Svenja (34) vraagt zich af wanneer de politiek eindelijk iets doet aan bestaanszekerheid: 'Kapper is niet te betalen'

Het nieuwe kabinet moet snel écht wat doen aan bestaanszekerheid, schrijft Svenja Tillemans in haar brief aan de informateur. Door hoge kosten moest zij verhuizen, maar een betaalbare woning is nergens te vinden. "Dat is toch geen bestaanszekerheid?"

Zowel Svenja Tillemans (34) als Marije Hofland (60) heeft veel zorgen over haar bestaanszekerheid en de hoge woningprijzen. Zij schreven, op verzoek van EenVandaag, een brief voor de informateur.

Menswaardig leven

Al jaren maakt Svenja zich grote zorgen over haar huishoudboekje en haar bestaanszekerheid. Met haar brief hoopt ze dat er actie komt. "Sparen en beetje menswaardig leven is niet te doen als je een bijstand hebt en chronisch ziek bent", leest Tillemans voor uit haar brief.

Svenja heeft chronische migraine, waardoor ze niet kan werken en afhankelijk is van de bijstandsuitkering. Jaren terug ging ze in een sociale huurwoning wonen, maar haar huis werd verkocht aan een marktpartij. Daardoor zijn haar woonlasten de laatste jaren hard gestegen. Ze moet verhuizen, maar kan vooralsnog geen goedkopere woning vinden.

Niet kunnen sparen

Svenja vertelt dat ze geen recht heeft op bepaalde toeslagen en vergoedingen die anderen wel krijgen, omdat ze niet meer in een sociale huurwoning woont. "Er zijn verhuisvergoedingen beschikbaar, echter is dat niet van toepassing bij mij. Ik heb er geen recht op, want er wordt vanuit gegaan dat ik spaar van mijn bijstand."

Maar dat zit er voor haar niet in zit. "Het is simpelweg te weinig doordat de prijzen flink zijn gestegen. Ik heb geen schulden, waar ik heel trots op ben, maar ik houd niets over."

'Verander de houding'

Svenja geeft aan dat ze hoopt op een realistischer beleid, waarin de verwachtingen rondom sparen vanuit de bijstand bijvoorbeeld worden veranderd. Ook hoe overheden nu communiceren met mensen, kan volgens haar beter. "Ga meer naast de mensen staan in plaats van wantrouwend tegenover elkaar. Het is niet echt een beleidsvoorstel of een wetsvoorstel, het is een houding die mensen moeten innemen. Ik vind een houding veranderen veel sympathieker dan een wetsvoorstel."

Doordat ze niet kan sparen, lukt het haar ook niet om extra dingen, zoals een knipbeurt, te betalen. "Iets heel simpels kost heel veel. Niets is fijner dan even je haren te laten verwennen. Voor mij is de kapper een echt uitje, een uitje dat niet te betalen is."

'Je mens voelen'

Ze vervolgt: "Iedereen verdient het om ook een verzetje te hebben, er even tussenuit te gaan om te ontspannen, ook de mensen met een laag inkomen. Zij hebben al zoveel stress door elke dag opnieuw te rekenen of ze wel rondkomen."

Voor Svenja is bestaanszekerheid dus niet alleen een betaalbaar huis, maar komt er veel meer bij kijken. "Bestaanszekerheid bestaat ook in ontspanning, weinig stress, gezondheid en je mens voelen."

Bron: EenVandaag

Geen urgentieverklaring

Waar Svenja al langer tegen dezelfde problemen oploopt, kwam Marije Hofland korte tijd naar haar scheiding in de problemen. Een rechter moet uitspraak doen over de herverdeling van de bezittingen, maar door lange wachtlijsten laat een uitspraak op zich wachten.

Intussen lukte het Marije al meer dan 1 jaar niet om een geschikt tijdelijk onderdak te vinden. Ze heeft bijna haar hele leven in Maassluis gewoond, maar kon daar toch geen urgentieverklaring krijgen voor een sociale huurwoning.

Steeds verhuizen

Dat was het begin van een lange zwerftocht, die nog steeds voortduurt: "Ik woonde eerst in een caravan op de camping, maar daar moest ik weg omdat de camping dicht ging voor de winter. Van Oostvoorne, een paar maanden naar Dordrecht, toen naar anti-kraak in Valkenswaard." Daar kon ze gelukkig een tijdje blijven, maar afgelopen zomer werd het huis gesloopt en moest ze eruit. "Ik kwam op straat te staan."

Omdat er geen zicht was op een huis, besloot ze het heft in eigen hand te nemen. "Ik had nog een beetje geld uit een erfenis. Daarvan besloot ik om een camper te kopen. Dat bleek een goede oplossing als tijdelijk huis. Maar toen de winter naderde moest ik toch iets anders, want in een camper overwinteren in Nederland, dat is geen pretje." Nu woont ze antikraak in het Friese Bolsward, al is het ook onzeker hoe lang ze daar kan blijven.

Mentale uitputting

De gevolgen van deze zwerftocht door het land vallen haar zwaar. Het telkens verhuizen brengt extra kosten met zich mee, maar vooral mentaal is het uitputtend: "Je leven komt in een stop-stand. Door zo'n situatie word je heel onzeker. Eigenlijk een beetje wanhopig." Ze vervolgt: "Mijn vrienden zitten ver weg, in de omgeving van Maassluis. En als je telkens moet verhuizen, kan je geen sociaal leven opbouwen. Je wordt eenzaam."

Het vele verhuizen en het gebrek aan bestaanszekerheid vallen haar zwaar, en dus hoopt ze dat een nieuw kabinet snel met oplossingen komt. Als belangrijkste punt noemt ze daarom dat er veel meer flexwoningen moeten worden gebouwd. "Eenvoudige woningen waar je bijvoorbeeld 2 jaar zou kunnen wonen."

'Bouw nieuwe sociale huurwoningen'

Ze vult aan: "Bij sloop en nieuwbouw moet de overheid zorgen dat er net zoveel sociale huurwoningen voor terugkomen. Ook moet het mogelijk worden om permanent op vakantieparken te wonen."

Marije hoopt van harte dat het nieuwe kabinet hier werk van maakt, zodat ook in de toekomst mensen na een scheiding snel een eigen dak boven hun hoofd hebben. "Ik heb de hoop om snel weer een eigen huis te hebben, dat houdt me op de been." En als dat in orde is, dan hoopt ze de camper waar ze noodgedwongen in moest wonen weer te gebruiken waar die voor bedoeld is: "De droom is dan om in de zomer daarrmee een keer naar Zweden te gaan."