Vandaag is de Raad van State begonnen met de behandeling van de zaak tussen Prins Carlos en zijn buitenechtelijke zoon Hugo Klynstra. Laatstgenoemde probeert via de rechtbank af te dwingen dat hij de titel en naam van De Bourbon de Parme mag gebruiken. In 2016 werd hij hierin in het gelijkgesteld, maar vader Prins Carlos ging tegen de uitspraak in het beroep.

Buitenechtelijke kinderen met blauw bloed zagen we in het verleden al vaker voorbijkomen. Wat te denken van Alicia van Bielefeld, Mildred Zijlstra, dochters van prins Bernhard, of Pim Lier, een generatie eerder, zoon van prins Hendrik, de man van koningin Wilhelmina? In België speelt op dit moment een soortgelijk verhaal. Daar is Delphine Boël al jaren in een juridische strijd verwikkeld om door Prins Albert te worden erkend als zijn dochter.

Delphine en Albert

Documentairemaker Eric Goens interviewde in 2013 Sybille de Selys Longchamps, moeder van Delphine, die jarenlang heimelijk een relatie had met Prins Albert. Het was de eerste en enige keer dat Sybille een interview gaf. "Inmiddels leeft ze teruggetrokken en wil ze niets meer kwijt over de zaak", vertelt Goens. Het interview deed destijds veel stof opwaaien, door de onthullingen over hun gezamenlijke dochter en hoe Prins Albert op een haar na was gescheiden en afstand had gedaan van de troon.

Sybille de Selys Longchamps en prins Albert hadden naar verluid bijna twintig jaar lang een relatie, nadat zij elkaar in Griekenland hadden ontmoet. De twee hebben zelfs een aantal jaar samengewoond, waarbij voor de pasgeboren Delphine werd gezorgd. Hoewel in buitenlandse media regelmatig melding werd gemaakt van de affaire, werd er in België nooit over gesproken. Pas in 1999 werd de inmiddels al verbroken relatie geopenbaard in een biografie over koningin Paola.

Delphine Boël is niet op zoek naar een titel of kapitaal, stelt Goens. "Zij heeft het mentaal heel zwaar gehad. Omdat ze een bestemmingsloos kind was, die nooit haar echte vader kon leren kennen. Zij wilde puur de erkenning: zeg dan tenminste dat je m’n vader bent."

Haar wettelijke vader, Jacques Boël, is een staalmagnaat uit Wallonië. "Een van de rijkste mensen van België, die bovendien behoorlijk dik is met het koningshuis", stelt de documentairemaker. Pas na jaren van getouwtrek was Boël bereid om mee te werken met een DNA-test, waar pardoes uit bleek dat hij niet de vader van Delphine is. De rechtbank is onvermurwbaar en blijft erbij dat Boël de wettelijke vader is. "Als Albert gewoon Jos had geheten, dan was deze zaak een hele andere richting opgegaan."

Of er ooit nog een officiële bevestiging zal volgen dat prins Albert de vader is van Delphine Boël is maar de vraag. Eric Goens verwacht dat er dan nog wat meer moet gebeuren: "Koning Philip is heel slecht met zijn vader, prins Albert, ze spreken elkaar niet meer. We verwachten dat hij zonder aarzelen haar zal erkennen zodra Albert is overleden."

In Nederland hoeft dat niet zo lang te wachten. Over zes weken wordt de uitspraak van de Raad van State verwacht en zal bekend worden of Hugo Klynstra zich vanaf dan 'Zijne Koninklijke Hoogheid prins Carlos Hugo Roderik Sybren de Bourbon de Parme' mag noemen.

Steeds meer gemeenten bouwen ze: speciale containerwoningen voor huurders die overal overlast veroorzaken. Maar buurtbewoners komen hier volop tegen in protest. "We weten niet wat deze mensen op hun kerfstok hebben."

Het is een wat afgelegen plek, aan de rand van Hilversum Zuid. Gelegen aan de rand van een industrieterrein staan de zes containerwoningen van Keerpunt Zuid: speciale woningen voor daklozen met een drank- of drugsverslaving. Het gaat om mensen die op straat kwamen te staan, omdat ze in hun huurwoning voortdurend overlast veroorzaakten in de buurt.

'Het is een fijne plek'

Dit geldt ook voor Hennie. Jarenlang ging ze van kliniek naar kliniek en belandde ze uiteindelijk weer op straat. 9 jaar geleden kwam ze hier wonen.

Hennie: "Het is een fijne plek. Er komen ook geen mensen meer langs. Die heb ik er allemaal uitgeflikkerd. Als je niemand binnen laat, is het een hele fijne plek."

Bewoners mogen drinken en gebruiken

Een poging om van de drank en drugs af te komen, doet Hennie niet meer, vertelt ze terwijl ze een slokje bier neemt. "Ik lig een beetje op de bank. Ik drink en gebruik ook af en toe. Maar soms ook een paar dagen niet. Ik doe wat ik wil."

En dat is precies de kern van wat dit project volgens initiatiefnemer Harrie Koeleman - manager van Kwintes - tot een succes maakt. "De bewoners mogen hier gewoon de hele dag drinken en gebruiken. Hiervoor gingen ze steeds de afkickkliniek in en uit. En hier mag je gewoon zijn wie je bent. Verslaving is een ernstige ziekte en we accepteren dat ze drinken en gebruiken. En dan zie je dat er een soort rust ontstaat bij deze bewoners."

Regel: geen overlast veroorzaken

De bewoners moeten zich wel aan een paar basisregels houden. Ze moeten accepteren dat ze onder bewindvoering worden geplaatst, en ze moeten een paar uur begeleiding per week accepteren.

En tot slot het belangrijkste: ze mogen geen overlast in de buurt veroorzaken. En daar is Koeleman heel streng op: "Deze afspraken zijn heel duidelijk, en die worden er ook echt in geramd. Je krijgt deze kans, maar dan moet je je wel aan de voorwaarden houden. En dat blijkt goed te werken. De bewoners zien dit ook echt als een laatste kans, want ze zijn overal uitgegooid. Dus ze weten waar ze het voor doen."

Onrust en protest

Uit een inventarisatie van EenVandaag blijkt dat steeds meer gemeenten heil zien in deze onorthodoxe aanpak. In tientallen gemeenten zijn ze bezig met plannen om dit soort speciale container-woningen voor overlastgevers uit de grond te stampen.

Maar alleen de aankondiging van deze speciale woningen, leidt in bijna iedere gemeente al tot onrust en protest onder buurtbewoners.

'Hoe gevaarlijk zijn deze mensen?'

Zo ook in Amersfoort. Het gemeentebestuur heeft besloten dat in de wijk Vathorst ook containers moeten komen voor overlastgevende huurders. Iets waar de buurt volgens Jacco de Feijter, voorzitter van de bewonersvereniging Belang van Vathorst, bepaald niet blij mee is.

De Feijter: "Het zijn mensen die veel drinken en gebruiken. Die soms verzamelwoede hebben. Het is niet zo dat wij als buurt vinden dat deze mensen geen woning moeten krijgen, maar er wonen hier veel gezinnen met jonge kinderen. En om wat voor mensen gaat het eigenlijk? Zitten er ook bewoners tussen die gevaarlijk kunnen zijn? We krijgen amper informatie van de gemeente hierover. En daardoor ontstaat onrust."

Geen duidelijke communicatie

Wat de Feijter ook stoort is dat gemeente vanaf het begin in zijn ogen niet eerlijk hierover heeft gecommuniceerd. "We kregen in eerste instantie een brief van de gemeente. Daarin stond dat het om mensen gaat die rust nodig hebben en ruimte. Dan denk je in eerste instantie: dat klinkt goed en dat is een nobel streven."

Hij gaat verder: "Maar dan blijkt het om huurders te gaan die in hun eigen buurt vanwege overlast niet meer te handhaven waren. Dan wordt het wel een totaal ander plaatje."

'Laat je niet afschrikken'

Koeleman - die veel gemeenten adviseert op dit terrein - erkent dat het heel belangrijk is dat gemeenten open en eerlijk communiceren met burgers. En dat het ook 'moed en lef'-bestuurders vergt.

Koeleman: "Je moet er als gemeentebestuur echt voor gaan staan. En alles goed uitleggen. En je krijgt in het begin alles en iedereen over je heen. Maar daar moet je je niet door laten afschrikken, want dan kom je nergens."

Minder overlast

In Hilversum merkte hij dat er ook veel onrust was toen de plannen werden aangekondigd, maar dat dit protest snel verdween.

Koeleman: "Zes van de negen mensen die hier nu wonen op dit terrein, waren goed voor 150 meldingen van overlast bij de politie per jaar. Nu zijn er amper meldingen. Nu is er weinig overlast en dat scheelt een hoop ellende hier in Hilversum. En dat beeld zie ik ook in andere gemeenten."

'Heb eindelijk rust gevonden'

Hij begrijpt de bezorgde buurtbewoners ook, vertelt hij. "Ik snap heel goed dat het spannend is, mensen in je buurt hebben die verslaafd zijn. Die wil je niet in je achtertuin. Maar mijn ervaring is ook dat het weinig problemen in de buurt geeft. Sterker, dat het rustiger wordt in de buurt."

Hennie woont inmiddels al 9 jaar in haar containerwoning en denkt er voorlopig nog niet aan om weg te gaan. Hennie: "Ik heb het fijn hier, samen met mijn hondje. Ik ga hier niet meer weg. Ik heb eindelijk rust gevonden."

Na een urenlang spoedoverleg tussen de coalitiepartijen en premier Dick Schoof gisterenavond, gingen de overleggen vandaag verder. En daarbij worden de ergernissen tussen de partijen steeds groter, ziet ook politiek commentator Joost Vullings.