Ode aan de vrijheid door Sanne Wallis de Vries

De wereld is geschokt door de verschrikkelijke aanslagen in Parijs. Toch mag het geen reden geen zijn om stil te vallen, zei onder meer Madonna afgelopen weekend voordat ze aan haar concert in Stockholm begon: 'Terroristen willen dat we zwijgen, maar dat moeten we niet laten gebeuren. We moeten onze vrijheid blijven vieren.’ 

Radio EenVandaag vroeg aan cabaretière Sanne Wallis de Vries of ze op die gedachte door wilde denken. Hoe kijkt zij naar vrijheid, en staat die onder druk? Ze schreef speciaal voor deze gelegenheid een column en draagt die vanmiddag voor.

Lees hier de volledige column:

Vrijheid

Hoewel de mens van nature een empatisch wezen schijnt te zijn, kan ik mij toch moeiteloos in een hele hoop zaken en gevoelens van anderen niet tot nauwelijks verplaatsen. Zo weet ik vrij slecht hoe het voelt om gekrenkt te zijn, of beledigd, al helemaal vanwege levensvisie of een geloofsovertuiging.

Dat is uiteraard met name de schuld van degenen die mij hebben grootgebracht, zonder enige vorm van religie. Als er iets kwetsends over een apostel, een heiland, een heilige geest, een geestelijk leider of een heel geloof met alle volgelingen erbij de ether in wordt geslingerd, al dan niet digitaal, dan heb ik geen last van krenking, kwetsuren of beledigd zijn. Gewoonweg omdat ik niet weet hoe het voelt om in iets of iemand te geloven.

Zo ook in het geval van andersoortige levensovertuigingen: veganisme, humanisme, communisme. Zeg iets naars over Marx, over andere mensen, varkens, of eetbare dieren in het algemeen en mij heb je niet. Mij heb je eigenlijk sowieso niet. Ook niet als je mij persoonlijk toespreekt en mij gutmensch noemt, of iemand die vluchtelingen knuffelt; mij heb je niet, hoewel dat de waarheid natuurlijk enorm dicht nadert.

Ik ben een behoorlijke gutmensch, niet alleen in mijn eigen ogen, maar ook in de ogen van bepaalde mensen, vooral mensen die zich uiten op social media, maar die zich klaarblijkelijk niet kenbaar wensen te maken, gezien hun over het algemeen raadselachtige pseudoniemen en zoekplaatjes van pasfoto’s.

Ik zal u vertellen waarom ik zo deug. Ik weet hoe we moeten leven.

En ik zou het prettig vinden, nu ik toch de tijd en de vrijheid krijg om over vrijheid te spreken, dat u de vrijheid neemt om mij daarin te volgen, al is het maar voor even.

Ik weet hoe we dienen te leven doordat ik

1          juist zo geloofs, -norm- en waardeloos ben opgevoed en

2          ooit een dikke vette schnabbel voor Amnesty International mocht doen

Ja, ook de schoorsteen van de gutmensch moet roken, vandaar die dikke schnabbel. En om goed voor de dag te komen op die dikke schnabbel heb ik me ’s verdiept in de mensenrechten. En wat bleek nou? Die gelden voor iedereen! Wist u dat?

Mensenrechten gelden niet alleen voor bestoppelde gevangenen in zweterige landen, of voor vluchtelingen, ja, nee, duh, die hebben sowieso natuurlijk mensenrechten, dat zien en horen we ook iedere dag op het nieuws, dat het voor die mensen allemaal praktisch wel geregeld is, de mensenrechten, maar ze gelden dus ook voor ons! Voor u, voor mij, de Nederlandse mensen, de mensen die elke dag in hun handjes mogen knijpen vanwege de geografische ligging van zichzelf, de plek op de aardkloot waar we kunnen en mogen leven zoals we willen, de bofbipsen van deze tijd. Wij, westerse vrije mensen, hebben ook mensenrechten. Jazeker. En niet zo weinig ook, wel dertig!

Er zit maar 1 plichtje bij, bij de mensenrechten, dat heb ik dus ontdekt. Meteen in artikel 1.

"All human beings are born free and equal in dignity and rights. They are endowed with reason and conscience and should act towards one another in a spirit of brotherhood.”

“In a spirit of brotherhood”.. wist u dat? Zoniet, bij dezen. Gratis, van mij.

Ik zou dus niet alleen u, Nederlander, maar iedereen, overal op de aardkloot, willen vragen dit na te leven. Broederschap. Leven in broederschap. En u mag uiteraard eerst naar terroristen wijzen, dat mag, ja, tuurlijk, tuurlijk, tuurlijk! En naar andere mensen die volgens u de schurkenstatus hebben, mag, maar kijkt u ook even in uw eigen hartje? Misschien ook even over nadenken, even invoelen, even proeven? Broederschap. Leven in broederschap. Kleine tip van mij. Als je zo leeft, volgens dat ene plichtje, volgen al die andere 29 mensenrechten bijna als vanzelf. Dat zijn allemaal dingen als recht op fijne werktijden, rust, vrije tijd, een slaafvrij bestaan, recht op me dit, recht op me dat, je kan het zo gek niet bedenken of je hebt er eigenlijk wel recht op.

Als je dus maar in broederschap leeft. En dat betekent ook dat je medemens recht heeft op alles waar jij recht op hebt. Ja? In de praktijk komt dat neer op: gun een ander de vrijheid waar je zelf ook in leeft.

Mocht dit niet zo heel enorm goed voor u werken, mocht het toch een enorme hobbel blijken om een ander hetzelfde als u te gunnen en een beetje rekening te houden met elkaar, doe dan als ik: wees van alles niet. Wees niet gelovig, wees niet trots, wees niet eervol, niet krenkbaar, niet afhankelijk. Wees vrij, doe als mij. Wees een gutmensch.

En voor de anderen dus: broederschap.

Sanne Wallis de Vries