In de strijd tegen woningnood zetten sommige woningcorporaties in op woningdelen. Lang niet iedereen ziet het zitten om een huis te delen, maar Romy van de Laak en Nina de Groot (beiden 29) zijn blij met hun deelwoning: "Het bevalt echt heel goed."

Nina en Romy huren samen een eengezinswoning in Nijmegen. De vriendinnen delen de woonkamer, keuken en tuin, maar er wel zijn twee badkamers en wc's in het huis. "Zodat je toch ook echt je eigen privacy hebt."

Niet zonder twijfel

De twee waren voor zichzelf al langer op zoek naar een huis, maar de moed zakte hen in de schoenen. Particuliere huur was te duur, en bij woningcorporaties stuitte Nina op lange wachtlijsten. "Bij sommige huizen stond ik op plek 2.000 van de 3.000. Dat is echt niet te doen."

Toen de optie om samen een woning te delen voorbijkwam, besloten ze zich in te schrijven. Al ging dat niet zonder twijfel. "We zeiden altijd dat we niet met elkaar wilde wonen, om onze vriendschap te bewaken. Je kent elkaar heel goed, maar toch weet je niet precies hoe de ander leeft."

Kortere wachtlijsten

Toch besloten ze de gok te wagen en mee te doen aan de loting voor een deelwoning. "Toen we hoorden dat we ingeloot waren, hebben we echt even heel hard gegild en gesprongen. Dat was echt helemaal super, ook omdat je het na al die teleurstelling niet verwacht."

Nina en Romy huren hun deelwoning bij wooncorporatie Talis. Daar is bestuurder Ronald Leushuis al jaren bezig met woningdelen. Hij gelooft dat woningdelen een manier kan zijn om af te rekenen met de ellenlange wachtlijsten voor sociale huurhuizen.

Veel alleenstaanden

Hij ziet een mismatch tussen de relatief ruime sociale huurwoningen die zijn corporatie aanbiedt en de eenpersoonshuishoudens die naar die woningen op zoek zijn. "Ongeveer zestig à zeventig procent van de toewijzingen die mijn corporatie doet, is aan alleenstaanden", benadrukt hij.

"Als je kijkt naar wat de omvang van de woningen is, krijgen die mensen heel veel ruimte voor één iemand. Eigenlijk is het doodzonde dat iemand die alleen is een grote woning met drie slaapkamers krijgt."

Weerstand tegen samenwonen

Leushuis denkt dat woningdelen er op termijn voor kan zorgen dat tienduizenden mensen sneller aan een sociale huurwoning kunnen komen, maar ziet ook dat er nog veel belemmeringen zijn. Hij stuit op veel weerstand in de politiek en de publieke opinie.

Veel mensen geven aan helemaal geen woning te willen delen. Dat begrijpt Leushuis wel. "Ik gun iedereen zijn eigen betaalbare woning. Mensen moeten hun eigen keuze maken. Maar laten we dan ook niet vooraf al zeggen dat het gek is om op een andere manier te wonen."

Creativiteit

"Er zijn heel veel mensen die het geld niet hebben om die eigen woning te kunnen betalen, maar die wel heel graag zelfstandig willen wonen", vervolgt hij. "Als we niet veel meer creativiteit aan de dag leggen om andere woonvormen te bedenken, hebben die mensen géén woning."

In de praktijk ziet de corporatie meer dan genoeg animo voor deelwoningen om door te gaan met het concept.

Wetgeving zit in de weg

Een andere sta-in-de-weg is volgens Leushuis de ingewikkelde wetgeving rondom uitkeringen en toeslagen, zoals de huurtoeslag. De sociale zekerheidswetgeving is nog niet ingericht op woningdelen.

"De situatie is dat de mensen met de laagste inkomens eigenlijk niet in aanmerking komen voor deze woningen, omdat ze niet meer in aanmerking kunnen komen voor huurtoeslag of gekort worden op hun uitkering als ze een woning gaan delen", legt hij uit.

Kleine investering

Volgens Leushuis is het bijbouwen van woningen óók belangrijk, maar is woningdelen een veel goedkopere manier voor woningcorporaties om iemand te huisvesten dan nieuwbouw.

"Bij het woningdelen plaatsen wij een extra badkamer in het huis. Dat kost zo'n 25 duizend euro, en dan kan je een nieuw iemand onderdak geven. Bij nieuwbouw gaat het al snel om 275 duizend euro", vergelijkt hij. "Hierdoor kun je dus tegen relatief geringe investeringskosten een extra huurder blij maken met een dak boven hun hoofd."

'Zou niet meer alleen willen wonen'

Nina en Romy wonen inmiddels zo'n halfjaar samen en zien absoluut de voordelen van woningdelen. "We zijn nu een beetje individualistisch geworden met z'n allen", zegt ze. "Dus we zijn gewend dat we op onszelf wonen. Maar voor de gezamenlijkheid in de maatschappij is het heel fijn als je dus wel met met meerdere mensen of met z'n tweeën kan wonen in een huis."

Of ze niet toch stiekem liever het huis voor zichzelf hadden willen hebben? "Vooraf had ik verwacht van wel, maar nu is dat echt niet zo. We hebben zoveel geluk hiermee."