Pieter kon makkelijk havo, maar heeft uiteindelijk op het nippertje een vmbo-diploma gehaald. Nu heeft hij spijt. 'Daarna heb ik een MBO-opleiding gevolgd, waar ik niet veel zin in had. De keuze van de studie was op zich niet ze heel verkeerd, maar zoals iedereen wel eens tijdens zijn studie heeft zat ik in een moeilijke periode.' 

Ik vond werken belangrijker, want daar verdiende ik geld mee. School is nutteloos, want met ervaring kom je een stuk verder, dacht ik. Het gevolg was een goed leven: ik had leuk werk, verdiende leuk geld en ik kon ook nog genoeg tijd met mijn vrienden doorbrengen.

Eens in de maand naar school

In deze periode stond ik nog altijd ingeschreven bij mijn studie. Zo één keer in de maand kwam ik eens op school kijken om te kijken hoe het daar ging. Daar kreeg ik dan dat gezeik van docenten aan te horen dat ik mijn huiswerk moest doen, vaker aanwezig moest zijn en meer van dat. Om die reden hoefde ik echt niet naar school te gaan, dat hoorde ik thuis ook altijd van mijn ouders. Waarom zou ik me iets van mijn ouders of van mijn docenten aantrekken?! Het enige argument dat zij op konden brengen was dat ik een papiertje op zak had als ik klaar was en dat ik dan makkelijker werk kon vinden. Die logica ontging mij volkomen, aangezien ik goed werk had. Bovendien waren veel van mijn collega’s na de middelbare school gestopt met studeren. Zo slecht hadden zij het ook niet. Ik vraag me af of mijn docenten en mijn ouders dit ooit hebben begrepen.

Pijn en moeite

Vreemd genoeg waren mijn ouders en mijn docenten niet de enige die vonden dat ik mijn studie af moest maken. Ik had één hele goede vriend met wie ik dagenlang kon zeiken op alles. Hij over zijn kut-werk, ik over mijn kut-school. Hij over zijn kut-vader, ik over mijn kut-zus. Zoals vrienden dat doen: gewoon alle frustratie kwijt. Maar met een serieuze ondertoon. Ik kon al mijn shit over mijn studie en thuis bij hem kwijt. Omdat mijn vrienden wél naar me luisterden en niet alleen maar konden zeiken over dat ene papiertje, voelde ik me begrepen. Met veel pijn en moeite, maar met enorm veel steun van mijn vrienden, heb ik mijn school afgemaakt…"

Wijze lessen

Voor iedereen die twijfelt. Waarom neem je van je ouders niets aan, terwijl die echt het beste met je voor hebben? En waarom kun je je leven zo laten sturen door die ene vriend? Ik kan alleen maar zeggen: het leven is geen ponykamp.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.