Steeds meer buitenlandse partijen zoeken op de Nederlandse markt naar recreatieterreinen. Want de markt voor luxe binnenlands toerisme groeit als kool: "Tot 2030 met 30 procent." Het betekent een einde voor de volkscamping.

Bungalowpark Wighenerhorst, net buiten Alverna, is het zoveelste vakantiepark dat wordt verkocht. Een deel is er camping en een deel bungalowpark. "We willen zowel van de camping als het bungalowpark af ", zegt eigenaar Ronald van Embden. Hij runt het park samen met zijn zus en zwager. Het campingdeel van 6 hectare is nu verkocht.

Handhaving gemeente

Wie de nieuwe eigenaar van de camping wordt, wil Van Embden niet zeggen. "We hebben een projectontwikkelaar gevonden die huisjes gaat bouwen, die gaat met grote partijen in zee. Wat ik in de wandelgangen heb gehoord, is dat er zestig huisjes komen." Nu bestaat zo'n 80 procent van zijn park uit hele oude huisjes, ziet 20 procent er goed uit en maakt 5 tot 10 procent echt een paleisje van hun plek, schat hij.

Het park wordt verkocht vanwege gezondheidsproblemen van een van de beheerders, en financieel is het veel moeilijker te bolwerken. De afgelopen jaren heeft de Wighenerhorst net als andere vakantieparken te maken gekregen met meer handhaving vanuit de gemeente. "Er zijn steeds meer eisen. De gemeente stuurt handhaving voor brandveiligheid, om te checken of mensen wel echt weggaan en of er geen sprake is van kortstondige huur, dat soort dingen. Eens in de twee weken komen ze controleren. Het heeft in een jaar 80.000 euro gekost."

'Hij gaat weg met grote zak geld'

Ondertussen zijn veel caravaneigenaren van de Wighenerhorst verdrietig en boos. "Ik heb het gevoel dat hij boel kapot heeft laten gaan om er zelf beter van te worden. Om een grote zak met geld mee te nemen. Het voelt als een dolk in m'n rug, ik ben er echt woest om geweest", zegt bewoner Roel Bloemers, die al 9 jaar op de Wighenerhorst zit.

Eigenaar Van Embden snapt de emoties, maar moet ook denken als ondernemer. "Dit is de beste keuze voor ons maar ook de beste voor de mensen die hier staan. Hoewel ze dat nu niet zo zien. Maar als we niks hadden gedaan werden de problemen alleen maar groter. Als ik niks doe is ook probleem."

Gemeente blij met andere toeristen

Wethouder toerisme Nick Derks van de gemeente Wijchen ziet de verkoop van de Wighenerhorst als een positieve ontwikkeling. "Wat je nu op het park ziet, is de langdurige verblijfsrecreatie met boterhammetjes van huis. Wat je straks krijgt zijn mensen die kortstondig blijven, die naar een restaurant gaan, het kasteel, dat zijn andere toeristen."

Bron: EenVandaag

Ook wethouder Derks kan niet zeggen wie de koper is. "Het wordt nu ontwikkeld door een maatschappij en vervolgens door een andere partij beheerd. Hij wil niet bevestigen of het om een buitenlandse investeerder gaat.

Minder handhaven

"Een internationale keten zet Wijchen op de kaart en toeristen gaan geld uitgeven. Daar heeft het dorp iets aan. De afgelopen jaren zagen we een vakantiepark dat stilstond met structurele overtredingen, huisvesting van arbeidsmigranten."

Wethouder Derks denkt ook dat een grotere keten zelf toezicht gaat houden. "Waardoor illegale bewoning wordt tegengaan." Dat scheelt de gemeente op den duur handhaving.

Grond wordt weer doorverkocht

"In de campingsector zie je een grote overnamegolf van buitenlandse toetreders", zegt leisure strateeg Merlijn Pietersma van ZKA strategie consult. "De Fransen hebben de Nederlandse campings ontdekt."

Steeds meer parken met stacaravans die aan het eind van hun Latijn zijn worden overgenomen door projectontwikkelaars die lodges en huisjes realiseren, zegt Pietersma. "De grond wordt verkocht aan particulieren als interessant beleggingsproject."

Veeleisende projectontwikkelaars

Pietersma ziet dat gemeenten niet genoeg kennis hebben over de recreatieparken. "Dat leidt er dan toe dat een projectontwikkelaar vaak zegt: ik heb meer ruimte nodig. Ik heb nu 100 plekken, maar moet er eigenlijk 150 hebben. Je ziet slechte afspraken in de toeristische verhuur. Dan verwacht een wethouder dat het een vakantiepark wordt, maar in werkelijkheid wordt het een tweede-woningpark, waar nooit een toerist zal komen."

Je ziet dat de cultuur van het samen op de camping zijn, gezellige bingoavonden, dat dat heel langzaam aan het verdwijnen is", zegt Merlijn Pietersma. Het merendeel van de caravans op de Wighenerhorst kan niet meer verplaatst worden omdat ze te oud zijn, zegt eigenaar Roland van Embden.

Tesla's

"Er zal een hoop geld in omgaan", zegt bewoner Willy Vedder. Hij zit hij er al 26 jaar. "Voor normale mensen zoals wij gaat het niet meer. Ik kan geen huisje met rieten kap kopen. Waar moeten we naar toe? Moet je kijken wat ik opgebouwd heb in die tijd. Wij zitten straks 12 maanden per jaar thuis in de achtertuin hier in Nijmegen. En hier komen mensen met dure Tesla's staan, om 3 weken te kamperen in een luxe huisje en wij zitten thuis in de achtertuin."

Bron: EenVandaag

Bewoner Roel Bloemers heeft te horen gekregen dat er een andere plek wordt gezocht. "Maar voor mij betekent deze plek alles. Ik wil mijn zoontje hier zijn hele leven laten opgroeien. Hij heeft hier een mooie vrij leventje. Een plek waar hij vrij buiten kan spelen, in veiligheid. Dat wordt mij allemaal afgenomen."

Om het overvolle stroomnetwerk te ontlasten, wordt gezocht naar creatieve oplossingen. Minister Sophie Hermans en staatssecretaris Chris Jansen sluiten vandaag een 'netcongestiedeal' met de ov-sector om netcongestie tegen te gaan.

Elektrische auto's, zonnepanelen, warmtepompen: ons stroomnetwerk is overvol. Netcongestie wordt dat genoemd.

File op het net

"We kunnen spreken van file op het elektriciteitsnet", zegt energieanalist Sanne de Boer van de Rabobank. "Vergelijk het met de de snelweg. Als iedereen tegelijk wil invoegen, dan kan dat niet."

"Hetzelfde gebeurt op het stroomnet. De afgelopen jaren heeft iedereen meer elektriciteit verbruikt, en vaker op hetzelfde moment. Dat past niet."

Deal met de ov-sector

Om deze zogenoemde netcongestie te bestrijden, is de komende 15 jaar een investering van 195 miljard euro nodig, volgens het Rijk. In de tussentijd wordt er gezocht naar creatieve oplossingen.

Minister Sophie Hermans van Klimaat en Groene Groei en staatssecretaris Chris Jansen van Openbaar Vervoer en Milieu sluiten daarom vandaag een 'netcongestiedeal' met de openbaar vervoerssector. Het idee is dat het openbaar vervoer gaat helpen om de druk op het elektriciteitsnet te verminderen.

Efficiënter gebruikmaken van infrastructuur

"Op deze manier kunnen we efficiënter gebruikmaken van de infrastructuur die er al is", legt De Boer uit. "Openbare vervoersbedrijven maken gebruik van hun eigen elektriciteitsnetten. Op sommige momenten zijn die kabels hard nodig, bijvoorbeeld in de ochtend- en avondspits", legt ze uit.

"Maar wanneer er minder openbaar vervoer rijdt, kunnen de kabels gebruikt worden om auto's of elektrische bussen op te laden. Hier hoef je dus geen extra kabels voor in de grond te leggen."

Idee op een bierviltje

Het Rotterdamse ov-bedrijf RET is al volop bezig met duurzaam gebruik van energie. "Naast het delen van ons stroomnet, hebben we nu ook een batterij in de buurt van de Erasmusbrug geplaatst", vertelt technicus Leo Vliegenthart van de RET.

"5 jaar geleden heb ik het idee op een bierviltje geschreven. Het woord 'netcongestie' bestond toen nog niet eens."

Batterij die werkt als powerbank

"Op het moment dat er een tram voorbij rijdt, en die remt, dan levert die tram energie terug aan de batterij. De batterij wordt op deze manier continu opgeladen en werkt kostenefficiënt", legt Vliegenthart uit. "De batterij fungeert als powerbank."

De opgeslagen stroom kan weer gebruikt worden om andere voertuigen op te laden. "Op deze manier proberen wij de 'file' op het stroomnet te omzeilen en dragen wij 20 tot 25 procent bij aan de laadsector van Rotterdam."

Alleen geschikt voor kleine hoeveelheden

Maar ondanks de voordelen van zo'n batterij blijft energieanalist De Boer sceptisch. "Batterijen zijn zeker functioneel", zegt ze. "Maar ze nemen ook veel ruimte in."

"Bovendien zijn batterijen alleen geschikt om kleine hoeveelheden energie voor korte tijd op te slaan", vervolgt ze. "Helaas kunnen we de overtollige zonnestroom van de zomer niet bewaren tot aan de winter."

Klein deel van de oplossing

Volgens De Boer is het getekende convenant tussen het Rijk en de ov-sector niet de hele oplossing voor netcongestie. "We moeten niet verwachten dat we hierdoor uit de problemen zijn. Het is ook nodig om de netten te verzwaren, maar dit kost veel tijd en geld."

"Slimmer gebruikmaken van de infrastructuur die we hebben, is een 'no-brainer'. Maar het blijft een klein deel van de oplossing."

Asielminister Faber wil geen handtekening zetten onder koninklijke onderscheidingen voor vijf oud-COA-medewerkers, werd gisteren bekend. Kan dat zomaar? Historicus Kemal Rijken zet de feiten over onderscheidingen voor ons op een rij.

Rijken noemt het 'zeer uitzonderlijk' dat de minister de voordracht voor een koninklijke onderscheiding niet wil ondertekenen. "We hebben dit in de parlementaire geschiedenis in de laatste 80 jaar niet gezien." Hij beantwoordt vier vragen over wat er komt kijken bij het krijgen van een koninklijke onderscheiding en deze situatie.

1. Hoe gaat het toekennen van onderscheidingen in zijn werk?

Voordat de minister een handtekening moet zetten, is daar al een heel proces aan voorafgegaan, weet Rijken. "Een voorbeeld: iemand heeft 40 jaar lang vrijwillig voor de tennisvereniging gewerkt en de mensen op de tennisvereniging vinden dat deze persoon een lintje verdient. Dan gaan die mensen in eerste instantie brieven schrijven over die persoon", vertelt de historicus.

"Die aanbevelingsbrieven worden gestuurd naar de desbetreffende gemeente waar die persoon woont, en die worden allemaal gecontroleerd." Vervolgens maakt de burgemeester de beslissing of iemand in aanmerking komt. "Dan tekent de Commissaris van de Koning en daarna de Kanselarij der Nederlandse Orden." Die beheert de registers van onderscheiden personen en regelt de lintjes.

"En daarna pas gaat het naar het ministerie en de bewindspersoon. Die tekent dan ook. In de meeste gevallen. Vervolgens zet de koning nog zijn handtekening." Nadat de koning de onderscheiding heeft getekend, kan het lintje door de burgemeester worden uitgereikt.

2. Waarom is hier een minister voor nodig?

"In principe is de minister altijd verantwoordelijk en dat heeft te maken met de ministeriële verantwoordelijkheid", vertelt Rijken.

Hij legt uit: "De koning is niet verantwoordelijk voor zijn inhoudelijke daden. Dat zijn de ministers volgens de Grondwet. In dit geval, als de koning tekent, dan betekent dat dat er een minister of een staatssecretaris ook al moet hebben getekend."

"Dus als de koning uiteindelijk een handtekening moet zetten op de koninklijke onderscheiding dan moet dat gedekt zijn, zoals dat heet, door een minister of een staatssecretaris. En daarom is die handtekening nodig."

3. Waarom is het zo uitzonderlijk dat minister Faber weigert?

"De minister mag het doen, maar het is wel uitzonderlijk", vertelt Rijken. "Wat de minister in principe heeft gedaan, is een pure politieke daad. Gewoon om een frame neer te zetten: 'Ik ben tegen deze medewerkers en ik ben tegen asielzoekers en het is mijn beleid niet.'" Ze zet het weigeren dus in om te communiceren waar ze tegen is, volgens de historicus.

En dat is nog niet eerder op deze manier gebeurd, weet Rijken. "Er zijn geen gevallen bekend waarbij de minister zo nadrukkelijk naar buiten trad en zei: 'Ik teken niet omdat het niet mijn politiek is.' En dat komt ook omdat de lintjes zijn staatsonderscheidingen neutraal zijn."

"Die worden gegeven aan mensen die zich meestal decennia lang, vaak vrijwillig, hebben ingezet voor andere mensen. Het is in Nederland dus zo dat de regering en politici niet bepalen wie wel of geen lintje krijgt. Het komt vanuit de samenleving. En dat gegeven wordt dan beloond namens de Staat", legt Rijken uit. "Een koninklijke onderscheiding is dus neutraal en is daardoor ook geen politieke beslissing."

4. Wat betekent het volgens jou dat Faber weigert?

Hierdoor kan een precedent ontstaan, vertelt Rijken. "Het risico dat je nu krijgt, is dat er in de toekomst kabinetten zullen zijn en ministers zullen zijn die zeggen: 'Dit is in het verleden zo gegaan met mevrouw Faber, en deze persoon bevalt mij niet, dus ik ga daarvoor liggen en ik teken niet.' Dat kan nooit de bedoeling zijn van een neutrale staatsonderscheiding, die de koninklijke onderscheidingen toch zijn."

Betekent het dat deze mensen hun lintje niet krijgen? "Nee", zegt Rijken. "Het is namelijk zo dat een andere bewindspersonen ook kan tekenen. Dat zal gewoon ook gebeuren en deze vijf mensen krijgen gewoon een lintje."