Verpleeghuizen strijken over het hart en laten soms bezoek toe, 'maar koester geen hoop'

Het zijn schrijnende situaties: partners die van elkaar gescheiden zijn doordat een van hen in een verpleeghuis zit, en elkaar al weken helemaal niet meer zien. Toch maken meer zorginstellingen soms uitzonderingen.

Na jaren voor zijn vrouw als mantelzorger voor haar te hebben gezorgd, moest gepensioneerd huisarts Charles de Koning zijn vrouw Adriana in 2017 overdragen aan het verpleeghuis. Parkinson en dementie maakte de zorg te zwaar. Hij bezocht haar twee, soms drie keer per dag. Tot de corona-epidemie toesloeg en alle verpleeghuizen op slot gingen voor bezoekers.

'Ik neem de hele zorg van jullie over'

De Koning drong aan: "Laat mij haar verzorgen zoals ik altijd al deed, ik geef voeding, medicijnen, ik douche haar, ik neem de hele zorg van jullie over." De directie streek uiteindelijk over het hart, mits hij de kamer ook niet zou verlaten, dus ook niet voor een kopje koffie naar de recreatieruimte en ook niet door de gangen wandelen. De Koning verblijft sindsdien op de kamer, samen met mijn vrouw.

"Het lijkt beter met haar te gaan, ze is actiever, eet goed, ze slaapt rustig. Ik heb natuurlijk alle tijd om haar te verzorgen, meer dan het personeel. Ik ben blij hier te zijn, al mis ik mijn tuin natuurlijk."

'Houd bezoek buiten de deur'

Een aantal verpleeghuizen staat toe dat partners tijdens de coronacrisis bij bewoners intrekken, of maken uitzondering voor bezoek, ook buiten de stervensfase, ziet ook Actiz, de branche-organisatie voor zorginstellingen.

Toch waarschuwt Actiz partners van mensen in verpleeghuizen geen hoop te koesteren dat ze vanwege de coronacrisis tijdelijk bij hun dierbare in de instelling kunnen gaan wonen. "Ons advies blijft: houd bezoek buiten de deur. Hoe naar het ook is voor mensen dat ze hun naasten zich niet om hun heen hebben, we moeten proberen om de piek van besmettingen te verspreiden en daarvoor gelden dergelijke maatregelen", laat een woordvoerder weten.

'Verzorgers leveren een grotere kans op besmetting dan ik'

Charles de Koning begrijpt het niet. "Verplegers en verzorgers lopen in en uit, zonder mondkapjes of andere bescherming. Zij leveren voor mijn vrouw een grotere kans op besmetting dan ik doe. Ik zorg nu dat ze bij mijn vrouw vandaan blijven, neem de medicijnen en het eten bij de deur aan en doe 'm weer dicht. Dat neemt natuurlijk niet weg welk fantastisch werk ze leveren."

De Koning ziet het bezoekverbod graag aangepast. "Waarom kunnen we het niet wat minder rigoureus aanpakken: in plaats van helemaal geen bezoek een of twee personen selecteren die op bezoek mogen komen? Nu vereenzamen ouderen in hun eentje op de kamer."

Meer tijd voor persoonlijke aandacht

"Natuurlijk, eenzaamheid is een groot dilemma", zegt Actiz. "Tegelijkertijd signaleren wij ook dat personeel juist door deze crisis vaak meer tijd heeft voor persoonlijke aandacht omdat bijvoorbeeld cursussen niet doorgaan."

De keuze om al dan niet bezoek toe te staan is maatwerk en gebeurt het nauwelijks. "Het maakt nogal verschil of je op een kleine kamer in Amsterdam met een gedeeld toilet of in een ruime kamer. Lang niet alle verpleeghuizen zijn erop ingericht dat een partner tijdelijk kan inwonen, die bovendien meestal zelf al behoorlijk op leeftijd is en tot de risicogroep behoort. We willen echt voorkomen dat instellingen worden overladen met dit soort verzoeken van familieleden. Want onze gezamenlijke prioriteit blijft: het virus indammen."