Eindexamens zullen vanaf 2016 eerst worden gecorrigeerd door een docent van een andere school, alleen de tweede correctie gebeurt door de eigen docent. Dat schrijft staatssecretaris Dekker vandaag aan de Tweede Kamer. 

Aanleiding is de ophef twee jaar geleden over docenten die te coulant zouden zijn bij het nakijken van open vragen en docenten die de tweede correctie links laten liggen.

Test nieuwe opzet

Het ministerie neemt het besluit na een advies van de VO-raad die op tien scholen heeft getest met de nieuwe opzet. Daaruit blijkt dat een vreemde docent de eindexamens zorgvuldiger nakijkt en dat de eigen docent extra kritisch kijkt naar de eerste beoordeling omdat het om ‘zijn’ of ‘haar’ eigen leerlingen gaat.

Paul Hirsch, leraar Filosofie: "Ik heb het meegemaakt dat leraren tegen me zeiden "heb je bij bepaalde leerlingen nog punten nodig om hem of haar te laten slagen'? Dat is toch fraude? Docenten vertellen me dat ze het niet goed konden nakijken in verband  met ziekte, of omdat de klas zo groot is. En dan krijg je een discussie over 200 punten, niet prettig. Ik ben heel blij dat we het gaan omdraaien en dat we deze situaties niet meer krijgen'.

'Wantrouwen naar leraren'

De omdraaiing van de correcties leidt echter niet tot meer of minder werkdruk. En waar er leraren zijn die de kwaliteitsslag toejuichen, is er ook een grote groep leerkrachten die de omkering niet nodig vindt en vooral meer tijd wil krijgen voor het correctiewerk. 

"Het is geen goed plan. Er spreekt wantrouwen naar leraren uit, dat sjoemelende leraren niet eerst het werk van hun eigen leerlingen kunnen nakijken. Dat ze dingen goed rekenen die fout zijn, maar dat is helemaal niet het beeld dat bestaat. Er spreekt echt wantrouwen uit", zegt Klaas Heemkerk, leraar Nederlands en actief binnen de Vereniging van Leraren in Levende Talen. "Veel collega's komen in tijdnood. Die moeten weekeinden nakijken of 's nachts en dat komt de kwaliteit niet ten goede".

Onderwijsvakbonden ondersteunen die wens. Joany Krijt van CNV Onderwijs: "De examens worden op de eigen school gemaakt, als eigen docent kun je direct beginnen met nakijken. Als leraar van een andere school moet het eerst gekopieerd en toegestuurd worden dus je verliest er zo een dag op. Als je echt de kwaliteit van de correctie wilt verbeteren dan moet er ook meer tijd voor de correcties komen'.

Een paar dagen vrij om te rouwen na het overlijden van een bloedverwant: steeds meer bedrijven bieden het aan. Maar is dat de beste manier om met verlies om te gaan? "Oppakken van dagelijkse activiteit is enorm belangrijk."

Veel meer nieuwe seniorenwoningen bouwen, dat is dé grote uitdaging van nu, volgens wethouder Pieter Paul Slikker. "Dan kunnen mensen zo lang mogelijk op hun eigen plekje wonen, maar heel erg in contact met die gemeenschap en die samenleving."

Wethouder Slikker uit 's-Hertogenbosch ziet dat de bouw van goede seniorenwoningen een oplossing kan zijn voor meerdere grote problemen: de krapte op de woningmarkt, de tekorten in de thuiszorg en de eenzaamheid waar ouderen regelmatig mee kampen.

Gezamenlijke binnenruimtes en wekelijkse borrels

We spreken hem bij een complex met seniorenwoningen waar veel aandacht is voor samenleven met anderen. Bijvoorbeeld in de vorm van gezamenlijke binnenruimtes en wekelijkse borrels.

De gebouwen lijken van buiten misschien op een verzorgingshuis, maar het concept is totaal anders, zegt Slikker. "In een verzorgingshuis word je geleefd op het ritme van de zorg. Hier hou je zelf de regie over je eigen leven. Niemand wil aan het einde van zijn leven geparkeerd worden in een plek waar alleen maar oude mensen wonen en waar je zorg behoeft. Mensen willen met hun poten in de samenleving blijven staan."

'Niet alleen'

Hij gaat verder: "Hier loop je een modern complex binnen met beneden een hele grote ontmoetingsruimte waar jong en oud en de buurt elkaar ontmoet, waarbij je uitgenodigd wordt om gewoon naar de kapper in de stad te gaan, om te gaan biljarten bij de kroeg hier een paar straten verderop."

Het gevoel van saamhorigheid is ook belangrijk voor Jeanine Liethof (65). Zij woont in het Arnhemse Elderburen, waar senioren ook gezamenlijk wonen. "Het gevoel dat ik niet helemaal alleen ben, dat vind ik heel prettig."

'Je drinkt een kopje koffie samen'

"Als ik van m'n werk op m'n fietsje hier bij al de buren de parkeerplaats op fiets, dan denk ik: 'ik ben thuis'", gaat ze verder.

"En niet alleen vanwege deze woning, maar ook vanwege de bewoners hier. In mijn vorige huis groette de buren elkaar niet eens, maar hier is aandacht voor elkaar. Je komt af en toe bij elkaar over de vloer. Je drinkt een kopje koffie samen."

Omzien naar elkaar

Jeanine wil dat de huurdersgemeenschap zich echt voor elkaar inzet. En dat is ook nodig: "Want er zijn hier nog wel meer single dames en heren, ook op oudere leeftijd. Maar dan is het toch wel prettig dat we daar naar elkaar omzien."

"Als we zien dat een bewoner na een aantal dagen nog steeds de gordijnen dicht heeft zitten, dan gaan wij toch wel even aanbellen om te vragen of alles goed is", noemt ze als voorbeeld. "Kijk, dat soort dingen heb je natuurlijk in een misschien andere woonomgeving wat minder."

Noodzakelijk

Slikker benadrukt dat dit soort vormen van gezamenlijk wonen geen hobbyprojecten zijn, maar bittere noodzaak is. "Als we niets doen dan werkt straks 1 op de 4 mensen in de zorg. Dat gaat niet gebeuren, dus we zullen het met elkaar op een andere manier moeten organiseren."

"Ouder worden in je eigen huis, levensloopbestendig wonen, meer gemeenschappelijk wonen en ook een beetje meer zorg dragen voor elkaar", zegt hij tot slot.