Lelystad probeert na een halve eeuw alsnog populair te worden

Ooit, kwamen vijftig jaar geleden de eerste inwoners naar Flevoland. De stedenbouwkundige Van Eesteren hoopte een droomstad te bouwen in de Flevopolder, maar het wilde nooit echt lukken. Lelystad heeft al jarenlang een negatief imago en scoort hoog in lijstjes van criminaliteit, werkloosheid en sociale problemen.

Volgens Wethouder Job Fackeldey wacht de polderstad gouden tijden. "Lelystad biedt groen, water, lucht en vooral ruimte. Datgene waar in veel steden een tekort aan is." Met een wervende campagne probeert de wethouder woningzoekenden naar de polderstad te laten verhuizen.

Negatief imago

Lelystad moet al een halve eeuw vechten tegen de negatieve beeldvorming die er bestaat over de stad. Dit bevestigt wethouder Fackeldey.

Joris van Casteren is geboren in Rotterdam, maar getogen in Lelystad. Hij schreef er in 2008 zelf een boek over. In het boek beschrijft hij hoe Lelystad de 'verkeerde' mensen aantrok. Dit waren voornamelijk de werklozen uit Amsterdam. "De sterke groei van Almere nam Lelystad de wind uit de zeilen. Vervolgens werd iedereen die elders niet welkom was, naar Lelystad gestuurd om maar genoeg geld van Den Haag te ontvangen en tegelijk het inwoneraantal te verhogen." Toch ziet van Casteren dat het imago aan het kantelen is.  “Er is meer geld te besteden. De economie is aangetrokken. Het imago is beter dan in de jaren 80. Er komen luxere buurtjes. Dat trekt mensen die aan het water willen wonen. Temeer omdat het steeds drukker wordt in Nederland. Deze mensen hebben meer geld te besteden.”

Toe aan een grotere tuin?’ of ‘Meer ruimte voor hetzelfde geld?’  

Lelystad springt handig in op deze positieve kanteling en heeft 150.000 euro vrijgemaakt om woningzoekenden naar de stad te lokken door middel van een opvallende abri-campagne. Er worden nu duurdere woningen gebouwd om hogere inkomens te trekken. De actie is vooral gericht op jonge Amsterdamse gezinnen ."We hebben heel veel ruimte en betaalbare, wat grotere woningen," zegt wethouder Jop Fackeldey.  "Dat aanbod past goed bij die doelgroep, want in Amsterdam is heel weinig ruimte."

Pionier

Nico van Mierlo was de eerste postbode van Lelystad.  Hij kwam daar wonen in oktober 1967. Hij zag het als een enorme kans, om een eigen huis te krijgen. In het begin had hij nog niets te doen. Maar  geleidelijk aan kwamen er steeds meer nieuwe bewoners naar zijn woonkamer, waar het postkantoor gevestigd was. ”Het werd een sociale ontmoetingsplaats. Mensen kwamen bij mij alles vragen en zo kreeg ik binding met de nieuwe bewoners. Toeristen uit het hele land wilden wel eens zien hoe de mensen daar in die kale polder woonden, en de koningin kwam op bezoek bij haar hofleverancier.”

 Voor zijn vrouw Lien was het in het begin niet zo gemakkelijk. Zij kwam uit Rotterdam.“Ik miste mijn familie, we zaten totaal geïsoleerd en hadden geen auto. Er was helemaal niks te doen in Lelystad. Als ik in Rotterdam of Kampen familie opzocht, stond ik stil op straat om naar mensen te kijken. Later werd het beter, toen er meer mensen kwamen te wonen. We waren allemaal eenzaam en trokken naar elkaar toe.”