Oekraïner Vladimir zag verschrikkingen in zijn stad Boetsja van dichtbij: 'Burgers werden neergeschoten, inclusief kinderen'

Zeeman Vladimir uit Boetsja zag van dichtbij hoe de Russen huishouden in zijn land. Hij is uitgesproken: geen centimeter Oekraïense grond mag naar Rusland. Ook de Donbas-regio niet. Anders zijn alle doden voor niks geweest, zegt hij.

Vladimir Tsjornyi, die 43 jaar lang op zee vaarde, is sinds 11 jaar met pensioen. De oud-kapitein besloot in die jaren een klein paleisje voor zich zelf te bouwen in Boetsja, een buitenstad van Kiev. Maar eind februari, als de Russen met hun invasie in Oekraïne beginnen, heeft het stadje Boetsja de pech dat dit het punt is waar de Russische bezetting het dichtst bij hoofdstad Kiev komt.

Als ratten in de val

Er wordt hevig gevochten en Russische tankregimenten vallen Boetsja binnen. Tanks worden in straten geparkeerd, huizen bezet. Burgers zoals Vladimir zitten op dat moment als ratten in de val.

Vladimir ziet een deel van de gevechten vanuit zijn raam. Hij ziet dat de Russische tanks worden bestookt met antitank-raketten. En hij ziet hoe er op vluchtende burgers wordt geschoten.

Burgers neergeschoten

"Ik zag een groepje burgers met witte vlaggen in de hand. Ze probeerden om de rails verderop over te steken. Ze werden allemaal neergeschoten, inclusief drie kinderen." Vladimir moet slikken wanneer hij aangrijpende verhaal vertelt. "Het allerergste is dat je ernaar kijkt en helemaal niets kan doen. Je kan niet helpen, je kan je niet verdedigen."

Hij en zijn vrouw besloten de stad te ontvluchten. Dat was in maart, toen de eerste vluchtroutes voor burgers werden opengesteld. Vladimir en zijn vrouw verbleven in Kiev, maar zijn nu weer terug in Boetsja. De Russen hebben zich teruggetrokken.

Puinhoop

"We hebben alles achtergelaten. En kijk nu eens wat er van ons paleisje is overgebleven." Van zijn huis, dat hij tijdens zijn pensioen had omgetoverd tot woning met een luxe scheepsinterieur, is weinig meer over.

Gedurende een maand hebben er Russische soldaten gezeten. Zij hebben er flink huisgehouden en nu is zijn huis een puinhoop.

Doos met kogels

Vladimir heeft al het nodige opgeruimd sinds de terugtrekking van de Russen. Meubels liggen overal verspreid. Er zijn leuzen op de muur gekalkt. De Oekraïner laat een doos kogels zien die in zijn huis ligt. "Kijk", zegt hij. "Een souvenir van een Russische sniper. Die heeft waarschijnlijk vanuit hier ook op burgers geschoten."

"We hadden alles voor elkaar voor de laatste kwart van ons leven", zegt Vladimir. "En nu moet ik misschien zelfs weer gaan varen om alles op te knappen."

'Eén grote zeepbel'

Hij wijst erop dat Russische soldaten zijn auto's hebben vernield. "De bedrading is kapot, ze hebben de accu meegenomen en zelfs de antivries."

"Kun je nagaan, een zogenaamde wereldmacht als Rusland. Die het Westen de les wil lezen, een nieuw imperium wil zijn. Ze kunnen nog niet eens antivries regelen voor hun eigen tanks! Het is allemaal één grote zeepbel."

Vredesakkoord

Bij Vladimir is weinig begrip voor mensen die vinden dat Oekraïne Rusland tegemoet moet komen. "Er zou een vredesakkoord moeten komen, waarbij we de Donbas aan Rusland geven. Hoe komen ze er op?"

Zijn woede richt zich vooral op de Franse president Macron. Die probeert als een van de weinige westerse leiders de dialoog aan te gaan met Poetin. "Laat Macron maar een stuk Frankrijk aan Poetin geven als hij hem zo graag te vriend wil houden."

Deel van Oekraïne opgeven

Vladimir zou nooit pleiten om een deel van zijn land op te geven aan de Russen, zegt hij.

"Waarvoor zijn die mensen hier verderop allemaal gestorven dan? Waar was dat voor?", vraagt hij zich hardop af.