Met 20 vrijwilligers gingen ze dit jaar de uitdaging aan: uitgeputte landbouwgrond transformeren tot een voedselbos vol biodiversiteit. Albert Somers en Saskia van Gils geloven in hun missie: "Het zal zich als een olievlek door Nederland verspreiden."
2 hectare grond tussen de Brabantse dorpen Berlicum en Middelrode: daar moet voedselbos d'Ekkers de komende jaren vorm gaan krijgen. "Dat is Brabants voor de akkers", verduidelijkt Saskia. "Dit wordt straks een soort jungle: zeven lagen met hoge punten, waar dan groenten onder groeien", vertelt Albert trots.
Sprietjes
Toch is er vooralsnog niet veel van te zien. "Er staan nu alleen nog sprietjes", vertelt Saskia. "We zijn het vorig najaar en dit jaar gaan aanplanten. Dit sprietje bijvoorbeeld, wordt een hele grote notenboom en in zijn schaduw kunnen alle andere planten opgroeien. Ook zijn er fruitbomen." Appels, peren, pruimen, bessen: er moet van alles gaan groeien.
Vroeger stond er alleen maïs in de grond, maar dat is er allemaal af. "Eigenlijk gaat de grond door die maïs helemaal dood", zegt Saskia. Albert voegt toe: "Dat krijg je van jarenlange bemesting en intensief gebruik. Maar wat we nu doen is de natuur een kans geven om de bodem weer te laten herstellen."
Het romantische bos
De gemeente stelde de grond beschikbaar voor de aanleg van het voedselbos. Twintig vrijwilligers zijn er verantwoordelijk voor, vertelt Albert. "En daar zijn we al goed mee bezig geweest. Er staan al meer dan 1.000 bomen en struiken. Daarvoor kregen we subsidie van de gemeente Sint-Michielsgestel."
De grond is opgedeeld in twee secties: een productiebos van 1 hectare en 'het romantische bos'. "Met slingerende paadjes, waar het een beetje zoeken wordt naar je eten. Je moet het er zelf zien te vinden", lacht Albert.
Steeds meer voedselbossen
Niet iedereen in de omgeving ziet het nut in van het bos. "Vooral oudere boeren zeggen: 'Het is landbouwgrond, waarom wil je daar nou bomen op gaan zetten? Waar is dat nou goed voor?" Toch is Albert volledig overtuigd van de ideologie achter het voedselbos. "Je maakt een ecosysteem dat zichzelf in stand houdt. Wij denken dat het zich als een olievlek zal verspreiden door Nederland. Er is nu al zo'n 200 hectare aan voedselbos, maar het gaat steeds harder."
"Als ik hier loop, dan denk ik: wij zijn echt met iets goeds bezig", zegt Saskia. En de hele omgeving kan ervan genieten. "Een groentetuin heb je voor jezelf, maar dit is voor iedereen", zegt Albert. "Iedereen kan hier straks lopen en plukken voor zichzelf." Met de kruiwagen erdoorheen is alleen niet de bedoeling: "Maar wij hebben vertrouwen in de mens."
Iets terugdoen
In het moeilijke coronajaar 2021 heeft het bos de vrijwilligers veel gebracht. "Ik wist eigenlijk niks op dit gebied." Nu leert Saskia allerlei nieuwe dingen. "Ik leer veel over kruiden. En ik ga nog leren over drank stoken straks met alle vruchten die hier gaan groeien. Ook leuk", lacht ze.
Voor Albert gaat het vooral om iets terugdoen voor de planeet: "Ik ben van de generatie die heel veel opgemaakt heeft van de wereld. Wij babyboomers hebben veel geconsumeerd en dachten daar nooit bij na. Nu pas wordt duidelijk wat we gedaan hebben. Hiermee kan ik misschien toch nog wat compensatie bieden. En eigenlijk doe je het voor de generaties na ons. Voor dit bos een beetje goed functioneert ben je 10, 20 jaar verder. Dan ben ik waarschijnlijk al vertrokken."
Vragen? Stel ze!
Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.