De overname van het familiebedrijf gaat niet altijd soepel: 'Snotneus, ik blijf de baas'

Dat een familiebedrijf uiteindelijk overgaat op de volgende generatie lijkt vanzelfsprekend. Toch heeft zo'n overname veel valkuilen. Soms zelfs met familieruzies tot gevolg.

"Ik dacht: snotneus, je doet niet wat ik wil. Dus ik blijf de baas", vertelt Rahma el Mouden. Toen haar dochter Oumaima haar bedrijf overnam, had ze het daar erg moeilijk mee.

'Ik wilde dat ze het net als ik zou doen'

Rahma komt op haar 15de vanuit Marokko naar Nederland. Hier proeft ze de vrijheid en ze besluit die ten volle te benutten. Ze begint haar eigen schoonmaakbedrijf: MAS Dienstverleners. Haar keiharde werk resulteert in een succesvol imperium met zo'n 500 werknemers. Daar afstand van doen, dat doe je niet zomaar. "Ik wilde dat mijn dochter het precies hetzelfde zou aanpakken als ik", vertelt ze. "Tot die tijd kon ik het bedrijf niet loslaten."

"Ze zag me heel lang niet als volwaardig persoon. Laat staan als directeur", vertelt dochter Oumaima. Ze stond al een aantal jaar te popelen om het stokje van haar moeder, Rahma, over te nemen.

Moeder moet loslaten

Al sinds haar 18de werkte Oumaima in het bedrijf. Ze begon er, naast haar studie, als schoonmaakster. Langzaam klom ze op. Maar de stap naar directeur bleek de moeilijkste. Haar moeder houdt het liefst zelf de touwtjes in handen. "Maar ik ben mijn moeder niet. Ik wil het op mijn eigen manier doen", vertelt Oumaima.

Ze besluiten adviseurs in te huren. Stap voor stap leert Rahma het bedrijf los te laten. "Ik heb grote fouten gemaakt. Ik heb het mijn dochter veel te moeilijk gemaakt", blikt ze terug. Inmiddels bemoeit ze zich niet, of zo weinig mogelijk, met het bedrijf. Oumaima mag en kan het nu eindelijk op haar eigen manier doen.

Erik en John stonden plotseling aan het roer

Voor Oumaima is het overnemen van het familiebedrijf dus een heel proces geweest. Voor tweeling Erik en John Rijnbeek kwam de overname van hun familiebedrijf heel plotseling.

Als hun vader in 2013 overlijdt, staan zij ineens aan het hoofd van de boomkwekerij. De eeneiige tweeling had op dat moment ook geen enkele ervaring in het bedrijf. "Mijn vader had liever dat we ergens anders werkervaring op gingen doen", vertelt John. Maar nu stonden ze dus op hun 24ste, onvoorbereid, opeens aan het roer.

'Vallen en opstaan'

"Het gaat met vallen en opstaan, maar wel steeds beter. Soms vind ik het wel heel jammer dat mijn vader dat niet kan zien", vertelt Erik. "Wij hebben wel fouten gemaakt, waar onze vader ons voor had kunnen behoeden. Je mist de ervaring van je vader."