63ste plek op de Olympische Spelen motiveert marathonloper Jill Holterman om nog harder te rennen: 'De vlam is nog meer aangewakkerd'

Het is eigenlijk te veel om op te noemen, zegt marathonloper Jill Holterman als ze terugblikt op de Olympische Spelen. Ze liep er pas haar derde marathon ooit, maar weet nu helemaal zeker dat ze nooit meer anders wil. "Ik weet echt waarvoor ik het doe."

"Het is moeilijk om aan andere mensen over te brengen hoe het daar nu precies was", zegt Holterman enthousiast als ze terugblikt. Afgelopen vrijdag liep ze rond 23.00 uur Nederlandse tijd ruim 42 kilometer. "Maar het is heel bijzonder, dat sowieso."

'Wil er in Parijs écht staan'

Nu is Holterman vooral moe en heeft ze spierpijn. En nog een jetlag. "Ik ben een strijder. Normaal bijt ik mij vast in een groep, maar nu liep ik vanaf de start alleen. Dat vergt een andere manier van denken. Dat is een uitdaging. En ik haalde veel dames in. Ik heb ook deze ervaring weer meegepakt om er in Parijs écht te staan en me hoger te kunnen klasseren." Ze begon op de 88ste plek, en kwam uiteindelijk als 63ste over de finish.

Terug naar haar baan als advocaat - die ze tot voor kort nog had - wil Holterman zeker niet. Juist door deze Spelen is ze nog meer gebrand door te gaan. "Er moeten nog meer marathons volgen. Wat bij mij nu overheerst is: ik weet waar ik het voor doe. Het heeft mij zo gemotiveerd. De Olympische vlam is wat dat betreft alleen maar meer aangewakkerd."

'Had op meer gehoopt, maar nu trots'

"Ik had op iets meer gehoopt dan een 63ste plaats toen ik mij kwalificeerde voor de Spelen, maar nu overheerst vooral trots." De wedstrijd werd door de warmte in Sapporo gehouden in plaats van in Tokio, maar uiteindelijk was het daar zelfs warmer. Dat speelde Holterman parten. En een paar dagen voor de marathon moest ze rust nemen door de achillespeesblessure.

"De temperaturen waren extremer dan we dachten. Er was een hittegolf daar met temperaturen die ze in 25 jaar niet hadden gehad." Al toen ze 5 kilometer onderweg was, zag ze de eerste vrouwen helemaal stukgaan. "Ik zag dames die afgevoerd werden op een brandcard omdat ze niet meer konden. We hadden getraind op hitte, maar ik had ook wat blessures en daarom had ik niet het niveau dat ik in april had. Jammer, maar ik heb gedaan wat ik kon doen."

'Meer sponsoren'

Holterman gaat nu vol voor haar sport. Vraag is wel: waar moet je de topsportcarrière van betalen? Natuurlijk opent het meedoen aan de Spelen nieuwe deuren voor je als sporter. Maar atletiek is een moeilijke sport wat betreft financiën. Als je meedoet aan de Olympische Spelen, maar geen medaille haalt, win je ook geen geld. "Als er meer sponsoren komen richting Parijs, zou dat heel mooi zijn."

Maar om hulp vragen zit er niet standaard in bij Holterman. "Maar dat ben ik wel aan het veranderen. Je leert altijd: kinderen die vragen, worden overgeslagen. Maar eigenlijk is het: volwassen die niks vragen, worden overgeslagen. Als je niks vraagt, gebeurt er niks. Dat heb ik wel moeten leren. Dat is een omschakeling, maar dat blijft wel moeilijk."

Business class

In aanloop naar de Spelen benaderde Holterman bijvoorbeeld KLM via social media met de vraag of ze misschien business class mocht vliegen, zodat ze uitgerust aankwam in Tokio. Dat kon niet als ze niet gewoon betaalde, liet KLM weten. Daarop startte iemand anders een crowdfundcampagne voor Holterman.

"Ik vind dat zelf een beetje gek om te starten voor jezelf. Nu deed iemand anders dat ineens en binnen 2 à 3 uur was het bedrag binnen. Dat is heel bijzonder. En ik kwam dus ook uitgerust aan."

Gelijke rechten mannen en vrouwen

Holterman maakte zich in de aanloop naar de Spelen ook hard voor gelijke rechten voor mannen en vrouwen in de atletiek. Ze wil absoluut niet zielig zijn of het onderwerp steeds opnieuw aanhalen, maar vrouwen krijgen minder startgeld en prijzengeld dan mannen.

Zo is er een grote wedstrijd waar ze eerst wel zou gaan lopen, maar zoals het er nu uitziet laat ze die wedstrijd toch gaan. "Het prijzenschema voor mannen en vrouwen is daar niet hetzelfde. Het is gelijk, of ik kom niet."

'We moeten er samen iets aan doen'

Ze vindt het niet eerlijk om de naam van de wedstrijd te noemen. "Maar wat dat betreft zijn principes dus wel duur. Want ik ga daar niet lopen als het niet wordt aangepast. Ik kan mezelf ook niet serieus nemen als ik zeg dat ik me inzet voor gelijke rechten en dat ik ergens ga lopen waar de bedragen niet hetzelfde zijn."

"Ik kon wel geld verdienen met bonussen die je krijgt bij bepaalde prestaties, maar die kan ik niet objectief meten aan de bedragen voor mannen. Dus dan doe ik het niet. Dan loop ik liever ergens waar ik minder betaald krijg, maar waar de bedragen hetzelfde zijn." Ze hoopt dat meer vrouwen zich hiervoor uitspreken in haar sport. "Ik doe het ook voor hen, maar ik heb ze nodig om er samen iets aan te doen."