De vervuiling door houtstook in Nederland wordt in de toekomst mogelijk harder aangepakt. Gemeenten die dat willen, krijgen meer handvatten om een lokaal houtstookverbod in te voeren. "Lokaal probleem dat vraagt om lokale oplossingen."

Uit onderzoek van EenVandaag bleek eerder deze week dat de helft van de deelnemende gemeenten (162 van de 342 gemeenten deden mee aan het onderzoek) nu worstelt met de handhaving bij stookoverlast.

Problemen bekend

Houtkachels zijn een belangrijke bron van de uitstoot van fijnstof. Bijna de helft (47 procent) van de deelnemende gemeenten gaf aan dat ze zich nu door de wet belemmerd voelt om stookoverlast van dit soort kachels aan te pakken.

"Het is mij bekend dat sommige gemeenten die bij het Schone Lucht Akkoord (SLA) aangesloten zijn het lastig vinden om de overlast van houtstook aan te pakken", zegt demissionair staatssecretaris Vivianne Heijnen in een reactie op het onderzoek. In het SLA werkt ze samen met provincies en gemeenten om permanent de luchtkwaliteit te verbeteren.

Pilots voor houtstookverbod

Heijnen vertelt dat het ministerie samen met gemeenten enkele pilots doet om te kijken hoe een wijk houtstookvrij kan blijven. En hoe op dagen met ongunstige weersomstandigheden een verbod op houtstook kan worden ingesteld.

Daarbij krijgen gemeenten onder de Omgevingswet die op 1 januari in gaat al meer mogelijkheden om houtstook te reguleren. Hoe dat precies vorm krijgt, hangt af van de gemeenten zelf. Het zou gaan om 'laagdrempelige maatregelen'. "Houtstook is echt een lokaal probleem is dat vraagt om lokale oplossingen", vervolgt Heijnen. "Ik vind ik het belangrijk dat gemeenten op basis van de nieuwe mogelijkheden kijken wat ze zelf kunnen doen."

Handhaving blijft een probleem

Het betekent in de praktijk in ieder geval dat gemeenten bij bepaalde weersomstandigheden (bijvoorbeeld als er nauwelijks wind staat) een houtstookverbod kunnen instellen. Maar het probleem voor veel gemeenten is de handhaving van zo'n verbod. Daarvoor zijn er te weinig middelen, menskracht en juridische mogelijkheden.

"Voor het instellen van een lokaal houtstookverbod wordt op dit moment een blauwdruk ontwikkeld", zegt de staatssecretaris. "Die zijn juridisch goed uitgewerkt en er is daardoor, als het bestuur van een gemeente dat wil, niet veel capaciteit nodig om een stookverbod bij ongunstige weersomstandigheden uit te vaardigen."

'Niet wachten op de stokers'

Heijnen wijst erop dat gemeenten die meedoen aan het SLA maatregelen moeten nemen en de mogelijkheid hebben om meer te doen. "Het zou goed zijn als gemeenten hun omgevingsvisie en omgevingsplan gebruiken om houtstook aan te pakken. Communicatie is een belangrijke en voorwaardelijke stap, voor het nemen van verdergaande maatregelen."

"Tegelijker ga ik niet wachten totdat elke stoker vrijwillig zijn of haar gedrag gaat veranderen", vervolgt ze. "Ik ben nu onder meer aan het kijken hoe we houtstookvrije wijken en houtstookvrije zones kunnen realiseren in ons land, bijvoorbeeld bij bestemmingen waar hoog-gevoelige mensen een groot deel van de dag verblijven."

Eco-designkachels niet de oplossing

Het verbod op verkoop van bepaalde oude kachels - een laatste optie die door gemeenten werd genoemd - ziet Heijnen nog geen heil in. "Verschillende landen hebben een inruilprogramma gehad om oude kachels te vervangen door nieuwere kachels omdat deze minder emissies zouden hebben. Helaas is gebleken dat die programma's niet leidden tot een significante verbetering van de luchtkwaliteit."

Bovendien zijn er volgens de staatssecretaris signalen dat eco-designkachels tot (relatief) meer uitstoot van ultrafijnstof leiden, wat ook zeer ongezond is. "Dat wordt nog nader wetenschappelijk onderzocht. Wat zeker wel effectief is, is om te zorgen dat er minder hout gestookt wordt en dat houtkachels als hoofdverwarming worden ingeruild tegen alternatieven zoals warmtepompen, dus daar wil ik op inzetten."

De Noordzee is druk en vol. Van schepen tot windparken en energieprojecten: ze strijden allemaal om de ruimte. Het brengt risico's met zich mee, bijvoorbeeld op botsingen. In deze video leggen we uit hoe de zee verandert en wat nodig is voor veiligheid.

Nederland en zeven andere landen hebben een klacht ingediend bij de VN: Rusland verstoort satellieten. Satellieten zijn onmisbaar voor communicatie, navigatie en het observeren van de aarde. We vroegen wat jullie over satellieten willen weten.

De vragen worden beantwoord door ingenieur Arnaud van Kleef van het Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum (NLR). Hij leidt daar het Future Air and Space Power-programma, dat onderzoekt hoe innovaties in de lucht en ruimte kunnen bijdragen aan een veiligere samenleving. Vanuit dit onderzoek wordt ook het ministerie van Defensie geadviseerd.

1. Welke soorten satellieten zijn er en waarvoor worden ze gebruikt?

Satellieten draaien om de aarde en sturen informatie naar ons door. Dat gebeurt via radiosignalen. Een schotelantenne op aarde stuurt signalen naar de satelliet, die verwerkt ze, en stuurt ze vervolgens via een andere antenne terug naar de aarde. Op deze manier gebruiken we satellieten voor belangrijke dingen als communicatie, navigatie en aardobservatie.

Satellieten zijn nodig voor communicatie op lange afstanden, licht Van Kleef als eerste toe. "Als je radiosignalen zonder satellieten naar de andere kant van de wereld probeert te sturen, dan ketsen ze af door de bolle vorm van de aarde. Satellieten plaats je daarentegen op de juiste hoogte in een baan om de aarde, waar die bolling de signalen niet meer blokkeert", verklaart hij.

Aardobservatie is een tweede belangrijke toepassing van satellieten. Satellieten kunnen bepaalde plekken op aarde monitoren. De beelden en informatie die dat oplevert, worden gebruikt voor de agrarische sector, voor controle van veiligheid. En om bijvoorbeeld veranderingen in het weer en klimaat in de gaten te houden, vertelt Van Kleef.

Ook zijn satellieten cruciaal voor navigatie. "Zonder zou je niet kunnen navigeren met Google Maps. Maar ook zijn ze bijvoorbeeld nodig voor precisiewapens van militairen; die vliegen vaak met gps-begeleiding", zegt de onderzoeker.

2. Wat is het gevaar van gehackte satellieten voor ons?

"Een gehackte satelliet kan cruciale informatie niet meer doorgeven. Er komt dan niets, of er komt ruis terug. Of de satelliet geeft aan: ik kan mijn taak niet meer uitvoeren."

"In bijvoorbeeld het Baltisch gebied ervaren vliegtuigen al regelmatig last van sabotage van satellieten. Het gaat vooral om sabotage van satellietsignalen, afkomstig van GPS-satellieten. Dit omdat er stoorzenders op aarde staan die stoorsignalen naar ontvangers sturen. Bijvoorbeeld de ontvangers aan boord van vliegtuigen. Het saboteren van GPS-satellieten zelf is zeker ook een bedreiging", legt Van Kleef uit.

"Ook heeft een sabotageactie soms onbedoelde bijeffecten. Neem het voorbeeld van kinderzender BabyTV, waar opeens Russische propaganda op te zien was. De sabotage van satellieten was vermoedelijk bedoeld om de communicatie van Oekraïne te verstoren, maar had ook deze consequentie."

"Europese landen hebben zo al op verschillende manieren last van sabotage van satellieten, en dat is ook waarom nu acht EU-lidstaten aankloppen bij de Verenigde Naties", verklaart hij. "Als satellieten op grote schaal gehackt zouden worden, werken allerlei processen van communicatie, navigatie en observatie niet meer. Dat kan hele maatschappijen ontwrichten."

"We leven namelijk in een tijd waarin we steeds afhankelijker zijn van de ruimte. Voor onze welvaart en veiligheid. Satellieten zorgen in deze eeuw voor informatie en data. En dat wordt wel gezien als de olie van de 21ste eeuw. Met veel informatie en data kun jij druk uitoefenen op andere landen. Het is cruciaal om daar toegang tot de hebben."

Bron: Eigen beeld

3. Hoe kunnen satellieten gehackt worden?

"Een satelliet verstoren, kan door vanuit een zendstation een heel sterk stoorsignaal naar de satelliet te sturen, dat veel sterker is dan wat die satelliet normaal binnenkrijgt. En dat het reguliere signaal overstemt", legt Van Kleef uit.

"Militaire satellieten hebben backup-systemen om zich te beschermen tegen stoorsignalen, maar civiele satellieten zijn kwetsbaarder. Tegelijkertijd vervaagt het onderscheid tussen militair en civiel gebruik van de ruimte. Voor beide worden steeds meer dezelfde satellieten en technologieën gebruikt, waardoor ook de dreigingen en risico's veranderen."

Er wordt onderzoek gedaan naar hoe je satellieten beter kunt beschermen. Bijvoorbeeld door signalen te sturen via een laser - met licht in plaats van radiogolven, dus. Die signalen zijn moeilijker te saboteren. Ook kunnen satellieten worden uitgerust met betere encryptie. Of met slimme antennes die beter kunnen detecteren waar stoorsignalen vandaan komen.

"Maar op dit moment geldt: als een satelliet hier niet mee ontworpen is, en zodra die eenmaal 'vliegt', heb je pech. Je kunt er dan niet zomaar heen om 'm te tweaken, zodat de satelliet beter beschermd is", zegt Van Kleef.

4. Zijn er internationale afspraken over het beschermen van satellieten?

Het VN-Ruimteverdrag uit 1967 bepaalt dat de ruimte vrij toegankelijk is, maar dat landen verantwoordelijk blijven voor hun satellieten. "Een bedrijf krijgt niet zomaar toegang tot de ruimte. Het moet in ieder geval een vergunning krijgen van het land waar het geregistreerd is."

"Daarnaast bepalen internationale organisaties zoals de ITU (Internationale Telecommunicatie-unie) - een gespecialiseerde organisatie van de VN - welke satellieten waar mogen 'vliegen'. Ook coördineren zij op welke radiofrequenties mag worden uitgezonden."

"Bovendien wordt space situational awareness, zoals we dat dan noemen, steeds belangrijker", vervolgt hij. "Met systemen vanaf de grond en met satellieten die camera's aan boord hebben, houden militaire en civiele organisaties in de gaten wat er allemaal om de aarde vliegt. Dat is cruciaal, want daar zit ook de bewijslast in het geval van sabotage."

5. Beschikt Europa over genoeg satellieten om alles 'up and running' te houden voor het geval we bonje krijgen met de VS of China?

Als alternatief satellietsysteem voor Starlink, om met het internet te verbinden, heeft Europa op dit moment Eutelsat OneWeb. Dat systeem telt ongeveer 600 satellieten, vertelt Van Kleef. Voor navigatie heeft de Europese Unie Galileo, een satellietnavigatiesysteem dat vergelijkbaar is met het Amerikaanse GPS.

Voor het geval dat Elon Musk Starlink zou uitzetten, kan Europa met Eutelsat OneWeb zelfstandig opereren, zegt Van Kleef.

"Maar het liefst zouden we wel meer Europese satellieten lanceren, om de dekking beter te garanderen en robuuster te maken", zegt hij. De Europese Unie werkt bijvoorbeeld aan IRIS², een nieuw systeem met zo'n 300 satellieten. Maar dit systeem is naar verwachting pas in 2030 operationeel.

6. Waarom hebben private partijen toegang tot de ruimte gekregen?

"Bedrijven die investeren in de ruimtevaart, dragen bij aan de economische status en groei van een land", verklaart Van Kleef. Ze dragen belastingen af over hun winst, en stimuleren investeringen en werkgelegenheid.

Er wordt wel gesproken over vier 'space ages', ruimtetijdperken. "Het eerste tijdperk begon in 1957, met de lancering van Spoetnik 1, de eerste kunstmatige satelliet die in een baan om de aarde werd gebracht. Dat was vanuit militair oogpunt. In het tweede tijdperk begonnen instituties als NASA en ESA met wetenschappelijk onderzoek in de ruimte. En toen begonnen ook commerciële bedrijven met het verkopen van satellietbeelden en communicatiediensten."

De derde space age - NewSpace genoemd - begon rond 2010, toen commerciële bedrijven zoals SpaceX van Elon Musk en Planet Labs de ruimte-industrie gingen domineren met kleine, goedkope en massaal gelanceerde satellieten.

Volgens Van Kleef zijn we inmiddels in de vierde space age aanbeland. "Maar er zijn ook mensen die zeggen dat we nog in de derde fase zitten. Er is niet één iemand die dit bepaalt." In de vierde space age verschuift de focus naar veiligheid, strategische controle en duurzaamheid van de ruimte zelf.

"Je krijgt satellieten die andere satellieten in de gaten houden en beschermen. Maar ook satellieten die andere satellieten aanvallen om ze onklaar te maken. En het wordt belangrijker om ruimtepuin op te ruimen, ook om botsingen met de vele satellieten die er inmiddels zijn te voorkomen."

7. Zijn we de ruimte niet aan het vervuilen met zoveel satellieten, en wat doen we met verouderde exemplaren?

"Als satellieten niet meer gebruikt kunnen worden, is het belangrijk dat ze op een verantwoorde manier worden opgeruimd. Over het algemeen geldt: satellieten in een lage aardbaan moeten worden afgeremd, zodat ze in de dampkring verbranden", vertelt Van Kleef.

Satellieten in middelhoge of geostationaire banen kunnen niet teruggebracht worden naar de aarde. In plaats daarvan worden ze daarom naar een 'graveyard orbit' gebracht, een hogere baan waar ze geen gevaar meer vormen, legt Van Kleef uit. "Daarvoor moeten die satellieten een beetje brandstof reserveren."

Nederland werkt binnen de VN aan verdragen om juridisch vast te leggen hoe landen en bedrijven zich verantwoordelijk moeten gedragen in de ruimte, vertelt Van Kleef. "Het gaat dan om afspraken tussen operators om botsingen te voorkomen en om richtlijnen voor het opruimen van oude satellieten."