Snoezigheid is z'n handelsmerk, al eeuwenlang. Maar nog nooit was de mopshond zo populair als nu. Ook al maken sommige baasjes tegenwoordig online ruzie over z'n handelsmerk, de snoet, op gezamenlijke bijeenkomsten is het gezelligheid alom. "Iedereen in de community is verliefd op zijn mopshond", zegt Katja Heinrich, eigenaar van Boris en organisator van een heus mopscafé.

"Ik heb altijd al een mopshond gewild. Het was een soort gevoel, een kinderdroom." Na 9 jaar voorpret was het zover en kocht Katja haar zwarte viervoeter Boris. De liefde werd sindsdien alleen maar groter. Ze organiseert verschillende activiteiten voor hondjes en hun baasjes. Wandelingen, picknicks en het Pug pop-up café. Heinrich: "Wat ons bindt is de genegenheid en de warmte die je van dit ras krijgt, waardoor je hem echt als je kind gaat zien."

Willem van Oranje zette de toon

Ook bekende sterren zijn fan van de mopshond. Zo heeft George Clooney er eentje, DJ Hardwell poseert graag met zijn Jäger op Instagram.

Vier eeuwen geleden zette Willem van Oranje de toon al. De Hollanders importeerden het beestje uit Azië en werd de huishond van de Oranjes. Op oude schilderijen is te zien dat de verschijningsvorm toen wel iets anders was.

Platte snoet

Fokkers gaven de mopshond een ander gezicht, afgestemd op de wensen van de eigenaren. Hoe platter de neus, hoe gewilder de hond. Dat zogenoemde doorfokken veroorzaakt veel gezondheidsproblemen. Z'n ogen puilen uit en het schattige korte snoetje leidt tot ademhalingsproblemen.

Tijdens het mopshondencafé zien weinig eigenaren het alom aanwezige gehijg als een probleem. Het hoort er nu eenmaal bij, zeggen ze. Buiten spreekt een enkeling er schande van. "Het zijn de broodfokkers die het voor de rest verpesten", klinkt het. "Ze verkopen inteelt-hondjes voor een paar honderd euro, vaak vanuit het Oostblok."

Een exemplaar van een erkende fokker kost rond de 1700 euro. Zo ook Boris. "Die activisten hebben wel een punt", zegt Katja. "Maar de mijne is niet benauwd hoor, dat weet ik zeker."

Zoutarme donuts

Tijdens het mopscafé in Utrecht zijn er twee shifts en honderden hondjes; de kaartjes zijn al weken geleden uitverkocht. Bezoekers komen uit alle windstreken, er komen zelfs Braziliaanse toeristen kijken. "So cute!" 

Onder de bezoekers zijn veel jonge vrouwen, die er ook al een competitie in schattigheid van lijken te maken. Ze kopen er T-shirts of hondentuigjes die precies kleuren bij hun hondjes. En er zijn speciale donuts voor de honden, met zoutarme pindakaas.

Op de dag dat premier Victor Orbán de Israëlische premier Netanyahu ontvangt, zegt Hongarije zich terug te trekken uit het Internationaal Strafhof (ICC). En meer landen zijn kritisch op het Strafhof. "Politieke belangen spelen een rol."

"Je hebt zojuist een gedurfd standpunt ingenomen over het ICC. En ik dank je, Victor. Het is belangrijk om op te staan tegen deze corrupte organisatie." Dat zegt Benjamin Netanyahu tegen de pers tijdens zijn bezoek aan Hongarije.

Orbán Europese vriend van Israël

Het Internationaal Strafhof heeft in november een arrestatiebevel uitgevaardigd tegen Netanyahu vanwege vermeende oorlogsmisdrijven in Gaza. Maar Hongarije is niet van plan hem uit te leveren. Orbán profileert zich als de Europese vriend van Israël.

Dat Hongarije er nu uit stapt is uitzonderlijk, maar hoeft niet direct grote gevolgen te hebben, zo zegt advocaat Geert-Jan Knoops, die werkt voor het ICC. "Hongarije is niet de grootste speler of donateur van het Strafhof."

Meer landen uiten kritiek

Maar het valt hem wel op dat de afgelopen jaren meer landen kritiek uiten op het Strafhof, ondanks ze het statuut hebben ondertekend. "We zagen dat eerder ook met Frankrijk, Italië en Duitsland, die ook reserves hebben geuit over het uitvoeren van het arrestatiebevel tegen premier Netanyahu. Dat is een opmerkelijke ontwikkeling."

Het ICC in Den Haag is in 2002 opgericht om ernstige internationale misdrijven te onderzoeken en personen die zich daaraan schuldig maken te vervolgen en te berechten, denk aan daders van genocide of oorlogsmisdaden. Het Hof kan in actie komen als een land geen strafrechtelijke stappen kan of wil zetten tegen vermeende daders. 124 landen zijn lid van het Strafhof, waaronder alle landen van de Europese Unie. Hongarije is het eerste EU-land dat zich nu terugtrekt.

Lopende conflicten

Knoops denkt dat die kritiek op het Strafhof onder andere te maken heeft met het handelen van het ICC. Dat heeft gebroken met de strafrechtelijke traditie om pas arrestatiebevelen uit te delen nadat een conflict is beëindigd.

Dat was voor het eerst in 2023 met het arrestatiebevel tegen de Russische president Poetin en daarna ook met Netanyahu. Het Strafhof gaf hiermee een signaal af aan Rusland en Israël. Maar neemt hiermee volgens Knoops ook een risico, omdat niet alle landen in een lopend conflict een verdachte willen uitleveren.

'Systeem is niet sterk'

Knoops: "Het systeem van het ICC is niet sterk, omdat het afhankelijk is van de medewerking van landen voor het uitvoeren van arrestatiebevelen." Op dit moment zit maar een handvol verdachten in Den Haag vast, terwijl er veel meer arrestatiebevelen zijn.

Knoops werkte tot nu toe altijd aan internationale zaken waarbij het conflict al ten einde was. "De voorlopers van het Strafhof, zoals het Joegoslaviëtribunaal, het Rwandatribunaal en het VN-tribunaal voor Sierra Leone, die werden pas na het conflict opgericht." Volgens hem werken landen dan liever mee, omdat het minder beladen is.

Politieke druk

Maar Knoops stelt ook vast dat het Strafhof steeds meer onder politieke druk komt te staan. Als voorbeeld noemt hij de onlangs uitgeleverde oud-president van de Filipijnen Rodrigo Duterte. Het land trok zich eerder terug uit het ICC en ook de huidige president moet weinig van het Strafhof hebben. Maar hij zorgde er onlangs toch voor dat zijn voorganger opgepakt werd, uit politieke overwegingen.

"Het ICC is een speelbal geworden", zegt Knoops. De ene keer wel en de andere keer niet verdachten uitleveren kan volgens de advocaat de geloofwaardigheid en de gelijkheid van het strafhof aantasten. "Zonder medewerking van de landen is het strafhof een tandeloze tijger."

Tot wel honderdduizenden Syriërs zijn tijdens het bewind van dictator Assad verdwenen. Sinds zijn vertrek kunnen de massagraven van het regime voor het eerst worden onderzocht. Een lab in Nederland helpt bij het identificeren van de slachtoffers.