Maandagochtend 27 november rond de klok van 07.30 uur is Mehmet Ülger overleden. Hij werd 55. Mehmet gold voor velen in de journalistieke wereld als DE journalist die met een liberale geest en enorme daadkracht de problemen in de Nederlands-Turkse samenleving bloot legde. Undercover bezocht hij moskeeën, instellingen en stichtingen om aan de kaak te stellen wat er gebeurde. Imams die opriepen tot het tuchtigen van je echtgenote, instellingen die integratie met de mond beleden maar in werkelijkheid de Turkse identiteit als het belangrijkste ter wereld benadrukten, of verenigingen zoals de Grijze Wolven die subsidie eisten van de overheid om zogenaamd hun democratische gedachtengoed te verspreiden, maar in werkelijkheid met het geld hun extreem-rechtse ideeën uitventen. Mehmet bracht het naar buiten.  

Dat deed hij voor en in opdracht van meerdere actualiteitenrubrieken zoals EenVandaag, Zembla, NOVA, KRO Spoorloos en Opgelicht. Maar ook voor de schrijvende pers als de Groene Amsterdammer, Trouw en ANP. Daarnaast maakte hij in eigen beheer meerdere documentaires over kinderarbeid in Turkije. Het ging niet altijd gemakkelijk. Begin 2015 werd hij in Turkije nog opgepakt en vastgezet omdat hij foto’s had gemaakt van een Turkse rechtszaal. Door tussenkomst van de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken, Bert Koenders, werd hij vrij gelaten.

De in 1963 in het dorpje Pinarbasi geboren Mehmet heeft waarschijnlijk nooit kunnen bevroeden dat hij in journalist zou worden in Nederland. Na de militaire coup begin jaren tachtig besloot hij op 23-jarige leeftijd Turkije te verlaten. De kans dat hij het leger in moest en dus in dienst moest treden van een dictatuur greep hem naar de keel. Hij besloot naar Duitsland te gaan en daar gewoon verder te zien. Het werd Enschede, Tilburg, Dordrecht, Amsterdam en tot slot Rotterdam. In Tilburg studeerde hij aan de Academie voor de Journalistiek. Een journalist die weet wat het journalistieke werk inhoudt en Turks spreekt, het was zijn springplank naar werk. 

En gewerkt heeft hij. Hij was gedreven en rustig. Als Mehmet enthousiast was zag je dat niet onmiddellijk aan hem. Het was niet de man die struikelde over z’n woorden en op luide toon verkondigde wat wel en vooral niet moest. In tegendeel hij was eerder stil, ingetogen en nadenkend. Het is zoals de meesten hem hebben gekend. Toen enkele jaren geleden prostaatkanker bij hem werd geconstateerd gaf hij daar ook niet al veel ruchtbaarheid aan, hij was er laconiek over. Het gevecht tegen de ziekte zou hij winnen. Helaas. Hij heeft veel mensen een gezicht gegeven, mensen die werken in de krochten van de samenleving zoals het meisje Zara in de prachtige documentaire “Zara, nog steeds een kind van het seizoen”. Een meisje dat samen met haar broers, zussen en ouders seizoensarbeid verricht in Turkije. De familie heeft haar nodig, zij brengt met haar kleine handjes de broodnodige extra inkomsten binnen, maar door elke dag te werken vervagen haar dromen om eens een beter leven te leiden. Een leven waar school, warmte en een beetje luxe aanwezig zouden zijn. Mehmet bracht haar liefdevol in beeld en zorgde ervoor dat kinderarbeid in Turkije op de agenda kwam te staan. Nog steeds is er niet veel veranderd, maar door het op de agenda te zetten wordt er wel over gesproken. Hieronder ziet u een reportage die Mehmet heeft gemaakt voor EenVandaag, naar aanleiding van het verhaal van Zara. 

Turkse kinderen werken voor onze hazelnoten​​​

Hij laat zijn vrouw Astrid en dochter Havin achter.     

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.