Joris Luyendijk, luis in de pels van bankiers en de financiële sector, heeft zich laten inhuren door Zwitserleven. Dat schrijft Quote. Hij zal op 1 oktober tijdens een pensioenevent van Zwitserleven een lezing houden. Hier adverteert het bedrijf voor op Twitter met zelfs een foto van Joris Luyendijk.

Volgens zakenblad Quote opvallend, want ‘enkele weken geleden wilde hij niet eens op de foto voor de collega's van Elsevier want dat is volgens hem een 'kutblad voor en door rijke mensen’.'

‘Links lullen, rechts zakken vullen’, twittert Ewout Klei, ‘De Nederlandse elite pakt het slimmer aan dan het klootjesvolk. Dat moet je toegeven’ zegt hij.

Maar Wouke van Scherrenburg en Sheila Sitalsing nemen het voor Luyendijk op. ‘Kinnesinne”, volgens Van Scherrenburg. En Sitalsing noemt de ophef ‘ kleinzielig burgermansgedoe’. Volgens haar zal zijn keynote gewoon over zijn bankenkritiek gaan. ‘Waarom zou dat "onafhankelijkheid" bedreigen’?, twittert ze. 

Joris Luyendijk reageert zelf in onderstaande tweet:

Gebruikers porno-app afgeperst

Paniek in de wereld van online pornokijkers, die dat via de app ‘Adult Player’ van  Android wilden doen. Wie de app heeft gedownload kan namelijk diep in de problemen raken. Gebruikers wordt porno beloofd, maar kwaadwillende hackers gebruiken de app om de gebruikers te chanteren. Dat werkt als volgt:

'Adult Player' maakt stiekem foto's van niets vermoedende gebruikers. Onnodig om te zeggen dat dit met de broek op de knieën kan zorgen voor compromitterende beelden. De telefoon wordt vervolgens vergrendeld en onbruikbaar, meldt de Mirror.

De blokkade verwijderen kan alleen wanneer de gebruiker 450 euro betaalt. De afpersers beloven dan ook de foto's te verwijderen.

Deskundigen zeggen dat de zogeheten ransomware echter ook kan worden verwijderd zonder een cent te betalen. Door de telefoon in de vliegtuigmodus te zetten, kan de app worden uitgeschakeld. Dat ergens nog een compromitterende foto bestaat, moet het slachtoffer dan maar voor lief nemen.

'Lieve dikke mensen’-video onder vuur

Een video van de Amerikaanse comédienne Nicole Arbour gaat viral én ligt onder vuur. Want in de video, die de titel ‘Dear Fat People’ heet, opent ze de aanval op mensen met overgewicht. Ze stelt dat het belachelijk is dat je niks over hun gewicht mag zeggen. Dit zogenaamde ‘Fatshaming’ is volgens haar juist heel erg goed, omdat het te dikke mensen in laat zien dat ze ongezond bezig zijn en ze daardoor misschien gezonder gaan leven.

Ze vindt het dan ook belachelijk dat te dikke mensen zich gediscrimineerd voelen. Dik zijn is geen ras of geaardheid, stelt ze. Je kiest ervoor en het is ongezond.

Maar niet iedereen was het ermee eens of kon erom lachen en na het plaatsen van de video werd haar hele YouTube kanaal offline gehaald. Afgelopen vrijdag plaatste ze de video opnieuw en nu op Facebook, inmiddels is hij meer dan 2 miljoen keer bekeken.

 Sam Smith heeft het lied zelf geschreven, in 20 minuten. En afgelopen januari heeft hij het al in de studio opgenomen. Dat betekent dus dat Smith een goede leugenaar is, want de afgelopen maanden is hem regelmatig gevraagd of hij de nieuwe Bond song zou zingen, hetgeen hij stelselmatig ontkende. 

Zoals hier twee maanden geleden: 

De film Spectre gaat op 26 oktober in première.

Terwijl China en de Verenigde Staten met importheffingen naar elkaar gooien, is er slecht nieuws uit IJmuiden. Mede dankzij die importheffingen zit Tata Steel in zwaar weer. 1 op de 5 medewerkers gaat zijn baan verliezen. "Speelt al heel lang bij Tata."

Tata Steel heeft het, net als andere Europese staalbedrijven, al jarenlang moeilijk. De recente importheffingen van Amerikaanse president Donald Trump van 25 procent op Europees staal zijn maar een van de vele uitdagingen, ziet ook Ron Stoop, strategisch analist geo-economie aan het Haags Centrum voor Strategische Studies.

Concurrentie vanuit China

"Allereerst is er hele hoge concurrentie vanuit China op dit moment", legt hij uit. Dat komt volgens Stoop door het industriebeleid van China, daar wordt erg ingezet op de zogenaamde maakindustrie maar neemt de consumptie minder toe. Dus er wordt heel veel gemaakt in China terwijl de vraag niet enorm hoog is.

"Daardoor wordt er vanuit China heel veel staal geëxporteerd. Dat staal komt dus op andere markten terecht, waaronder de Europese." Dat goedkope Chinese staal drukt op de markt, legt Stoop uit, waardoor Europese staalbedrijven minder aantrekkelijk worden. "Er zijn toch veel bedrijven die gewoon staal kopen waar het het goedkoopst is."

Energieprijzen en investeringen

Maar ook binnen Europa zijn er grote ontwikkelingen, ziet de analist. "Ten eerste de hogere energieprijzen, als gevolg van onder andere de energiecrisis." Daardoor zijn Europese bedrijven die veel energie gebruiken, zoals de staalindustrie, veel duurder uit. "Die worden gewoon minder concurrerend."

De tweede ontwikkeling is volgens Stoop de energietransitie, staal moet op een groenere manier gemaakt worden. "Daarvoor zijn veel investeringen nodig. Daarbij is het ook zo dat groene productiemethoden op dit moment duurder zijn dan de traditionele methoden", legt hij uit. Bedrijven weten daarom volgens hem niet zeker of ze die grote investeringen gaan terugverdienen.

'Speelt al erg lang bij Tata Steel'

Medewerkers van Tata Steel zijn niet verrast dat er ontslagen vallen. "Dat is een verhaal dat eigenlijk al heel erg lang speelt bij Tata Steel", vertelt een logistiek medewerker. "We moeten natuurlijk naar groen staal toe en daar zijn gewoon impactvolle beslissingen voor nodig, dit is waarschijnlijk er weer één van."

Volgens een andere medewerker van het staalbedrijf moeten de Nederlandse regering en Europese beleidsvormers iets doen om het tij te keren voor Europese staalbedrijven. "China dumpt heel veel staal op de internationale markt. Ik denk ook dat de Europese staalindustrie gesubsidieerd moet worden om overeind te blijven."

'Is een algehele trend in Europa'

Voor Stoop is het ook geen verrassing dat Tata Steel met een ontslagronde komt. "Het is een trend, ook in Engeland zijn er staalbedrijven flink aan het snoeien in het aantal medewerkers", vertelt hij. "Je hebt ook andere Europese bedrijven die bepaalde groene staalinitiatieven nu aan het terugschroeven zijn."

Het verschilt volgens de analist enorm per bedrijf wat ze doen om geld te besparen. Zo kunnen bedrijven doorwerken maar geen nieuwe investeringen doen, mensen ontslaan, het bedrijf verplaatsen naar goedkopere plekken of sluiten.

Basisindustrie in Rotterdam

De vraag is hoe belangrijk het nog is dat we staalfabrieken hebben in Europa, want we kunnen het gewoon veel goedkoper halen uit China. Maar volgens Stoop is deze zogenaamde 'basisindustrie' nog steeds nodig. "Belangrijkste is dat die producten weer in andere industrieën verder gebruikt worden, zoals in de hightechindustrie."

Stoop legt uit dat die industrieën zich vaak vestigen waar ze die producten kunnen kopen, zoals in Rotterdam. "Er zijn ook allemaal hightech-bedrijfjes die om die basisindustrie heen zitten. Daar zie je het veel."

'Nodig voor schepen en tanks'

Een andere reden waarom Europa - vooral nu - volgens de analist staalfabrieken nodig heeft, is de herbewapening. "Want staal heb je nodig voor schepen en voor tanks. Zonder staal kun je eigenlijk bijna niet beginnen met het maken van defensieproducten."

"Stel je bent in oorlog met China, jij moet schepen maken en China zegt: 'Je krijgt geen staal meer van ons.' Dan heb je wel een probleem natuurlijk", legt hij uit.

Huishoudens in Nederland betalen veel meer energiebelasting dan grote bedrijven. Dat verschilt vaak tientallen centen per kilowattuur. Hoe kan dat? "Als Nederland bedrijven zwaar zou belasten, verliezen we het internationaal."

Wat een huishouden uiteindelijk betaalt voor elektriciteit en gas bestaat niet alleen uit de prijs van de energie zelf. "Van de 29 cent per kilowattuur die je nu als consument betaalt, is ongeveer 12 cent belasting", legt energieprofessor aan de TU Eindhoven David Smeulders uit. "Daar komt ook nog btw bovenop."

Verschil in energiebelasting

Maar voor grootverbruikers ligt dat heel anders. "Zij betalen maar 0,3 cent belasting per kilowattuur", vertelt Smeulders. Dat verschil is enorm, zeker als je bedenkt dat huishoudens gemiddeld 3.000 kilowattuur per jaar gebruiken, terwijl grote industrieën ver boven de 10 miljoen kilowattuur uitkomen.

Machiel Mulder, energie-econoom aan de Rijksuniversiteit Groningen, ziet dat het verschil in energiebelasting tussen huishoudens en bedrijven kan oplopen tot 32 keer zo veel, bij gas 10 keer. Toch betalen bedrijven ook steeds meer. "De belasting voor bedrijven is de afgelopen jaren verhoogd", zegt Mulder. "Maar het verschil met huishoudens blijft groot."

Internationaal verliezen

De reden daarachter is simpel: internationale concurrentie. "Dit zijn nationale belastingen", legt Mulder uit. "Als je in Nederland de energiebelasting voor bedrijven verhoogt, zet je ze op achterstand ten opzichte van bedrijven in landen waar de belasting lager is."

"Als Nederland bedrijven zwaar zou belasten, verliezen we het internationaal", legt hij uit. "De energiebelasting is een nationale regeling, dus bedrijven kunnen elders goedkoper uit zijn." Daar komt bij dat veel grote bedrijven onder het Europese emissiehandelssysteem vallen. Ze betalen al voor hun CO₂-uitstoot, wat volgens de overheid een aanvullende belasting overbodig maakt.

Ook in andere landen

Ook in landen als Duitsland en Frankrijk zijn de verschillen tussen huishoudens en bedrijven groot, ziet Smeulders. "In Frankrijk betalen industriële gebruikers drie keer minder dan in Nederland. Duitsland zit er tussenin."

Daarnaast bestaan er in andere landen nog aanvullende kortingen voor bedrijven, zoals de zogenaamde indirecte kostencompensatie. Die regeling is in Nederland afgeschaft, maar in Duitsland en Frankrijk niet. "Dat kan tientallen procenten schelen."

Relatief het meest

Hoe zit het dan met de Nederlandse burger? Die draagt relatief veel bij aan belastingen volgens Mulder. "Nederlandse huishoudens behoren tot de hoogste betalers van energiebelasting in Europa."

Maar er is ook een keerzijde, vertelt hij. "Huishoudens krijgen een vast bedrag per jaar terug. Dus als je weinig stroom of gas gebruikt, valt de belastingdruk mee."

Meer energiearmoede

Aan de andere kant, dreigen er wel extra kosten bovenop te komen de komende jaren. "We moeten miljarden investeren in het elektriciteitsnet", zegt Smeulders. "Die kosten worden via de netbeheertarieven doorberekend aan de consument."

Dat maakt de toekomst onzeker. "Als ook die tarieven stijgen, zullen steeds meer mensen in de problemen komen. Energiearmoede wordt dan een serieus probleem", waarschuwt hij.