We worden steeds ouder. Een van de gevolgen is dat wijkverpleegkundigen het drukker krijgen. Vooral op het platteland, want daar gaat de vergrijzing het snelst. Tegelijkertijd groeit het personeelstekort in die beroepsgroep.

Ook onder wijkverpleegkundigen vindt er vergrijzing plaats. Daarnaast is het voor werkgevers lastig om nieuwe zorgmedewerkers vast te houden.

'Alleen maar drukker'

Die ontwikkelingen leiden ertoe dat wijkverpleegkundigen als Uilkje Attema steeds vaker 'nee' moeten verkopen als mensen zorg aanvragen. Attema, die werkt in de omgeving van het Friese dorp Bolsward, moet soms kilometers rijden om haar cliënten te bereiken. En dat kost tijd. Tijd die ze eigenlijk niet heeft.

Omdat er wijkverpleging beschikbaar is, worden ouderen eerder uit het ziekenhuis ontslagen, vertelt ze. Daarmee worden hoge ziekenhuiskosten uitgespaard. Maar de wijkverpleging krijgt het daardoor ook drukker en dat wordt alleen maar meer.

Meer samenwerking

De toekomstscenario's zijn vaak pessimistisch: minder mensen moeten meer ouderen verzorgen en die thuiswonende senioren zijn ook nog eens vaker ziek. Ze hebben dementie of een combinatie van lichamelijke klachten en beperkingen.

De Leeuwardercourant kopte onlangs dat 'thuiswonen tot je dood' in Friesland over 10 jaar niet meer mogelijk zal zijn. Wijkverpleegkundige Attema denkt dat het zo'n vaart niet zal lopen, maar vindt wel dat het anders moet. Ze pleit voor meer samenwerking tussen thuiszorgorganisaties, iets wat in feite tegen het principe van marktwerking ingaat.

Terug naar de jaren 80

Wat eigenaar van de grote thuiszorgorganisatie Buurtzorg, Jos de Blok, betreft moeten we terug naar hoe het in de jaren 80 ging. In die jaren werkte hij zelf als wijkverpleegkundige in Lochem. "Wat vroeger door één persoon gedaan werd, wordt nu door twaalf mensen gedaan: een diabetesverpleegkundige, dementie-casemanager, een wondverpleegkundige, aparte technische teams..."

En die mensen moeten allemaal met elkaar afstemmen want anders gaat het mis, zegt hij. "Daar gaat dus heel veel tijd inzitten. Je kunt de wijkverpleegkundige het beste al die taken weer terug geven. Dat spaart tijd en maakt het werk ook weer aantrekkelijk."

5 procent zorgbudget voor zorg in de wijk

Inge Borghuis is bestuurder van Amstelring, een organisatie van verpleeghuizen en wijkzorg, zij wijst nog op iets anders. "Bij medische zorg denkt iedereen aan ziekenhuizen. Maar met deze cijfers van vergrijzing is dat niet zo, medische zorg is vooral zorg thuis. Dat is iets dat iedereen moet beseffen en waar de financiering ook op ingesteld moet worden."

De druk van China op Taiwan wordt steeds groter. Met grootschalige militaire oefeningen rondom het eiland groeit de vrees voor een invasie. Gaat China nu echt proberen Taiwan zich opnieuw toe te eigenen? "Dit moeten we zien als het nieuwe normaal."

'Eenheid van kabinetsbeleid': voor en tijdens het Kamerdebat over de lintjesaffaire gaat het er veel over. Meerdere politici vinden dat minister Marjolein Faber aan deze eenheid morrelt. Maar wat betekent het precies? "Ze moeten met één mond spreken."

Afgelopen weekend werd duidelijk dat minister Marjolein Faber van de Asiel en Migratie weigert te tekenen voor koninklijke onderscheidingen voor vrijwilligers die zich hebben ingezet voor vluchtelingen en asielzoekers. Als oplossing zullen premier Dick Schoof en minister van Binnenlandse Zaken Judith Uitermark hun handtekening zetten. Maar volgens critici staat de 'eenheid van kabinetsbeleid' hierdoor op het spel.

Met één mond spreken

Het kabinet moet met één mond spreken, legt politiek commentator Joost Vullings uit. Dat is volgens hem een van de kernwaarden van het Nederlands staatsbestel. "Je moet het eigenlijk zo voor je zien: je mag als minister best je eigen mening hebben, maar die bespreek je dan alleen in de ministerraad met alle ministers achter gesloten deuren."

"Maar als er dan uiteindelijk een besluit wordt genomen, dan sta je daar met z'n allen achter en draag je dat ook uit", gaat hij verder. "Want anders heb je als kabinet natuurlijk buitengewoon weinig gezag als vervolgens iedere minister alsnog zijn eigen mening gaat geven. En dat is dus hier het geval."

Niet de eerste keer

Toch is het niet voor het eerst dat een minister uitspreekt dat hij of zij het niet eens is met de rest van het kabinet. Zo keerde Mona Keijzer, toen nog staatssecretaris van Economische Zaken, zich in 2021 tegen een in de ministerraad genomen besluit over het coronatoegangsbewijs. Zij stapte uiteindelijk niet zelf op, maar werd ontslagen door toenmalig premier Mark Rutte: een uitzonderlijk besluit.

Het Kamerdebat vandaag gaat dan ook niet alleen om een eventueel excuses van minister Faber, maar ook om leiderschap van premier Schoof, vertelt Vullings. "Het is de bedoeling dat hij tegen zijn minister zegt: 'Luister, wij willen dat deze lintjes worden uitgedeeld aan die mensen. En we willen ook dat iedereen dat uitdraagt en er niet één iemand zegt het er niet mee eens te zijn.'"

'Kabinet is als voetbalteam'

Partijleider Mirjam Bikker van de ChristenUnie vergelijkt het kabinet met een voetbalteam. "Als je gaat spelen in verschillende stijlen, wordt het geen wedstrijd. En een belangrijke regel is: het kabinet regeert, en gaat als het goed is aan de slag met wetsvoorstellen, en de Kamer controleert."

"Maar als de ene minister zegt 'ik vind het een goede wet' en de andere 'ik vind het een slechte wet', dan kan de Kamer dat niet meer controleren", benadrukt ze over het belang van 'eenheid van kabinetsbeleid'. "Wat je persoonlijk op een verjaardag vindt, is tot daaraan toe. Maar als minister spreek je dezelfde woorden als je collega's, want je bent het met elkaar eens."

'Niet alleen excuses, ook tekenen'

Ook GroenLinks-PvdA-leider Frans Timmermans is niet te spreken over de huidige situatie. Volgens hem is eenheid juist nu nodig. "Kijk eens in wat voor tijd we leven: op 2 uur vliegen is er een oorlog gaande, vandaag kondigt Trump handelsmaatregelen aan die Nederland hard kunnen raken", somt hij op. "Dan moet je een eensgezind landsbestuur hebben en dat hebben we niet, ze maken alleen maar ruzie."

Het is volgens hem dan ook belangrijk dat Faber niet alleen haar excuses aanbiedt, maar ook zelf de aanvragen voor de lintjes ondertekent. "Dat moet ze beloven, want dat is dan eenheid van kabinetsbeleid. En dat ze iedere volgende aanvraag - die ongetwijfeld zal komen - ook zal tekenen. Daarmee herstel je het vertrouwen in het decoratiestelsel."

Herhaling voorkomen

Chris Stoffer van de SGP sluit zich hierbij aan en benadrukt hoe belangrijk die eenheid is. "Het is altijd zo geweest en zie in wat voor rommeltje we nu terechtkomen." Daarom vindt hij het ook belangrijk dat premier Schoof uiteindelijk toch aanwezig is bij het Kamerdebat. "Het gaat nu over het hele kabinet", zegt Stoffer. "Hij moet ingrijpen en zorgen dat het niet nog een keer gebeurt."

Ook Vullings ziet dat alle ogen nu op de premier gericht zijn, zegt de politiek commentator tot slot. "Vijf lintjes zijn misschien een kleine kwestie, maar als je nu niet optreedt, dan kan het nog een keer gebeuren."