FLOOR BREMER - Het waren de knokkels die ze even tegen elkaar aan drukten, Barack en Michelle Obama. "We did it." Dat was het mooiste moment van deze historische dinsdagavond. Een avond die de geschiedenis in zal gaan met de zin die voor het eerst door een zwarte Amerikaan werd uitgesproken: "I am the nominee for the presidency". Toch zijn het die knokkels en de bijbehorende blik die blijven hangen.

Om 21.05 precies kwam CNN met het grote nieuws - de speech van John McCain werd abrupt weggedraaid: Obama heeft genoeg gedelegeerden om de genomineerde namens de democraten te zijn. Een historisch moment, riep iedereen. Daardoor werd het zo beladen dat het de realiteit van het moment bijna ontsteeg.

De persoon die eigenlijk door de partij was aangewezen om als eerste vrouw geschiedenis te schrijven, werd door het kiezersvolk en de superdelegates overruled. Hillary Clinton gaf haar speech in haar thuisstaat New York. Het ging vooral over haar. Aint no mountain high enough, klonk als altijd toen ze het podium besteeg. "Achttien miljoen mensen hebben op mij gestemd de afgelopen maanden. Een record. Ik wil een einde aan de oorlog in Irak, ik wil een universele ziektekostenverzekering, ik wil dat iedereen gelijke kansen heeft. Ik wil een partij waar elke stem telt."

Denver, Denver, scandeerde de zaal, een verwijzing naar de conventie eind augustus waar het definitieve oordeel zal vallen.

"Where do we go from here", zei ze eindelijk aan het einde van haar speech. "Ik maak geen beslissingen vanavond. Ik ga daar met mijn campagnemedewerkers over praten. Dank je wel voor jullie support en God bless America." Eigenlijk zei ze: ik ben de leider van 18 miljoen mensen die op mij hebben gestemd. Ik gun mijn tegenstander nog geen overwinning vanavond. Of volgens een van haar campagneleiders: "Je moet haar even de tijd geven aan het idee te wennen". Haar slotlied was helder: "Simply the best. Better than all the rest".

Toen kwam Obama, de winnaar die nog geen officiele winnaar is zolang zijn tegenstander nog niet opgeeft. Zijn locatie was slim: Minneapolis, de plek waar de republikeinen in september hun genomineerde zullen kiezen tijdens hun conventie. Obama bedankte daar zijn oma. Hij droeg de avond op aan haar omdat zij zo belangrijk voor hem was in zijn opvoeding. Het woord 'ik' viel zelden. Alleen om simpel te zeggen: "Ik ben de winnaar". Maar direct daarop liet hij volgen: "America this is OUR moment. This is OUR time." Hier een fragment uit zijn speech:

En dus discusieerden de analisten over een mogelijk vice-presidentschap van Hillary en of dat handig zou zijn. En waarom Hillary zo op zichzelf focuste en niet meer glans gaf aan de avond van Obama.

Het daadwerkelijke moment van historie was kort. De discussie over de mate van geschiedschrijving en de manier waarop, lang.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.