Het klinkt zo goed: hij studeerde af, vond direct fulltime werk, en heeft nu zelfs een vast contract. Maar leraar Steven Gevers (28) kan zijn huur nauwelijks ophoesten. Als starter vindt hij maar moeilijk een passende woning.

Voor ouderen is dat vaak niet anders. Robert Zijtsel is 68 en gepensioneerd. Hij wil zijn eengezinswoning graag verruilen voor een appartement voor senioren, maar kan niet aan een geschikte woning komen. Zijn vrouw en hij verdienen te veel voor sociale huur, en te weinig om particuliere huur te kunnen betalen of een huis te kopen. Wat dat betreft zitten beide mannen in hetzelfde schuitje. Ze willen wel een andere woning, maar krijgen dat niet voor elkaar.

Vier jaar bij je ouders

Baisschoolleraar Steven trok vier jaar geleden, tijdelijk, bij zijn ouders in. Hij schreef zich direct in bij een woningcorporatie en verwachtte binnen een paar maanden een huurhuis in Schijndel te kunnen vinden. "Maar dan kom je gewoon op de laatste plaats te staan." De sociale huur-sector binnenkomen bleek simpelweg onmogelijk. "Je moet wel vijf tot tien jaar ingeschreven staan, wil je iets vinden."

Een paar maanden bij zijn ouders werd uiteindelijk vier jaar. "Dat had ik nooit verwacht." In al die tijd werd Stevens salaris ook steeds hoger. "Uiteindelijk verdiende ik net te veel om voor sociale huur in aanmerking te komen. Ik zat twee tientjes boven de grens. Dan is het afgelopen." Een tip van zijn zus leidde hem vervolgens naar een particuliere huurwoning. "Ik had het prima bij mijn ouders, maar je wil daar op een gegeven moment ook weg."

Einde van de maand? Geen bier

Toch is de huur van die woning voor hem eigenlijk te hoog. "Ik betaal 875 euro aan kale huur. Van mijn salaris hou ik netto 2000 euro in de maand over. Bijna de helft van mijn loon gaat dus op aan huur."

Kosten aan gas, water, licht en andere vaste lasten komen daar nog bij. "Aan het einde van de maand kan ik echt niet meer met mijn vrienden een biertje gaan drinken. En dat terwijl ik vijftig uur per week werk."

Bron: EenVandaag

Scheefhuren

Voor de gepensioneerde Robert is de situatie net anders. Hij woont al dertig jaar met zijn vrouw in een eengezinswoning in Gouda. In zijn huidige huis heeft hij moeite zich te bewegen. Een traplift helpt daarbij, maar liever zou hij naar een appartement toegaan. Maar omdat zijn vrouw nog werkt, verdient het stel te veel om in een sociale huurwoning te mogen wonen.

Voor hun huidige woning betalen ze 570 euro per maand. Daarvoor is hun inkomen eigenlijk te hoog. "Volgens de officiële termen ben ik een scheefhuurder, maar daar kan ik echt boos om worden. Ik kan geen kant op." Voor een nieuwe woning moeten ze of particulier huren, of kopen. "Maar er wordt niet gebouwd in de prijsklasse waar we naar toe zouden moeten. We moeten boven de 720 euro gaan zoeken. Dan kom je voor ons uit tussen de 700 en 1000 euro, maar die woningen zijn er gewoonweg niet." Huizen die er wel zijn, zitten een prijsklasse hoger en inderdaad: die zijn te duur.

Niemand een hypotheek

Een hypotheek krijgt Robert op zijn leeftijd ook niet meer. Dat probleem herkent hij ook bij andere ouderen om zich heen. "Maar een jongere zonder een vast contract krijgt dat net zo goed niet."

De huidige inkomensregels maken het volgens Robert onmogelijk om op een normale manier door te stromen. "Coöperaties zouden wat minder streng met die regels om moeten gaan." Hij merkt dat er veel is veranderd in de afgelopen dertig jaar. "Woningbouwverenigingen zijn veel zakelijker geworden. Ze moeten nu dan ook zelf hun broek ophouden, dus ik snap het wel."

Bron: EenVandaag

En nu?

Beide mannen denken niet dat de situatie snel verandert. "Het wordt heel moeilijk", zegt Steven. "Het scheelt veel als je een partner hebt. Dan kan je gewoon de helft meer betalen. Maar als je die niet hebt, wordt het lastig." Zijn volgende stap is tóch kijken naar een koopwoning. "De maandlasten van een hypotheek zijn lager dan de huur die ik betaal. Een groot huis in het buitengebied is mijn droom, maar als ik reëel blijf: gewoon een huis is al heel wat."

Robert verwacht voorlopig met zijn vrouw in hun eengezinswoning te blijven. "Ik heb tenminste nog een woning. Veel anderen moeten daar jaren op wachten." Toch geeft hij toe dat het voor de woningmarkt beter zou zijn als hij vertrok. "Ik ben best bereid uit mijn woning weg te gaan, maar dan moet ik een betaalbaar alternatief kunnen vinden. Op deze manier komt er nooit doorstroming op gang. Maar ja, ik ben een dief van mijn eigen portemonnee als ik zou vertrekken."

President Donald Trump kondigde het gisteravond aan: Amerika gaat een importheffing van 20 procent op alle producten uit de Europese Unie doorvoeren. Wereldwijd waarschuwen economen dat dit een slecht idee is, vooral voor de VS zelf. Toch zet Trump door.

Voor Nederlandse ondernemingen met veel export naar de Verenigde Staten breken spannende tijden aan. Door de extra belasting van 20 procent worden hun producten voor de Amerikaanse consument een stuk duurder. "Dit betekent heel veel onzekerheid."

"Dit valt wel rauw op ons dak", zegt Willem Hulsebosch. Samen met zijn vrouw en zoons runt hij al jaren een bloembollenbedrijf in Julianadorp.

Andere markten

"We doen al decennialang zaken met Amerika en hebben in de loop der jaren echt een goede band opgebouwd met onze klanten in de VS", gaat Hulsebosch verder. "Die willen we graag houden. Maar als het moet, dan gaan we ons op andere markten richten."

Want de familie beseft wel dat Amerikanen zullen afhaken als bloemen door de heffing te duur worden. "Tulpen zijn geen eerste levensbehoefte. Aan het eind van je rondje supermarkt staat er een bosje bloemen. Als dat ineens 20 procent duurder is, dan denk je wel twee keer na."

'We begrijpen zijn visie'

De familie Hulsebosch is flink verweven met de Verenigde Staten. "Onze moeder is Amerikaans, we hebben familie overzee en komen er vaak", vertelt zoon Roy.

"We houden van het land en zijn zelfs pro-Trumpers. Dat klinkt misschien tegenstrijdig, maar we begrijpen zijn visie wel. Hij maakt waar wat hij zegt. Dat vinden wij ergens ook wel bewonderenswaardig. Hij zet zijn volk op één, dat is duidelijk. Daar kunnen wij in Europa nog wat van leren. Alleen dit plan, dat maakt het voor ons wel lastig."

Niet volledig afhankelijk

Toch blijft Hulsebosch positief: "We zijn gelukkig niet volledig afhankelijk van Amerika. We exporteren ook naar Engeland, China, Rusland en Kazachstan. En we hebben een uniek product. Bollen kun je maar op één plek in de wereld telen, en dat is hier, in Nederland. Door het klimaat, de bodem, de omstandigheden. Dat kan niet zomaar ergens anders. Daar hebben ze ons gewoon voor nodig.

Er zijn dus genoeg opties. "Als de ene markt moeilijk doet, dan vinden wij onze weg wel via een andere. We hebben al vaker met onzekerheden te maken gehad. Als het even tegenzit, dan nemen we genoegen met wat minder marge en stellen we investeringen gewoon even uit."

'Kennis en ervaring zit in Nederland'

"Trump ziet ons het liefst naar Amerika vertrekken", legt directeur van TTA-ISO Martin Maasland uit. Het Nederlandse bedrijf maakt landbouwmachines en heeft een grote afzetmarkt in de Verenigde Staten.

TTA-ISO heeft zelfs een kantoor in de VS zitten. "Maar de kennis en ervaring op het gebied van high-techsystemen in de tuinbouw zit hier in Nederland. Die gekwalificeerde mensen kun je niet oppakken en in Amerika neerzetten."

Prijs verlagen

Bang voor Amerikaanse concurrenten is Maasland niet. "In ons geval zijn er weinig of eigenlijk geen partijen in de Verenigde Staten die hetzelfde kunnen bieden als wij. We zien onszelf daardoor niet genoodzaakt om de winstgevendheid op onze machines te verlagen."

Maar als de prijs vanwege de invoerheffingen te hoog wordt, dan bestaat er volgens Maasland wel een kans dat de markt afneemt of zelfs helemaal stilvalt. "Dan kunnen we overwegen of we bereid zijn iets van onze marges op te geven, maar we moeten ook de salarissen van onze medewerkers kunnen betalen."

Tegenactie

Over eventuele eigen tarieven die de EU als tegenactie kan invoeren, maakt Maasland zich geen zorgen. "De grootste impact zijn uiteindelijk toch de hoge tarieven van Amerika richting Europa, omdat wij in Europa produceren."

"En andersom importeren wij weinig vanuit Amerika", gaat hij verder. "Dus als Europa hoge handelstarieven gaat invoeren, verwachten wij niet dat dat veel impact op ons heeft."

Minder groei maar geen crisis

Hoofdeconomoom van de ING Marieke Blom begrijpt de zorgen van Nederlandse ondernemers die veel exporteren naar de Verenigde Staten. "Door Trumps nieuwe invoertarieven, gemiddeld 25 procent, en zelfs 54 procent voor China krijgt ook de Europese Unie een tarief van 20 procent opgelegd. Dat leidt naar verwachting tot een exportdaling van zo'n 15 procent richting de VS. Voor Nederland betekent dat een krimp van ongeveer 0,2 procent van het BBP."

Toch is dit volgens Blom geen nieuwe economische crisis in wording. "Dit is niet te vergelijken met corona of de energiecrisis. Het is vooral een rem op de groei."

Niet terugslaan met eigen tarief

Blom verwacht dat Europa met eigen tarieven zal reageren. "Maar hoe dat uitpakt is onduidelijk, omdat we niet zeker weten hoe Trump reageert. Een handelsoorlog moeten we zien te voorkomen."

"We kunnen beter gerichte steun bieden aan getroffen sectoren. Ook kan er veel winst worden geboekt door de interne markt beter te laten werken. En er liggen veel kansen in het versterken van handelsrelaties met landen als India en Zuid-Amerika. Als we dit moment grijpen, kan Europa uiteindelijk sterker en minder afhankelijk van de VS worden. Ook voor Nederland liggen hier echte kansen."