Sergey en Nataliia verloren zoon en kersenboomgaard in Oekraïne-oorlog: 'Wij blijven hier, de bomen zullen hem herinneren'

Het leven van Sergey en Nataliia en hun kinderen was goed: ze hadden een succesvolle kersenboomgaard, waarmee ze prijzen wonnen. Toen brak de oorlog uit en trof het noodlot de boerenfamilie, tot twee keer toe: "Het is moeilijk, maar we moeten vechten."

Terwijl in heel Europa de oogst van het land wordt gehaald, weten Oekraïense boeren niet waar ze aan toe zijn. Veel van hun landerijen zijn afgebrand en hun bedrijven kapot of bezet. Dat laatste geldt ook voor de kersenboomgaard van de familie Olshanskii. Die ligt in bezet gebied bij Zaporizja en is al meerdere keren geraakt door raketten.

'We hadden en fijn leven'

De familie Olshanskii verbouwt biologische kersen van een speciaal soort, de Kyzyl, die alleen in Oost-Europa voorkomt. Hun bedrijf is in het verleden zelfs meerdere keren in de prijzen gevallen. "We hadden een fijn leven", vertelt vader Sergey. "Ons bedrijf groeide, we probeerden iets toe te voegen aan het land."

Daar kwam in één klap een einde aan toen het Russische leger op 24 februari Oekraïne binnenviel. De militairen rukten vanuit het oosten op en bezetten de grond van de boerenfamilie. De opslagloods van Sergey, net buiten Zaporizja, is daardoor leeg. "We kunnen ons product nu niet oogsten."

Raketten in de boomgaard

Toch is er geen haar op zijn hoofd die eraan denkt om naar de boomgaard te gaan en de kersen alsnog te plukken. "We willen het nu niet van het land halen en aan de vijand geven", legt de agrariër uit. "En dus gaat onze oogst verloren. We proberen het uit te zingen met wat we nog over hebben van vorig jaar."

Bovendien is het ook gevaarlijk om over te steken naar door Russen bezet gebied, zegt moeder Nataliia. "Zelfs als we het zouden willen, het is levensgevaarlijk om er mensen heen te sturen. Er zijn al zes raketten in de boomgaard terechtgekomen." Alleen de tuinman is achtergebleven. "Hij is onze held en past op de boomgaard."

Gestorven in de loopgraven

Zoon Danya sloot zich na de Russische inval meteen aan bij het leger. "Ik was trots op zijn beslissing", vertelt Sergey. "Hij ging bij een Oekraïens vrijwilligersbataljon. Ze vochten zonder spullen. Ik wist natuurlijk dat het gevaarlijk was en hoe het kon eindigen."

Danya's strijd tegen de Russen eindigde op 11 augustus in een van de loopgraven toen een tank een mijn afvuurde op de jonge Oekraïner en een medesoldaat. De bom ontplofte in hun buurt en de twee maakten geen zijn schijn van kans. "Dat is hoe ze gestorven zijn, ze zijn vermorzeld", zegt de vader geëmotioneerd.

'Bomen zullen onze zoon herinneren'

"Dit is de eerste keer dat ik de helm van mijn zoon vasthoud", vertelt moeder Nataliia zichtbaar aangeslagen. "Hij was heel open, altijd heel positief, met een lach die je niet vergeet. Hij straalde." Dochter Liza vertelt dat haar broer een tattoo met 'De dood of de gladiolen' had. "En dat is ook precies wat er gebeurd is. Hij wilde het gevecht aangaan."

Nataliia gelooft 'heilig' dat Oekraïne de oorlog gaat winnen. "Wij als familie blijven hier en onze zoon blijft bij ons. In onze harten, daar zal hij blijven." Ook vader Sergey is daarvan overtuigd: "Deze kersenbomen kunnen 300 jaar oud worden en geven 150 jaar kersen. De bomen zullen onze zoon herinneren."