De gemeente Groningen kan sinds 1 januari de inwoners verplichten om hun tuinen te vergroenen en regenwater af te voeren. Het roept veel weerstand op bij inwoners. "Waar bemoeien ze zich mee?"

Mariska Sloot uit het Groningse Haren noemt de nieuwe verordening 'bizar'. "Dit grijpt echt in achter mijn voordeur. De gemeente heeft niets te zeggen over hoe ik mijn huis inricht en daar hoort mijn tuin bij. Daar moeten ze wegblijven."

'Kosten allemaal voor mij'

Sloot, die ook gemeenteraadslid is voor de Stadspartij Groningen, moet veel in haar tuin veranderen om regenwater te kunnen afvoeren. "Voor een ondergrondse wateropslag moet een deel van mijn terras weg. Ook moeten er kratten in de grond en leidingen worden aangelegd", vertelt ze.

Daarnaast komt ook haar schuurdak aan de beurt: "Dat moet vergroend worden, wat betekent dat de zonnepanelen eraf moeten. Vervolgens moet de dakconstructie worden versterkt, een groen dak erop en vervolgens weer de zonnepanelen. En de kosten zijn allemaal voor mij."

Bron: EenVandaag

'Niet iedereen kan dit betalen'

Ook de hovenier van Sloot, Emiel Nuver, vindt dat de maatregel te ver gaat. "Je kunt dit mensen niet verplichten. Dat zouden ze bij mij ook niet moeten doen." Al vindt hij de groene ideeën van de gemeente 'op zich wel goed'.

Het probleem is volgens hem het forse prijskaartje dat aan dit soort aanpassingen hangt: "Niet iedereen kan dat betalen. Er is wel een subsidiepotje, maar dat is een dag later leeg."

Gemeente kan inwoners dwingen

Door de nieuwe hemelwaterverordening, die sinds 1 januari van kracht is, kan de gemeente Groningen inwoners dwingen om de tuin aan te passen. Inwoners moeten nu zelf zorgen dat het regenwater uit hun tuin niet meer in het al overvolle riool belandt.

"Het is fijn om deze juridische stok achter de deur te hebben", vindt wethouder Mirjam Wijnja, die klimaatadaptatie in haar portefeuille heeft. "Maar ik hoop echt dat het niet nodig is en dat mensen uit vrije wil meewerken."

Bron: EenVandaag

'Het kan niet anders'

Wijnja begrijpt de gevoelens van weerstand bij inwoners wel. "Maar het kan niet anders. We doen als gemeente al wat we kunnen in de openbare ruimte. Maar de hoosbuien worden steeds extremer."

De toenemende wateroverlast is een probleem van iedereen, benadrukt ze. "Het is onze plicht als overheid om met oplossingen te komen en daarbij hebben we de hulp van inwoners nodig. In principe betalen zij de kosten van vergroening zelf, maar er is subsidie voor wie het niet kan betalen."

Geld het riool in

Niets doen kost ook veel geld, zegt de wethouder. "Dan betalen we als gemeenschap voor het wegwerken van de overstromingen. Dat is geld weggooien in het riool."

"Mensen realiseren zich dat niet, maar dat betalen we ook met elkaar. Dus als gemeente kiezen wij voor wat in het collectief belang het beste is."

Nadelen van een tegeltuin

Ecoloog Patrick Jansen van Wageningen University & Research (WUR) begrijpt het initiatief van de gemeente Groningen wel. "Als iemand een tegeltuin aanlegt, heeft dat niet alleen gevolgen voor de persoon zelf."

"Water kan niet weg, maar de hitte ook niet. Er ontstaan zogenoemde 'hitte-eilanden' door al dat steen. En er is geen plek meer voor planten en dieren. Een tegeltuin heeft dus gevolgen voor de hele omgeving. En daarom heeft de gemeenschap en dus de gemeente er echt wel iets over te zeggen."

Bron: EenVandaag

Systeem van belonen en belasten

In Duitsland gaan ze nog een stap verder. In twee deelstaten is zelfs een verbod op grindtuinen en wordt er actief gecontroleerd door inspecteurs. Jansen weet niet of deze aanpak geschikt is voor Nederland. Hij ziet meer in een systeem van belonen en belasten.

"Op dit moment betalen we met z'n allen evenveel rioolbelasting, ongeacht hoe groot je perceel is en hoeveel daarvan jij hebt bebouwd. Dat is eigenlijk niet eerlijk. Je zou mensen die het riool meer belasten, bijvoorbeeld door een tegeltuin, meer moeten laten betalen dan mensen die dat niet doen."

Bij een crisis of ramp kan medisch personeel schaars zijn. Om dat op te vangen, gaat Defensie samenwerken met de Nationale Zorgreserve. Hoe versterken dit soort initiatieven de weerbaarheid van Nederland? "Overheid kan het niet meer alleen aan."

Zorgreservisten kunnen nu worden ingezet als Defensiepersoneel naar het buitenland moet, bijvoorbeeld bij een oorlogsdreiging. Het zijn gediplomeerde vrijwilligers, vaak oud-zorgmedewerkers, die zichzelf aanmelden en op momenten van crisis worden opgeroepen om bij te springen.

Coronacrisis

Bart Hilt is zo'n zorgreservist. Hilt heeft onder andere bij de brandweer, ambulance en huisartsenpost gewerkt. Hij werd voor het eerst ingezet tijdens de coronacrisis.

"Toen was er een oproep via Facebook en daar heb ik toen op gereageerd", legt hij uit. "Er werd gekeken in welke regio je woonde en welke ziekenhuizen mensen nodig hadden. En toen ben ik ondersteunend geweest aan de verpleging."

'Samenwerking goed idee'

De samenwerking tussen Defensie en de Nationale Zorgreserve is volgens Hilt dan ook een goed idee. "Als je kijkt naar alle brandhaarden die we in de wereld hebben, kan je er op deze manier echt voor elkaar zijn."

Middenin de coronacrisis wordt het Nationale Zorgreserve opgericht, als burgerinitiatief, legt directeur Charlotte de Schepper uit. "Een aantal burgers dacht toen, 'goh, steeds meer mensen worden ziek, maar ook steeds meer hulpverleners worden ziek. Hoe kunnen wij helpen?' En die hebben de handen ineengeslagen." Inmiddels wordt het gefinancierd door het Ministerie van Volksgezondheid.

Tekort opvullen

Mocht Defensie beroep doen op de zorgreservisten, zijn ze puur bedoeld als achtervang.

"Wij worden dan niet uitgezonden naar het buitenland. Maar de medisch specialisten van het leger wel, waardoor er een tekort is aan medisch personeel in de bases van Defensie. En die plaatsen gaan wij dan opvullen", legt Hilt uit.

Voordelen burgerinitiatief

Ook Jaap Donker, directeur van de veiligheidsregio Utrecht, ziet de voordelen van het initiatief.

"Als Defensie in het buitenland meer moet doen en de situatie hier schaars is, of als we bijvoorbeeld slachtoffers vanuit het buitenland moeten verzorgen, hebben we iedereen keihard nodig."

'Overheid kan het niet meer alleen'

Het is volgens Donker duidelijk waarom dit nu van belang is. Het gaat daarbij ook niet om de zorg alleen, legt hij uit.

"Op dit moment zie je dat de kans op een lange stroomuitval, of een natuurbrand heel reëel is. Dat willen we niet, maar we moeten ons voorbereiden." En dat kan de overheid niet meer alleen. "We staan voor ongekende uitdagingen, daarbij hebben we mensen nodig die initiatief nemen."

Zelfredzaam worden

De samenwerking is één stap richting het verbeteren van onze zelfredzaamheid. Maar er is werk aan de winkel op het gebied van weerbaarheid, ziet Donker.

"We zijn gewend dat als er iets misgaat, dat de overheid komt helpen. Maar we zien dat de risico's die we lopen zo groot zijn, dat kan de overheid niet aan. We moeten zelf en samen redzaam worden."

Onvoldoende voorbereid op crisis

Nederlanders voelen de urgentie nog onvoldoende, volgens Donker. "We zijn opgevoed met het idee dat het nooit meer oorlog zou worden en dat alles goed gaat, maar we moeten ons voorbereiden op andere scenario's."

Vandaag presenteerde de Europese Commissie plannen die ertoe moeten leiden dat de Europese Unie voorbereid is op verschillende soorten crises.

Krachten lokaal bundelen

Maar hoe? Volgens Donker ligt de kracht ook vooral in dit soort initiatieven. "Gelukkig zijn er veel instanties die daarbij helpen. Mochten mensen willen bijdragen, meld je dan, zodat we de initiatieven aan elkaar knopen en ons kunnen voorbereiden op iets wat hopelijk nooit voorkomt."

Donker zet zich vooral op lokaal niveau in. "Als de stroom er bijvoorbeeld lang af ligt, hebben mensen behoefte aan informatie." Dat zou in de vorm van lokale 'noodsteunpunten' gerealiseerd kunnen worden. "We willen op logische plekken in de samenleving, zoals brandweerkazernes, een stemlokaal of een buurthuis, dat mensen daar terecht kunnen in nood."

Kijk naar elkaar om

We zullen het uiteindelijk vooral met elkaar moeten doen, zegt zorgreservist Bart Hilt. "Ik zie het als een soort roeping. Elkaar ondersteunen en elkaar helpen. Daar waar het tekort is, moet je elkaar aanvullen."

Ook Jaap Donker zegt: "We moeten ook kijken hoe het met de buurman of kwetsbaren in de straat is. Hoe kunnen we samen de schouders eronder zetten? Hoe kunnen we in donkere periodes elkaar hier doorheen loodsen?"

Beter voorbereid dan achteraf problemen

Toch hoopt Hilt binnenkort nog niet ingezet te worden. "Dat zou het mooiste zijn. Hoe minder dat we nodig zijn, hoe beter het eigenlijk is. Maar ja, je kan beter zorgen dat je iets achter de hand hebt, als dat je te laat bent en je in de problemen raakt."

Tot nu toe hebben 4.000 zorgprofessionals zich gemeld bij de Nationale Zorgreserve. Ze hopen te groeien naar een bestand van zo'n 5.000 mensen.

De Amerikaanse president Trump voert de druk rondom de koop van Groenland op. Hij wil het eiland vanwege de strategische ligging en bodemschatten en stuurt daarom vicepresident JD Vance op pad voor een bezoek. "Dit is voor de meeste Denen een shock."

"Het is een grote stressfactor en je mag het niet onderschatten", zegt Clingendael-onderzoeker Karen van Loon over de huidige situatie.

Bondgenootschap onder druk

Van Loon is gespecialiseerd in geopolitiek in het Noordpoolgebied en bredere veiligheids- en defensievraagstukken en ziet hoe Donald Trump met zijn uitspraken en het bezoek van vicepresident JD Vance, het bondgenootschap tussen Amerika en Denemarken onder druk zet.

Groenland valt op dit moment, tot hun grote ongenoegen, nog onder het Deense koninkrijk.

Denen in schok door bezoek Vance

Het had een bezoek moeten zijn waarbij alleen de vrouw van JD Vance, Second Lady Usha Vance, aanwezig zou zijn. "Ze zou bezoekjes afleggen aan verschillende Groenlandse gemeenschappen, maar die bezoeken zijn nu afgelast. Het blijft nu bij een bezoek aan de Amerikaanse luchtmachtbasis", zegt Van Loon.

"Wat er nu gebeurt is voor de meeste Denen echt een schok. Je kan wel spreken van een ernstige vertrouwensbreuk", vertelt de onderzoeker.

'Groenland niet te koop'

Vicepresident Vance zal nu namelijk wel aanwezig zijn bij het bezoek en hoogstwaarschijnlijk gesprekken voeren met diplomaten.

En dat terwijl Denemarken al meerdere keren heeft aangegeven geen interesse te hebben in het verzoek van Trump. Ze zijn niet van plan om Groenland 'over te dragen' aan de Verenigde Staten.

'Hij wil niet loslaten'

Toch blijft Trump aandringen. De uitspraken die vanuit de Verenigde Staten blijven komen hebben een impact op zowel de Denen als Groenlanders. Ze zijn niet gewend dat een president blijft aandringen.

"Vroeger hebben ze het ook wel eens gevraagd, maar werd het losgelaten", zegt Van Loon. Volgens de onderzoeker werd Trump tijdens zijn eerste termijn zelfs uitgelachen toen hij het balletje opgooide. "Het leek toen absurd, maar sinds hij voor de tweede keer president is, is het duidelijk dat hij het niet wil loslaten."

Toch onderhandelen

Maar juist door die houding moeten Deense en Amerikaanse onderhandelaren nu toch met elkaar om tafel gaan zitten. "Om een consensus te vinden en niet te vergeten om Groenland bij dit proces te betrekken", legt de onderzoeker uit.

"Want", vervolgt Van Loon, "Groenland is wel een regio die in zeer grote mate zelfbestuur heeft binnen het Koninkrijk Denemarken." De twee landen kunnen dus niet zonder inspraak van het hoofd van het eiland een beslissing maken. Dit vooral omdat Groenland onafhankelijk wil zijn, ook van Denemarken.

Angst in Groenland

De angst in Groenland is op dit moment dus groot, weet Van Loon. Ze willen hun onafhankelijkheid van Denemarken niet inruilen voor afhankelijkheid van Amerika. "Het gevoel is daar heel sterk. Er is angst voor wat er komen gaat."

"Ze hebben al een heel lang proces afgelegd met Denemarken en dat dekolonisatieproces is nog steeds bezig", gaat de onderzoeker verder.

Respectloos

"Ze zijn er heel duidelijk in dat ze geen Amerikanen willen worden." En dat is vooral te zien aan alle standpunten die hun regering op dit moment inneemt.

Zo liet de Groenlandse premier Múte Bourup Egede de afgelopen maanden al publiekelijk weten dat het eiland niet te koop is, en dat hij Trump respectloos vindt.

'Rol van de EU is beperkt'

Kan de Europese Unie nog iets betekenen in deze noodgedwongen onderhandelingen, aangezien Denemarken een lidstaat is? "Dat is een lastig verhaal", antwoordt Van Loon. "Denemarken is lid van de EU maar Groenland niet. Ze hebben in de jaren 80 een opt-out gehad."

Maar aangezien de EU wel nog steeds investeert in Groenland - onder andere in onderwijs en gezondheid - én een paar jaar geleden een mineralendeal heeft gesloten, zou de EU wel een bemiddelende rol kunnen spelen, denkt de onderzoeker. "Dus er is een rol voor de EU, maar die blijft wel beperkt."