik bezoek van een man." Ben wist niet wie de man was. "Omdat ik onder de medicijnen zat was praten heel moeilijk. De man die tegenover mij zat had een grote map voor zich. Op deze map stond in hele grote letters 'krankzinnig'. Van het gesprek weet ik niet zoveel meer."
'Loop normaal'
Een behandeling kreeg Ben niet. Toen hij vertelde dat hij op 3-jarige leeftijd was misbruikt door een oom en daar nog steeds veel last van had, werd daar niks mee gedaan. "Ze geloofden me niet, zeiden dat ik een fantast was. Wel kreeg ik elke dag te horen dat ik normaal moest lopen, normaal moest praten, me moest gedragen als een echte man. Ik ben seksueel vernederd."
"Van de medicatie die ik moest slikken kreeg ik veel bijwerkingen. Behalve krampen in mijn kaak had ik ook epileptische aanvallen. Omdat ik mij realiseerde waar ik mij bevond, wilde ik weg. Ik hoorde niet thuis tussen deze geesteszieken, mensen die psychotisch waren, zoals drugs- en alcoholverslaafden."
Uit het onderzoeksrapport van Commissie de Winter blijkt dat kinderen in de jeugdzorg tussen 1945 en nu onvoldoende beschermd waren tegen fysiek, psychisch en seksueel geweld. Van de 900 mensen die zich bij de commissie hebben gemeld met hun verhaal, is Ben er een van. "Ik wacht nog steeds op persoonlijke excuses. Ik begrijp dat minister De Jonge en minister Dekker dat niet zelf kunnen doen, maar dat er zelfs geen briefje vanaf kan vind ik wel heel kwalijk." Ben wil graag in contact komen met andere slachtoffers. Daarom heeft hij de website Meldpunt Misstanden Psychiatrie opgezet.
Vastgebonden aan enkels en polsen
Ben liep meerdere keren weg uit de kliniek. "Ik werd dan opgepakt door de politie en moest als straf een paar dagen in de isoleercel. Ik herinner mij dat ik spiernaakt in een bedje, vastgebonden aan enkels en polsen, kreeg te horen dat men elektroshocktherapie wilde doen om mij 'van mijn homofilie' af te helpen. Homofilie was in hun ogen de bron van alle ellende. Gelukkig heeft, in mijn geval, elektrotherapie nooit plaatsgevonden. Maar in de isoleer heb ik regelmatig gelegen."
Op zijn 21ste was Ben officieel meerderjarig en werd hij vrijgelaten. Inmiddels woont hij met zijn man en twee honden in Enschede. Hij is blij dat er nu een rapport ligt dat aantoont wat hem en anderen is aangedaan. Er werd destijds besloten over zijn lot, zonder hem daarin te betrekken: "Mij is nooit iets gevraagd." De kliniek in Raalte is gesloten, maar beïnvloedt nog steeds dagelijks zijn leven. "Het trauma dat ik heb opgelopen, komt vooral 's nachts terug. Dan moet mijn man mij in bedwang houden. En ik ben al bijna 65."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.