'Een einde aan mijn toekomst': hoe 4 grote windmolens de droom van Pieter verwoestten

Een unieke plek vinden om je droom te verwezenlijken en vervolgens worden opgeschrikt door de bouw van vier grote windmolens op nog geen halve kilometer meter afstand. Het overkwam Pieter van Reeth. "Er is een eind gekomen aan mijn toekomst."

In 2018 kocht Pieter samen met een vennoot een voormalig klooster in een zogeheten 'maatschappelijk' stiltegebied in het plaatsje Stokershorst. Ze wilden daar een retraite creëeren voor meditatie en persoonlijke groei. En bovenal een stilte-oord voor ouders met kinderen die lijden aan een ernstige (terminale) ziekte en ouders die een kind verloren.

Zijdelings genoemd

Pieters 9-jarige zoon Tristan is ook ziek. De ondernemer wil zich met het stilte-oord inzetten voor ouders die hetzelfde doormaken. Toen ze afspraken maakten met de verkoper van het klooster, noemde die zijdelings dat er 'ergens verderop, aan de overkant van het kanaal' plannen waren voor windturbines. Pieter sloeg er niet te veel acht op: "Ik was in België, waar ik vandaan kom, windmolens van 50 tot 80 meter gewend, die veroorzaken geen overlast."

Het was dan ook schrikken toen bleek dat er vier kolossen van 210 meter hoog gepland waren op nog geen 500 meter van zijn stiltecentrum. Pieter: "Dat betekent het einde van al mijn plannen en eigenlijk mijn hele toekomst. De geluidhinder van deze molens - inclusief de laagfrequente trillingen die ze veroorzaken - zorgen ervoor dat ik hier niet kan blijven. Dit stiltegebied is een industriële zone geworden."

Miljardenindustrie

Volgens deskundigen heeft Pieter een punt. Windmolens, dat klinkt als een milieuvriendelijke vorm van energiewinning, die historisch goed past in het typisch Hollandse landschap. Maar het is een miljardenindustrie geworden met enorme belangen en impact op de omgeving, zegt advocaat Peter de Lange.

De Lange heeft inmiddels namens zo'n 140 verenigingen van omwonenden procedures lopen tegen bestaande en geplande windturbineparken in Nederland. "De molens van 10 jaar geleden zijn inmiddels dwergen. De grootte van de molens en bijbehorende geluidsoverlast is geëxplodeerd. We hebben het nu standaard vaak al over turbines met een tiphoogte van 246 meter: iets kleiner dan de Eiffeltoren.

Geen compensatie

Volgens omwonenden heeft de gemeente Nederweert, waar Stokershorst ligt, alle communicatie over de windmolens overgelaten aan de initiatiefnemers. Terwijl de gemeente de taak heeft om de belangen van burgers zoals Pieter te beschermen, zeggen ze.

Op het retraite-oord van Pieter rust al sinds eind 19e eeuw de bestemming 'maatschappelijk rustgebied', vertelt hij. "Als je daar vier hoge windmolens naast zet, is dat bijna een vorm van onteigening. Maar dan zonder enige compensatie."

Geen kinderen ontvangen

Pieter is inmiddels ten einde raad. "Ik kan hier straks geen kinderen meer ontvangen: er zijn rapporten waarin staat dat het geluid van de turbines een verslechterend effect heeft op mensen met hartklachten. Mijn zoon Tristan onderging sinds 1-jarige leeftijd een chemo en bestralings met orgaan- en hartschade als gevolg. Ik kan geen risico nemen als bevestigd wordt dat er een bijkomend risico ontstaat voor zijn welzijn."

Maar hij heeft al zijn kapitaal geïnvesteerd in het project. Pieters enige hoop is dat de gemeente de vergunning voor de vier turbines opschort.

Nieuwe norm

De kans daarop is niet groot, zegt advocaat Peter de Lange. Hij ziet dat de verouderde normen het voor omwonenden vrijwel onmogelijk maken om succesvol bezwaar te maken. Hij hoopt op een nieuwe norm, waarbij de hogere Turbines op grotere afstand van woningen moeten staan.

Maar liever nog verwijst hij naar een uitspraak van het Europese Hof van Justitie. Daarin staat dat overheden bij windturbineprojecten verplicht zijn om zelf vooraf vast te stellen dat gezondheid van omwonenden niet wordt aangetast.

Burgers beschermen

"Overheden zijn er om burgers te beschermen", zegt De Lange. "Dat is hun belangrijkste taak. Maar nu lopen ze in het kader van de klimaatdoelen zelf voorop om projecten te realiseren waarbij de gezondheid van hun burgers ondergeschikt is."

Pieter is inmiddels het vechten moe. We hebben met onze zoon Tristan al zo'n enorm gevecht geleverd. Dat leidde ons naar deze plek, waar we de rust hoopten te vinden voor ons en anderen die hetzelfde meemaken. Mijn ziel en zaligheid zitten erin. En ik kan haast niet geloven dat ook hiertegen uiteindelijk niks te doen valt." Daarom blijft hij in gesprek met de gemeente en hoopt hij nog altijd dat die de plannen voor de windmolens herziet.