Anorexia en Boulimia zijn geen modeverschijnselen. De tentoonstelling ‘Het gewichtige lichaam’ in Museum Boerhaave in Leiden brengt de geschiedenis van het hongeren en schransen in beeld. Waarom besluiten mensen te stoppen met eten? Zijn de motieven persoonlijk of esthetisch, religieus of economisch? Wanneer is er sprake van een verstoorde omgang met het lichaam? En zijn we vandaag wel baas over ons eigen lijf? EenVandaag over vastenheiligen, wondermeisjes en hongerkunstenaars. Anorexia in historisch perspectief.

Lange tijd was het lichaam datgene wat de verbinding tussen God en zijn onderdanen symboliseerde. Gelovigen besloten te hongeren en zetten daarmee hun lichaam in dienst van de Heer. De ascese van de vastenheiligen strekte hierbij tot voorbeeld. Afbeeldingen van de gulzigheid moesten de gelovigen weerhouden van zondig (eet)gedrag.

Maar hongeren wordt ook spektakel: wondermeisjes vormden vanaf de zestiende eeuw een attractie, levende geraamtes waren goed voor volksvermaak. Hongeren werd eind negentiende eeuw tot ‘kunst’ verheven: men sprak van hongerkunstenaars, die hun uitgemergelde lichaam trots tentoonstelden.

Hongeren dient soms ook een politiek doel. Een hongerstaker probeert media-aandacht voor een situatie te winnen.

De laatste decennia heeft magerzucht of anorexia nervosa zich ontwikkeld als een zoektocht naar de eigen identiteit. Het “Ik wil slank zijn” kan echter ziekelijke vormen aannemen.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.