Een transfer naar China: 'Kunnen ze daar wel voetballen?'

Een miljoenenbod vanuit China ligt op tafel voor Ajax-aanvaller David Neres. Maar liefst 43 miljoen euro staat voor de Amsterdamse club klaar als de Braziliaan naar Guangzhou zou vertrekken.

Of dat gaat gebeuren is nog de vraag. Toch is een transfer naar China geen gebruikelijke keuze, al ging een andere Ajacied Neres al voor. Ignacio Tuhuteru vertrok in 1996 naar het Chinese Dalian Wanda. Samen met twee Zweedse spelers en een Russische keeper moest hij het elftal versterken. "Kunnen ze daar wel voetballen?", vroeg Tuhuteru zich destijds af.

Een goede kans

Het bod kwam voor de voetballer als een grote verrassing, "Mijn toenmalige zaakwaarnemer had contacten daar in China. Die vroeg of ik in China wilde voetballen. Waarom?", vroeg ik.

Maar het bleek een goede kans te zijn voor de jonge aanvaller. "Ik had de reputatie dat ik te klein was, en fysiek niet sterk genoeg. Daarom heb ik het eerste elftal van Ajax nooit echt gehaald."

Verwachtingen

In China lag dat anders, al waren de verwachtingen wel hooggespannen. "Ik denk wel dat ze heel wat anders verwachtten. Een grote, blonde Nederlandse spits. Maar ik ben een kleine Molukker van 1 meter 70."

Hij ging nog een weekje terug naar Nederland om zijn spullen te pakken, en daarna kon het seizoen van Tuhuteru beginnen. "Het was een hele mooie ervaring, ik ben er ook echt dankbaar voor." Uiteindelijk werd de spits zelfs kampioen met zijn club. "We speelden onze kampioenswedstrijd in Shanghai, en toen we terugvlogen zagen we vanuit het vliegveld al dat het zwart van de mensen zag."

In een winkelcentrum was het wachten tot één fan een foto wilde. De rest volgde daarna vanzelf.

Voetballer Ignacio Tuhuteru

Als een popster

Het succes zorgde ook voor verschillende bizarre ervaringen. Tuhuteru: "Als ik naar een winkelcentrum ging, dan was het altijd wachten tot er iemand op mij af durfde te stappen om een foto te maken. De rest van de mensen volgde dan vanzelf."

Nu staat David Neres misschien hetzelfde te wachten. "Het was daar volkssport nummer één. Elke thuiswedstrijd zat het stadion vol", vertelt Tuhuteru. En, zo deelt hij lachend nog één detail: "De kleedkamers hadden geen douches. Dat deed je bij terugkomst in het hotel pas."