"Ik heb de hele nacht niet geslapen", vertelt de Libanees-Nederlandse Sumeya Hamie. Ze maakt zich veel zorgen om haar familie in Libanon. In de nacht van vrijdag op zaterdag voerde Israël opnieuw luchtaanvallen uit op Beiroet.

Het Israëlische leger zegt dat de aanvallen in buitenwijken van Beiroet en de Bekavalei zaterdagochtend gericht waren op wapenopslagplaatsen en commandocentra van Hezbollah. Maar volgens Hezbollah zijn er ook woonwijken geraakt waar de beweging niet actief is.

'Helemaal in paniek'

De Libanese autoriteiten telden in de afgelopen dagen zeker 700 doden door de bombardementen. Ook familieleden van Sumeya Hamie in Libanon zijn getroffen. In 5 dagen tijd kwamen 22 van haar familieleden om.

"Je raakt natuurlijk helemaal in paniek en probeert iedereen telefonisch te bereiken. Dat is een uitdaging. De helft van de mensen is uit het getroffen gebied vertrokken, de helft is gebleven. Sommige mensen weigeren weg te gaan, omdat het hun thuis is. Het is echt een heel groot drama wat daar heeft plaatsgevonden."

Herinneringen aan de oorlog

"Het voelt alsof we weer terug bij af zijn", vertelt Sumeya, die in 1986 tijdens de burgeroorlog in Libanon met haar ouders en zeven broers en zussen naar Nederland vluchtte. Ze was toen 8 jaar oud. De bombardementen van nu herinneren haar aan die tijd.

"Ik was natuurlijk klein, maar ik heb nog veel herinneringen aan de oorlog. En ik zal niet de enige zijn. Ook al woon je er niet meer, je blijft onderdeel van het Libanese volk."

'Dichtbij, maar ook ver weg'

Sumeya probeert zoveel mogelijk met haar familie in Libanon in contact te blijven. "We zijn dichtbij elkaar, maar ook heel ver van elkaar vandaan." Ze vertelt dat haar familieleden letterlijk op straat liggen in Beiroet en dat er een groot tekort is aan hulpmiddelen.

Om te helpen zamelt ze daarom op verzoek van de Libanese ambassade medicatie en andere spullen in, zodat ze deze in een container richting Libanon kan sturen. "Er is grote behoefte aan medische materialen", vertelt ze. Ook zamelt ze geld in, waarmee in Libanon dekens, matrassen, voedsel, pampers en melk ingekocht kunnen worden.

Inzameling verloopt moeizaam

Makkelijk is het niet, om de spullen in te zamelen, merkt Sumeya. "Het ligt allemaal zo gevoelig. Mensen zijn terughoudender geworden."

Daarnaast ziet ze dat er veel losse initiatieven ontstaan en dat mensen zoeken naar wat betrouwbaar is om te doneren. "Bij welke religie of groep in Libanon ik ook hoor, we zijn één volk. We moeten het met elkaar aanpakken. We willen geen tweede Gaza."