Zo snel mogelijk weer naar school en aan het werk: hoe Slowakije omgaat met vluchtelingen uit Oekraïne

In de stad Kosice in Slowakije opent de internationale school Splash de deuren voor kinderen die Oekraïne zijn ontvlucht. Zij hebben geen papieren of stempels nodig.

Muziek van ABBA klinkt uit de speakers om stipt 8 uur 's ochtends: het teken dat de lessen op Splash International beginnen. De school bevindt zich in Kosice, zo'n 100 kilometer van de grens met Oekraïne vandaan.

Onmiddellijk welkom

Directeur Milka Kovalcikova bukt om een klein jongetje te helpen zijn rugtas af te doen. "We hebben er nu nog maar een paar, in de kleuterklas en bij de peuters, maar het nieuws dat wij kinderen uit Oekraïne onmiddellijk toelaten, zonder papieren en stempels, verspreidt zich snel."

Twee klassen zijn vrijgemaakt om Oekraïense kinderen in hun eigen taal op te vangen. Vrijwilligers die Oekraïens spreken staan klaar om de lessen te leiden.

Streng vluchtelingenbeleid

Historisch gezien heeft Slowakije een zeer streng vluchtelingenbeleid, maar bij deze crisis is dat anders. De regering beloofde dat iedereen die uit Oekraïne vlucht, kan rekenen op gratis opvang.

Dat geldt ook voor medische zorg en er is de mogelijkheid direct aan het werk te gaan. Zo'n 120.000 Oekraïners zijn inmiddels de grens met Slowakije overgestoken.

Trauma

Engels is de voertaal op Splash International, maar volgens directeur Kovalcikova is het van groot belang dat de kinderen uit Oekraïne hun eigen taal kunnen spreken.

"Het zorgt voor minder trauma bij de allerjongsten. Ze hebben alles achtergelaten, verblijven op een nieuwe, vreemde plek zonder hun spullen. Dan is weer opnieuw een ritme krijgen, 'gewoon' met andere kinderen spelen, van groot belang."

Ook ouders helpen

"In Kosice probeert iedereen zijn steentje bij te dragen. Ik heb zelf ook een Oekraïens gezin in huis. En met onze school proberen wij zo niet alleen de kinderen op te vangen, maar ook de ouders te ontlasten", vertelt Kovalcikova.

"Die hebben zo de handen vrij om dingen te regelen en contact te houden met het thuisfront dat in Oekraïne is achtergebleven.

Bron: EenVandaag

Zinnen verzetten

Een van die ouders is Victoria, ze vertrok met haar echtgenoot en zoontjes van 2 en 4 jaar naar Slowakije, vlak voordat Rusland haar land op agressieve wijze binnenviel.

Victoria's ouders zijn in haar geboortestad Kiev achtergebleven. Ze is zelf onderwijzer en helpt nu mee op de school als vrijwilliger, vooral om haar zinnen te verzetten.

Slapen in een kerk

"Ik kan geen dag vooruitdenken. Ik weet niet eens welke dag het is vandaag. Soms schieten me spullen te binnen die ik graag had meegenomen, zoals foto's van de kinderen. Ik heb alles achtergelaten", vertelt ze.

Victoria slaapt met haar gezin in een kerk, in een buitenwijk van Kosice. Daar hebben ze appartementen vrijgemaakt voor mensen die gevlucht zijn. Een goede vriendin uit Kiev is gisteren aangekomen met haar zoon en dochter na een reis van 4 dagen. "Haar man moest achterblijven om mee te vechten tegen de Russen. We proberen hier samen te leven en het zo goed en zo kwaad als het gaat gezellig te maken voor de kinderen."

Bron: EenVandaag

Opa en oma in Kiev

Victoria heeft net voor het eerst een winkel bezocht om wat nieuwe spullen te kopen. Ze laat een paarse mok zien. "Een fijne beker om mijn koffie uit te drinken. Die was hier niet. Je kunt dan zo blij zijn met iets kleins, dat je je weer even meer jezelf voelt."

De grootste zorgen maakt ze zich om haar ouders. Die willen in Kiev blijven en zeggen zelf te oud te zijn om nog te vluchten. Haar zoontjes vragen dagelijks waar opa en oma zijn, en wanneer ze die weer zien. "Dat vind ik het moeilijkst. We hebben besloten onze kinderen niet te vertellen over de oorlog. We hebben gezegd dat we op avontuur zijn gegaan. Ze zijn nog te jong."

Vertellen over de oorlog

Schooldirecteur Kovalcikova legt uit dat de meeste ouders dat doen. Maar kinderen die iets ouder zijn stellen vragen. "En daar zullen we antwoorden op moeten bedenken", zegt ze.

"Maar we willen vooral dat onze school een plek is waar de kinderen zich veilig en vrij voelen, en waar ze gewoon kind kunnen zijn. Zoals het hoort."