Een zwangere vrouw behandelen tegen kanker is minder schadelijk dan tot nu toe werd gedacht. Dat blijkt uit onderzoek van het UMC Amsterdam en het Antoni van Leeuwenhoek.

De resultaten van het onderzoek laten zien dat het vaak beter is om niet te wachten tot na de bevalling met opereren of chemokuren.

Hoopvol nieuws

Hoofdonderzoeker Jorine de Haan, die promoveert met het onderzoek, noemt het hoopvol nieuws voor aanstaande moeders met de diagnose kanker. Volgens De Haan zijn er in Nederland elk jaar tussen de 170 en de 300 vrouwen die in deze situatie belanden.

In veel gevallen werd er dan besloten tot abortus of een vervroegde bevalling, zodat daarna de behandeling kon worden gestart. De Haan en andere onderzoekers stellen nu dat die behandeling in veel gevallen ook kan worden gestart als de baby nog in de buik zit.

Lees ook

'Abortus was geen optie'

Het is goed nieuws dat dit nu breed wetenschappelijk wordt aangetoond, vindt ook Tania Bongers. Zij raakte in 2010 zwanger en kreeg tijdens haar zwangerschap de diagnose baarmoederhalskanker. "Ik had een tumor in mijn buik van zo'n 4 bij 6 centimeter", zegt Bongers. Haar artsen stelden dat een abortus noodzakelijk was om daarna tot operatie en eventueel radio- en chemotherapie over te kunnen gaan.

Maar dat voelde voor Tania Bongers niet als een optie. Ze wilde ontzettend graag haar kind ter wereld brengen. Bovendien voelde het voor haar ook helemaal verkeerd om het kind weg te halen dat er juist voor had gezorgd dat de tumor werd gevonden. Een lange zoektocht bracht Bongers en haar vriend op het pad van een Belgische arts die meerdere zwangere vrouwen had behandeld met de baby nog in de buik. Bongers wilde de gok graag nemen en haar Nederlandse artsen steunden haar in die keuze.

Tania Bongers kreeg kanker tijdens haar zwangerschap en besloot de behandeling te starten. In Radio EenVandaag vertelt ze erover.

Bang voor moeder en kind

"Ik ben heel bang geweest. Ik was dag en nacht dubbelbang. Ten eerste, overlijd ik zelf? En ten tweede, zou mijn kindje nog leven? Voel ik nog iets?", zegt Bongers. In eerste instantie sloeg de behandeling aan, maar later in de zwangerschap werkte de chemokuur niet meer. "Mijn tumor begon explosief te groeien. Ons kind moest vervroegd worden gehaald, na 33 weken. Dezelfde dag nog werd ik meteen geopereerd en werd mijn tumor verwijderd."

Tania Bongers is nog elke dag blij met de keuzes die ze heeft gemaakt. Dochter en moeder maken het, nog steeds, goed.

Vragen? Stel ze!

Heb je nog vragen of wil je reageren? Stuur ons dan hier een berichtje in onze chat. Elke donderdag vertellen we in de Doe mee-nieuwsbrief wat we met alle reacties doen. Wil je die in je mail? Meld je dan hier aan.